Niezależna Gazeta Obywatelska

Nakładem wydawnictwa Capital, związanego z księgarnią Capitalbook.pl, ukazała się praca Mateusza Saweczko „Poczet Żołnierzy Wyklętych”. Książka ważna z dwóch powodów. Po pierwsze dostarczająca syntezę wiedzy o podziemiu antykomunistycznym i głównych jego postaciach. Po drugie dla tego, że jej autorem jest człowiek młody, dzielący się swoją bogatą wiedzą z rówieśnikami – co jest najlepszym świadectwem fenomenu socjologicznego jakim jest w ostatnich latach odrodzenie wśród młodych ludzi, niczym feniks z popiołów, ruchu narodowego w Polsce – najbardziej antykomunistycznego i patriotycznego przejawu społeczeństwa obywatelskiego.

Mateusz Saweczko to młody narodowiec, miłośnik historii i zaciekły wróg „każdego przejawu lewicowości”. We wstępie do swojej pracy zadeklarował, że swoją pracą chciał oddać hołd „tym, którym ten hołd się należy: bohaterom, którzy w chwilach tak tragicznych jak nastanie okupacji komunistycznej nie załamali się, a dzielnie stawiali opór Armii Czerwonej i rodzimym poplecznikom sierpa i młota, dając światu najpiękniejszy obraz patriotyzmu ze wszystkich, jakie ten

kiedykolwiek widział”.

Drugim powodem powstania „Pocztu Żołnierzy Wyklętych” była „mnogość oszczerstw i kłamstw kierowanych w stronę Żołnierzy Wyklętych przez środowiska lewackie, anarchistyczne i żydowskie”. Trzecim powodem powstania pracy było to „jak trudno dziś dotrzeć do informacji na temat bohaterów z tamtych lat”, podczas gdy publikacja zawierająca biogramy „żołnierzy podziemia antykomunistycznego (…) jest niezbędne dla celów edukacyjnych”.

Mateusz Saweczko w swej pracy nie opisał wszystkich Żołnierzy Wyklętych, tylko losy 75 bohaterów, tych którzy jego zdaniem są najlepszymi wzorami i przykładami polskich patriotów, którzy zainspirują młodych Polaków.

Praca składa się z dwóch części. W pierwszej autor opisał organizacje podziemne walczące z komunistyczną okupacją i organizacje z których żołnierze wyklęci się wywodzili. Wśród opisanych organizacji znalazły się: Armia Krajowa, Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj, Konspiracyjne Wojsko Polskie, Narodowe Siły Zbrojne, Narodowe Zjednoczenie Wojskowe, NIE, Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”.

W drugiej części pracy znalazły się biogramy żołnierzy wyklętych. W śród opisanych bohaterów znaleźli się: Wacław Alchimowicz, Waldemar Baczak, Józef Batory, Zdzisław Badocha, Marian Bernaciak, Ksawery Błasiak, Witold Borowski, Jan Borysewicz, Zdzisław Broński, Stefan Bronarski, Zygmunt Broniewski, Alojzy Bruski, Edmund Bukowski, Karol Chmiel, Łukasz Konrad Ciepliński, Stanisław Cieślewski, Hieronim Dekutowski, Mieczysław Dziemieszkiewicz, Józef Dzięgielewski, August Emil Fieldorf, Henryk Antoni Flame, Józef Franczak, Antoni Fryszkowski, Roman Groński, Franciszek Jerzy Jaskulski, Jerzy Tomasz Jętkiewicz, Alojzy Kaczmarczyk, Maciej Kalenkiewicz, Kazimierz Kamieński, Wiktor Kania, Stanisław Kasznica, Jan Kempiński, Władysław Koba, Franciszek Koprowski, Józef Kuraś, Adam Lazarowicz, Wacław Lipiński, Tadeusz Łabędzki, Władysław Łukasiuk, Emilia Malessa, Stanisław Marchewka, Włodzimierz Marszewski, Jerzy Miatkowski, Jan Morawiec, Franciszek Mróz, Lech Neyman, Leopold Okulicki, Antoni Olechnowicz, Franciszek Olszówka, Stanisław Ostwind-Zuzga, Tadeusz Pelak, Marian Piekarski, Witold Pilecki, Kazimierz Putek, Anatol Radziwonik, Romuald Rajs, Albin Walenty Rak, Jan Rodowicz, Feliks Selmanowicz, Danuta Siedzikówna, Stanisław Sojczyński, Wiktor Stryjewski, Zygmunt Szendzielarz, Józef Świder, Jan Tabortowski, Edward Taraszkiewicz, Leon Taraszkiewicz, Mieczysław Wądolny, Ryszard Widelski, Ludwik Więcław, Antoni Wiszowaty, Józef Zadzierski, Tadeusz Zawadziński, Antoni Żubryd, Władysław Żwański.

Po II wojnie światowej, za zgodą USA i Wielkiej Brytanii, Polska znalazła się pod faktyczną sowiecką okupacją. Sowiecki okupant i jego polskojęzyczni kolaboranci mordowali polskich patriotów. Celem komunistów była biologiczna zagłada potencjalnej opozycji. Polscy patrioci przeważnie mieli do wyboru albo walczyć i zginąć, albo dać się zamordować od razu.

Celem żołnierzy wyklętych była niepodległa i suwerenna Polska, demokracja i zapewnienie wolności obywatelskich, zachowanie katolickiego charakteru Polski i gospodarki wolnorynkowej. Ich przeciwnicy mieli za cel uczynienie z Polski koloni sowieckiej, odebranie Polakom wszelkiej wolności, zniszczenie polskiej tożsamości.

Podstawą komunistycznego aparatu terroru byli sowieccy dowódcy. Podlegali mi polskojęzyczni komuniści (pełniący funkcje dowódcze Żydzi i zazwyczaj podlegli im Polacy, Ukraińcy i Białorusini). W walkach z polskimi patriotami brały udział sowieckie wojska NKWD, oddziały ludowego Wojska „Polskiego”, Korpus Bezpieczeństwa Publicznego, bezpieka i milicja.

Żołnierzom wyklętym udało się zlikwidować około 12.000 umundurowanych komunistów, około 1.000 umundurowanych sowietów, około 10.000 nieumundurowanych funkcjonariuszy komunistycznych. Po stronie polskiej w bohaterskich walkach z sowieckim okupantem zginęło około 9.000 żołnierzy wyklętych. W komunistycznych więzieniach zmarło lub zostało zamordowanych 21.000 polskich patriotów. Około 250.000 polskich patriotów było więzionych z powodów politycznych. Setki tysięcy kolejnych zostało skazanych na bycie obywatelami drugiej kategorii.

Przez szeregi podziemia antykomunistycznego przewinęło się od 250.000 do 300.000 polskich patriotów. Z tej liczby kilkadziesiąt tysięcy osób walczyło w szeregach oddziałów zbrojnych. Dodatkowe kilkaset tysięcy osób współpracowało i sympatyzowało z podziemiem antykomunistycznym. W organizacjach konspiracji młodzieżowej działało 20.000 osób.

Podziemie antykomunistyczne było masowym zjawiskiem do wiosny 1947 roku. Ostatni żołnierz wyklęty padł z bronią w ręku w 1963 roku. Komuniści ścigali jednak żołnierzy wyklętych aż do 1989 roku.

Sukcesem Żołnierzy Wyklętych było opóźnienie o kilka lat rozprawy komunistów z kościołem katolickim i kolektywizacji rolnictwa. Opóźnienie i śmierć Stalina sprawiły, że komuniści zaniechali realizacji części swoich planów.

Jan Bodakowski

Tekst na ten temat ukazał się w kwietniowym numerze miesięcznika „Uważam Rze”