Niezależna Gazeta Obywatelska

Wybrzmiały ostatnie słowa pieśni kończącej Apel Jasnogórski. W Kaplicy pozostały członkinie Instytutu Prymasowskiego, które, jak co miesiąc, zebrały się na modlitwie w intencji beatyfikacji Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz ci, którzy przybyli z różnych stron kraju modlić się za Polskę. Rozglądam się wokół: jakie zobaczę twarze? Ile nas? To, co ujrzałam, przerosło moje oczekiwania. Spodziewałam się zobaczyć ludzi starszych, tymczasem Jasnogórską Panią otaczali ludzie młodzi, a nawet bardzo młodzi – kobiety i mężczyźni, całe rodziny, przybyłe nawet z małymi dziećmi. Ci, którym lata przyprószyły siwizną  głowy, wydawali się być w mniejszości. Tłoku nie stwierdziłam, jednak liczba osób zgromadzonych na czuwaniu dawała wystarczający  powód do radości, dowodząc, że nasza polska Krucjata trwa i rozwija się.

Znakiem tego dynamizmu, niewątpliwie, okazały się także starannie przygotowane przez wolontariuszy materiały na potrzeby czuwania, zawierające teksty pieśni oraz modlitw przewidzianych na to spotkanie, jak też pierwszy, profesjonalnie zredagowany i wydany „Biuletyn informacyjny” Krucjaty. Na szesnastu stronach tego informatora znaleźć można było nie tylko podstawowe definicje i pojęcia dotyczące zainicjowanego przedsięwzięcia modlitewno-różańcowego Polaków, ale też kalendarium rozwoju tego dzieła, komunikat Ojców Paulinów, formalnych opiekunów Krucjaty, świadectwa włączenia się do niej księży biskupów, opis węgierskiego doświadczenia modlitwy różańcowej za ojczyznę, nadto publikację tekstu Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego oraz fragmentu Dzienników sługi bożego Kardynała Augusta Hlonda z zobowiązującym proroctwem dla Polski.  Optymizmem napawa fakt, że dzieło Krucjaty znalazło zrozumienie i poparcie ze strony pasterzy Kościoła oraz licznych kapłanów, że ma swój Sekretariat, opiekunów duchowych, oddanych wolontariuszy oraz około 90 tysięcy modlących się codziennie członków. Najważniejsze jednak, że stoi przy nim Matka, potężna Królowa Polski, która zawsze w naszych dziejach odnosiła zwycięstwa, a spodziewać się należy, że zwycięży także dziś.

Pieśnią Błękitne rozwińmy sztandary, zaintonowaną przez członków męsko-żeńskiej scholi, czuwanie modlitewne za Ojczyznę rozpoczęło się. W ślad za tym popłynęła rytmiczna, serdeczna modlitwa różańcowa, której towarzyszyły rozważania przygotowane przez Instytut Prymasowski w oparciu o nauczanie Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz śpiew pięknych, dziś już rzadko słyszanych w kościołach, pieśni maryjnych i patriotycznych. Czuło się, że wszystkich łączy jedno: gorąca miłość do Ojczyzny i wiara w to, że tylko Bogurodzica może jej przyjść skutecznie na ratunek.

Młoda matka, trzymająca w jednej swej dłoni rączkę rocznego dziecka, w drugiej nieco starszego, spacerowała wzdłuż bocznych przejść Kaplicy. Maleństwa były bardzo śpiące, dreptały na zmęczonych nóżkach, potykały się, chwilami popłakiwały. Już dawno przecież powinny były spokojnie leżeć w swoich ciepłych łóżeczkach. – Co więc stało temu na przeszkodzie? Odpowiedź nasunęła się sama podczas Eucharystii. – Ta młoda kobieta pragnęła najwidoczniej wzruszyć Maryję udręką przeżywaną przez jej ukochane maleństwa i cierpieniem niewinnych swych dzieci niejako przymusić Jasnogórską Panią do okazania litości  Ojczyźnie. Taka mała rodzinna ”Golgota” spotkała się z  Golgotą Jezusa i Maryi.

Na całość pierwszego czuwania modlitewnego członków Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę na Jasnej Górze złożyły się więc: cztery części różańca świętego, pieśni, rozważania różańcowe, konferencja, Msza Święta sprawowana o północy, homilia wygłoszona podczas Eucharystii oraz odnowienie Ślubów Jasnogórskich.  Budująca katecheza, wygłoszona przez ks. Łukasza Kadzińskiego, zbudowana na licznych wątkach 1. Księgi Samuela, posiadała liczne paralele do naszej współczesności. Mówiła o potrzebie całkowitego zawierzenia Bogu,  gdyż  tylko zdecydowana, a nie pozorna czy połowiczna  zgoda człowieka na Jego wolę gwarantuje pomoc Bożą w walce ze złem, a więc ostatecznie także zwycięstwo nad nim.

Homilię podczas Mszy Św. wygłosił ks. Stanisław Małkowski, kapelan „Solidarności”, przyjaciel bł. ks. Jerzego Popiełuszki, który w swoim wywodzie teologicznym zaakcentował potrzebę ogłoszenia Chrystusa Królem naszej Ojczyzny. Tylko poprzez ten narodowy akt intronizacji Chrystusa Polska może stać się rzeczywistym Królestwem Matki i Syna i nie zginie.

Czuwanie zakończyło się wezwaniem opieki patronów naszej Ojczyzny w oparciu o Litanię Narodu Polskiego oraz błogosławieństwem,  udzielonym przez wszystkich obecnych na modlitewnym czuwaniu kapłanów.

Zapowiedziane zostało także  następne czuwanie za miesiąc. Dokładna data zostanie podana wkrótce. Zainteresowanych odsyłam na stronę internetową: [email protected]

Autor: W.L.