Niezależna Gazeta Obywatelska

Od początku wydarzeń na Ukrainie polscy politycy zajęli postawę radykalnie antyrosyjską jednocześnie popierając – bez żadnych warunków – rewolucjonistów z Majdanu. Smakowitym wątkiem tego poparcia był fakt, że wśród „majdanowych rewolucjonistów” dominowali postbanderowcy z partii „Swoboda” i skrajni nacjonaliści ukraińscy z organizacji „Prawy sektor”. I tak oto polski polityk nawiązujący do patriotyzmu – Jarosław Kaczyński stawał na Majdanie ramię w ramię z przywódcą „Swobody” Olehem Tiahnybokiem, a nad nimi powiewały czerwono-czarne banderowskie sztandary.

To tak, jak gdyby przywódca jakiejkolwiek partii politycznej z Izraela pojechał na wiec niemieckich neofaszystów i razem z nimi wznosił ręce w „rzymskim” pozdrowieniu. W Izraelu jest to niemożliwe, w Polsce przechodzi bez żadnych skutków. Dlaczego?

Po pierwsze dlatego, że zarówno polscy politycy rządowi, jak i opozycyjni prowadzą politykę niesuwerenną. Rewolucja ukraińska była od początku wspierana przez Stany Zjednoczone, które w ramach swojej globalnej polityki dążą do osłabienia Rosji. Powody, które sprawiają że USA zmierzają do zepchnięcia Rosji do defensywy są różne ale skutki dostatecznie widoczne.
„Politycy polscy III RP” są zaś od amerykańskich sojuszników uzależnieni w stopniu – moim zdaniem – o wiele wyższym niż „politycy PRL” byli uzależnienie od Breżniewa. Co by nie powiedzieć Breżniew nie kazał nam wysyłać wojsk do Afganistanu chociaż też prowadził tam „operację pokojową”.

Tak więc – skoro USA zaangażowały się po stronie Ukrainy Polsce nie pozostawało nic innego jak ochoczo się do popierania rewolucji przyłączyć.

Żeby „osłonić propagandowo” ten manewr nasze – niezależne ma się rozumieć – media rzuciły się na Rosję i jej przywódcę Putina przypisując mu wszelkie zło tego świata, ośmieszając i atakując bez żadnych hamulców. Przypomnijcie sobie sposób w jaki polskie media komentowały Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi – nie było tam ani kawałka obiektywnego przekazu – sam jad, żółć i drwina.

Rosja w polskich mediach pokazywana jest wyłącznie w czarnych barwach nie tylko po to, żeby uzasadnić polityczne poparcie dla Ukrainy. Polacy są – po doświadczeniach PRL, stalinizmu, zaborów – na ogół nastawieni antyrosyjsko. Są także (stereotypowo ) przekonani o swojej wyższości cywilizacyjnej nad Rosjanami jednocześnie przy niebywałym kompleksie niższości wobec Zachodu.

Takie stereotypy nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością i bywają – w podejmowaniu decyzji politycznych – po prostu zgubne. Mądry i uczciwy polityk powinien te stereotypy prostować i raczej nie „dolewać oliwy do ognia.” Jednak dla polityków III 8RP, którzy chcą odwrócić uwagę od całkowitego braku własnych sukcesów, od upadku kraju którym rządzą, stereotyp jest instrumentem panowania, uzyskiwania i podtrzymywania wpływu. W przypadku relacji polsko-rosyjskich jest to – zarówno w wydaniu ministra Sikorskiego jak i lidera opozycji Kaczyńskiego – typowe „zarządzanie strachem”. Wbrew braku jakichkolwiek rzeczywistych przesłanek, buduje się poczucie zagrożenia ze strony Rosji co ma tłumaczyć skrajnie antyrosyjskie polskie poczynania.
Oczywiście Rosja, która znalazła się w trudnej sytuacji, prowadzi własną politykę na sankcje odpowiada sankcjami. Zasada „akcji i reakcji” jest przecież podstawową zasada prowadzenia jakiejkolwiek polityki. I oto w pierwszym rzędzie sankcje spadły na Polskę – Rosjanie zakazali importu polskich jabłek i warzyw. Chodzi o 1 mld euro wpływu Polska jest bowiem jednym z największych producentów jabłek. Na głowę obywatela produkujemy 150 kg, a krajowe spożycie to zaledwie 13 kg na statystycznego Polaka. Tak więc po wyczynach naszych „polityków”, zostaniemy z górą jabłek, z którymi nie będzie co zrobić. Sadownicy stracą, ale Radek Sikorski i Jarek Kaczyński mają to w nosie. Gdyby byli obaj ludźmi honoru powinni teraz zakupić (za własne pieniądze) po kilka worków jabłek, zasiąść przed kamerami i żreć te jabłka aż im od błonnika coś zacznie świtać w tych tępych głowach.

Smacznego!

Janusz Sanocki