Niezależna Gazeta Obywatelska

Czy zasłużonych dla naszego kraju Polaków powinno się doceniać za życia? Zjednoczenie Chrześcijańskich Rodzin zwróciło się dzisiaj do prezydenta Andrzeja Dudy o nadanie Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski wybitnemu aktorowi Kazimierzowi Kaczorowi. – Zauważyliśmy fatalną tendencję, że pan prezydent Andrzej Duda nadaje wielu osobom zasłużonym dla Polski odznaczenia pośmiertnie. W związku z tym, że znam osobiście pana Kazimierza Kaczora, postanowiłam zwrócić się o jego uhonorowanie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski w dniu zbliżających się jego urodzin. Ten wielki artysta był zaangażowany również w działalność opozycyjną w czasach PRL – za co był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa. Pan prezydent Andrzej Duda, i Kazimierz Kaczor urodzili się w Krakowie i tutaj mamy element łączący obu panów i chyba niejedyny. Liczę na szybką reakcję w tej sprawie ze strony Kancelarii Prezydenta RP – mówi Niezależnej Gazecie Obywatelskiej Monika Socha-Czyż, sekretarz generalna ZChR.

W imieniu #ZChR zwróciłam się właśnie do Pana Prezydenta @AndrzejDuda o uhonorowanie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski Pana Kazimierza Juliana Kaczora. @PiotrGlinski @kultura_gov_pl @PAPinformacje @RadioMaryja @ArchWarszawska @kulturalnawawa @tvnwarszawa @DoRzeczy_pl pic.twitter.com/Z5N78oqP0B

— Monika SOCHA-CZYŻ (@MonikaSocha2) January 6, 2022

Kazimierz Julian KACZOR był sygnatariuszem petycji przeciwko represjom organów bezpieczeństwa PRL wobec protestujących w Radomiu i Ursusie w 1976 roku (1977). W latach 1965–1980 członek Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki. W 1966 został członkiem Związku Artystów Scen Polskich. W latach 1974–1979 związany z salonem kultury niezależnej Anny i Tadeusza Walendowskich, współzałożyciel biblioteczki wydawnictw niezależnych w Teatrze Powszechnym w Warszawie.

Od września 1980 współorganizował struktury „Solidarności” w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W czerwcu i grudniu 1981 był delegatem na I i II Walnym Zebraniu Delegatów Regionu Mazowsze. Na przełomie września i października 1981 delegat na I Krajowym Zjeździe Delegatów „NSZZ Solidarność”.

W latach 1981–1987 uczestniczył w bojkocie mediów. W latach 1982–1983 i 1986–1987 był współorganizatorem i nieformalnym przewodniczącym „Solidarności” Artystów Teatralnych i Filmowych. W latach 1982–1983 publikował w pismach podziemnych: „Tygodniku Mazowsze”, „KOS” (Komitet Oporu Społecznego), „Robotnik”. Był również redaktorem oraz organizatorem pracy redakcji i kolportażu „Biuletynu Teatralnego”. W 1983 organizował nagrania dla Radia „Solidarność”. W latach 1984 brał udział w koncertach w Polskim Instytucie Teatralnym w Nowym Jorku, poświęconych pamięci ks. Jerzego Popiełuszki. W latach 1987–1989 działał w Komitecie Kultury Niezależnej, gdzie był odpowiedzialny za teatr. W latach 1989–1992 był przewodniczącym Sekcji Krajowej Kultury i Sztuki „Solidarności”, w grudniu 1989 był delegatem na III WZD Regionu Mazowsze, w kwietniu 1990 jako delegat uczestniczył w II KZD.

W okresie PRL występował w kościołach, brał udział w przedsięwzięciach Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej oraz Mszach za Ojczyznę. Był działaczem Duszpasterstwa Środowisk Twórczych i Duszpasterstwa Hutników. Wielokrotnie przesłuchiwany i zastraszany przez Służbę Bezpieczeństwa (w 1982 spalono mu samochód). Według zasobu archiwalnego Instytutu Pamięci Narodowej inwigilowany w ramach SOR Krakus.

W latach 1990–1993 był przewodniczącym Sekcji Dramatu Związku Artystów Scen Polskich. W latach 1992–1993 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP. W latach 1996–2002 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich.” 

– czytamy we wniosku Zjednoczenia Chrześcijańskich Rodzin skierowanym do prezydenta Dudy.

Piotr Galicki