Niezależna Gazeta Obywatelska

Nie milknie oburzenie części środowisk patriotycznych po zatrzymaniu w sobotę znanego działacza opozycji demokratycznej czasów PRL Wiesława Uklei. Sprawa ma związek z II „Marszem Równości” środowisk LGBTQ wspieranych przez Wiosnę Roberta Biedronia i RAZEM. Wiceprzewodniczący Klubu Gazety Polskiej w Opolu został zatrzymany przez tajniaków i spędził ponad pięć godzin w gmachu Komendy Miejskiej Policji w Opolu, gdzie ustalano jego tożsamość, pomimo że jest osobą powszechnie znaną. – Wysłałam dziś do Prokuratury Okręgowej w Opolu zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez policyjnych tajniaków m.in. poprzez przekroczenie uprawnień – mówi NGO była radna Sejmiku Województwa Ślaskiego Monika Socha-Czyż.

(…) Ogólne wymaganie sprawiedliwego procesu określone w art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności odnosi się do wszystkich procedur dotyczących ścigania przestępstw, zarówno tych bardziej, jak i mniej poważnych. W żadnym wypadku jednak interes publiczny nie powinien usprawiedliwiać bezkrytycznego użycia dowodów pochodzących z zastosowania prowokacji policyjnej. W sprawie Konstantinos Pyrgiotakis kontra Grecja Europejski Trybunał Praw Człowieka, ocenił, że w danej sprawie działalność funkcjonariuszy Policji spowodowała popełnienie przestępstwa, i nic w materiale dowodowym nie wskazywało, że bez ich interwencji miałoby ono miejsce. Tym samym należało uznać, że ich zachowanie przekraczało granice zachowania „agentów prowokujących” i powinno być zakwalifikowane jako prowokacja. Takie zachowanie i wykorzystanie jego owoców w procesie karnym może zaprzepaścić sprawiedliwy charakter procesu. Nie powinno się bowiem dopuścić do sytuacji, że policjanci są upoważnieni do wywoływania zaistnienia zamiaru przestępnego. Te rozważania doprowadziły Trybunał do wniosku, że zachowanie funkcjonariuszy Policji w sposób znaczny, o ile nie wyłączny, stanęło u podstaw popełnienia przestępstwa i skazania skarżącego na poważną karę. W efekcie to oni sprowokowali zachowanie przestępcze, które w innych okolicznościach nie miałoby miejsca. Zaowocowało to, w sposób nieodwracalny, naruszeniem sprawiedliwego charakteru procesu karnego. Powołany wyżej przykład świadczy, że nie powinno być mowy o jakimkolwiek rozszerzeniu uprawnień prowokatora. Z punktu widzenia prawnego, a także moralnego, niedopuszczalne jest korzystanie z prowokacji w procesie karnym, a szczególnie wykorzystanie prowokatora-tajnego agenta jako osobowego źródła dowodowego. Rozszerzenie granic prowokacji mogłoby doprowadzić do swojego rodzaju „demoralizacji” służb, które miałyby zbyt szerokie kompetencje. Dałoby to bezsprzecznie możliwość wykorzystywania ich do walki politycznej i mogłoby służyć do usuwania w cień niewygodnych oponentów. I wreszcie dawałoby to możliwość do tworzenia przestępstw „wirtualnych”, które bez udziału określonych czynników mogłyby nigdy nie mieć miejsca. Są to działania niebezpieczne, bowiem gdy postępowanie służb spada poniżej poziomu dopuszczalnego w uznaniu publicznym, na utratę zaufania narażony jest nie tylko wymiar sprawiedliwości i możliwość prawidłowego wykonywania przezeń swych zadań, ale także jest to ogromne zagrożenie dla konstytucyjnych praw człowieka. Poprzez takie działanie narażany jest porządek demokratycznego państwa i jego instytucji, które powinny stać na straży praworządności. (…)

Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem nr 2 mówi w art. 10, że:

1. Każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Prawo to obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji i idei bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe. (…)
2. Korzystanie z tych wolności pociągających za sobą obowiązki i odpowiedzialność może podlegać takim wymogom formalnym, warunkom, ograniczeniom i sankcjom, jakie są przewidziane przez ustawę i niezbędne w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa państwowego, integralności terytorialnej lub bezpieczeństwa publicznego ze względu na konieczność zapobieżenia zakłóceniu porządku lub przestępstwu, z uwagi na ochronę zdrowia i moralności, ochronę dobrego imienia i praw innych osób oraz ze względu na zapobieżenie ujawnieniu informacji poufnych lub na zagwarantowanie powagi i bezstronności władzy sądowej”.

Korzystanie z uprawnień przez interweniujących policjantów musi mieć podstawy prawne i faktyczne. O ile w przypadku z Opola podstawą prawną jest ustawa „o Policji” … to nie było podstaw faktycznych do zatrzymania Wiesława Uklei. Wolność słowa i użycie określenia „pederasta” jest dozwolone w debacie publicznej nawet jeżeli ktoś wpadł na pomysł, aby stosować tu poprawność polityczną. Niedawno w Warszawie „pastor” Szymon Niemiec parodiował nabożeństwo. Wówczas Policja nie była taka „odważna” i mając możliwość przerwania przestępstwa z art. 196 Kodeksu karnego, będącego w toku, swoich czynności zaniechała (…)”

– napisała w swoim zawiadomieniu Socha-Czyż.

 

 

CZYTAJ WIĘCEJ:

Policja chroni homopropagandę? Znany działacz antykomunistyczny zatrzymany! [aktualizacja]

Złożę zawiadomienie o przestępstwie przekroczenia uprawnień przez Policję w czasie „Maszu Równości” w Opolu!

Homopropaganda przeszła przez Opole [galeria]

 

Chodzi o transparetność procedury. Moim zdaniem w wypadku zatrzymania opolskiego weterana walki z komunizmem doszło również do złamania art. 19 Konstytucji RP. Pan Wiesław Ukleja z racji swojej działalności na rzecz niepodległości Polski znajduje się pod szczególną opieką. Oczekuję, że w sprawie zajmie stanowisko minister spraw wewnętrznych Elżbieta Witek. To również sprawa dla RPO Adama Bodnara, bo zasłużonego opozycjonistę skuto jak przestępcę. Takimi skandalicznymi sprawami będzie się rownież zajmowało Towarzystwo Patriotyczne im. Jana Olszewskiego, którego jestem przedstawicielem. Czas na „dobrą zmianę” w mentalności policjantów”

– konkluduje działaczka samorządowa z Bielska-Białej.

Do sprawy wrócimy!

 

Piotr Galicki