Niezależna Gazeta Obywatelska

Do Sądu Okręgowego w Opolu wpłynęły trzy apelacje dotyczące wyroku z dnia 27 września 2016 r., uznającego Artura W. za winnego zbrodni zabójstwa popełnionej w związku z dokonanym rozbojem na osobie małoletniej Wiktorii C. Sąd Okręgowy w Opolu skazał młodocianego Artura W. na karę 14 lat pozbawienia wolności, orzekając jej wykonanie w systemie terapeutycznym. Orzekł także od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych rodziców Wiktorii kwotę po 100 tys. zł. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.Wyrok został zaskarżony zarówno przez prokuratora, jak i oskarżycieli posiłkowych, którzy domagają się zmiany orzeczenia i wymierzenia Arturowi W., znacznie surowszej kary, to jest 25 lat pozbawienia wolności. Z orzeczeniem nie zgadza się także obrońca Artura W., który zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego, wnosząc o zmianę wyroku poprzez przyjęcie kwalifikacji z art. 280 §1 K.K. i art. 156 § 3 K.K. (rozbój i spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, którego skutkiem jest śmierć); przy takiej kwalifikacji Arturowi W., który w chwili popełnienia czynu nie miał ukończonych 17 lat, groziłaby kara maksymalnie 8 lat pozbawienia wolności.
1. Argumenty prokuratora:
rażąca niewspółmierność orzeczonej kary 14 lat pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym, co czyni karę z prawnego, moralnego i społecznego punktu widzenia „rażąco niesprawiedliwą, nieadekwatną do bardzo dużego stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanej oskarżonemu zbrodni”; okoliczności obciążające Artura W. to głęboki stopień demoralizacji, działanie z niskich pobudek społecznych, czyli chęci niewielkiego wzbogacenia się; nasilenie złej woli w trakcie popełnianego czynu, wynikłej z bezwzględności i zdeterminowania w kierunku zatarcia śladów, zmierzającego jedynie do ochrony swojej osoby, a skutkującego pozbawieniem życia małoletniej Wiktorii; naganny tryb życia przed popełnieniem przestępstwa, zachowanie się po jego popełnieniu; powyższe okoliczności obciążające skutkują brakiem pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego, co czyni, że orzeczona kara nie spełni swej roli w zakresie wychowawczego oddziaływania i celów zapobiegawczych oraz nie czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości oraz zabezpieczeniu na długi okres społeczeństwa przed sprawcami przestępstw „o największej zawartości bezprawia”.

2. Argumenty oskarżycieli posiłkowych:
sąd popełnił błąd w ustaleniach faktycznych przez uznanie, że oskarżony nie zasługuje na wymierzenie najwyższej możliwej kary 25 lat pozbawienia wolności z uwagi na możliwość jego resocjalizacji, gdy tymczasem biegła psycholog wskazała na „osobowość dalece dyssocjalną o nieznacznym poziomie rokowania psychoterapii, wskazując na potrzebę całkowitej długotrwałej izolacji oskarżonego od społeczeństwa”, kara jest rażąco niewspółmierna, „rażąco łagodna w stosunku do stopnia winy”.

3. Argumenty obrońcy oskarżonego:
zarzuca sądowi obrazę przepisów postępowania, poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i, najogólniej mówiąc, zastosowanie domniemania winy oskarżonego co do wrzucenia nieprzytomnej Wiktorii do komory przepompowni ścieków bez jakiegokolwiek sprawdzenia funkcji życiowych i przyjęcie, że godził się na jej śmierć przez utonięcie.
sąd popełnił błąd w ustaleniach faktycznych, przyjmując, że Wiktoria poniosła śmierć wskutek utonięcia, podczas gdy „materiał dowodowy i prawidłowo ustalony stan faktyczny nie pozwalają na przyjęcie mechanizmu uduszenia poprzez utonięcie w sposób niebudzący wątpliwości”.
Apelacje od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu zostaną rozpoznane przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu.

Ewa Kosowska-Korniak