1 lipca 1569 r. Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie zawarły na Sejmie w Lublinie umowę międzynarodową, w wyniku której oba państwa zostały połączone unią realną, dzięki której powstała wielonarodowa i wielowyznaniowa Rzeczpospolita Obojga Narodów – państwo federacyjne ze wspólnym monarchą, herbem, sejmem, walutą, polityką zagraniczną i obronną. Było to największe państwo w Europie. Rozciągało się na terytorium dzisiejszej Polski, Litwy, Białorusi i Ukrainy, a częściowo także Łotwy, Estonii, Rosji, Mołdawii i Słowacji. W 1618 r. osiągnęło maksymalny zasięg terytorialny wynoszący ok. 1 153 465 tys. km². Panującym ustrojem była demokracja szlachecka, a głową państwa był monarcha wybierany poprzez elekcję. W porównaniu z innymi państwami Europy większa część społeczeństwa należała do stanu szlacheckiego. Rzeczpospolita Obojga Narodów posiadała wysoką pozycję na arenie międzynarodowej do połowy XVII w. Unia Polski z Litwą przyniosła zasadnicze zmiany w dynamice państwa polskiego.
Autor: Tomasz Kwiatek