Niezależna Gazeta Obywatelska

Szymon z Lipnicy urodził się ok. 1435-1440 r. w Lipnicy (Małopolska). Jest polskim świętym Kościoła katolickiego. Pochodził z średniozamożnej rodziny. W 1457 r. ukończył wydział nauk wyzwolonych na studiach uniwersyteckich na Akademii Krakowskiej, uzyskując tytuł bakałarza. W tym samym roku wstąpił do klasztoru Obserwantów pw. św. Bernardyna ze Sieny w Krakowie (założonego 8 września 1453 r. przez św. Jana Kapistrana). Śluby zakonne złożył w 1458 r. Po odbyciu studiów teologicznych ok. 1460/1462 otrzymał święcenia kapłańskie. Najpierw pełnił posługę jako przełożony tarnowskiego konwentu. Następnie przeniósł się na Stradom do Krakowa, gdzie poświęcił się głoszeniu kazań, znanych z jasności i mądrości. Szymon szerzył nabożeństwo do Imienia Jezus, nawracając licznych grzeszników. W 1463 r., jako pierwszy wśród Braci Mniejszych, został kaznodzieją zakonnym i katedralnym w Krakowie – z tego powodu nadano mu tytuł praedicator ferventissimus. W życiu zakonnym odznaczał się surowością życia. Miał duże nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Opiekowała się chorymi na cholerę mieszkańcami Krakowa (1482-1483), i sam zachorował. Z pokorą znosząc cierpienia choroby, przy końcu życia wyraził pragnienie, aby pochować go pod progiem kościoła tak, by wszyscy po nim deptali. Zmarł w szóstym dniu choroby, 18 lipca 1482 r. z oczyma utkwionymi w Krzyżu. Po jego śmierci odnotowano ponad 370 cudownych uzdrowień i łask przypisywanych jego wstawiennictwu. Obdarzono go kultem nadając mu tytuł „spragnionego zbawienia wszystkich” (Salutis omnium sitibundus). 24 lutego 1685 r. został beatyfikowany przez papieża Innocentego XI. 3 czerwca 2007 r. o godz. 10.00, w Uroczystość Trójcy Przenajświętszej w Watykanie, papież Benedykt XVI uroczyście kanonizował bł. Szymona.

Oprac. T. Kwiatek