Niezależna Gazeta Obywatelska

Po 2030 r. w Danii przestaną się rodzić dzieci z zespołem Downa – twierdzi duńska gazeta „Berlingske”. Po tym, jak badanie dziecka w łonie kobiet zaczęło być refundowane przez państwo, coraz więcej matek decyduje się na zabijanie dzieci nienarodzonych. Elity się radują. Matki wychowujące chore dzieci pytają: co dalej? Według gazety od 2004 r., kiedy duńska służba zdrowia zaczęła oferować wszystkim kobietom w ciąży badania płodu pod kątem wystąpienia zespołu Downa, liczba nowych przypadków maleje w Danii o 13 proc. rocznie. Aż 99 proc. ciąż z diagnozowanymi zaburzeniami chromosomów kończy się eliminacją chorego dziecka. – „To fantastyczne osiągnięcie, że liczba noworodków z zespołem Downa jest zbliżona do zera” – twierdzi prof. Niels Uldbjerg, badacz etyki lekarskiej ze Szpitala Uniwersytetu w Aarhus. Jego stanowisko popiera inny intelektualista. Filozof i etyk z Uniwersytetu Sztokholmskiego prof. Torbjoern Taennsjoe, uważa, że eliminacja niepełnosprawnych umysłowo dzieci jest „naturalną tendencją” .– „Mamy różnego rodzaju mniejszości w społeczeństwie, które pojawiają się, a potem odchodzą. Ważne, aby nie zmuszać ludzi do tych technik, ale nie ma w tym nic złego, że z takiej możliwości korzystają” – stwierdził w wywiadzie dla szwedzkiej telewizji SVT.

Jednak rodzice dzieci z zespołem Downa nie są aż tak entuzjastycznie nastawieni jak prof. Uldbjerg. – Co będzie w przyszłości? Czy będziemy eliminować dzieci z powodu cukrzycy? – pyta Ulla Brendstrup, matka dziecka z zespołem Downa. Skandaliczne słowa profesora oburzyły również niektórych Szwedów. Według przewodniczącej stowarzyszenia rodziców dzieci z zespołem Downa Helene Forssbaeck istnieje wiele przestarzałych wyobrażeń na temat tego zaburzenia, dlatego pracownicy służby zdrowia powinni dokładnie informować przyszłe matki o tym, co to znaczy życie z zespołem Downa. Forssbaeck obawia się, że „w tej dyskusji nie chodzi o wyeliminowanie choroby, ale o rezygnację z dzieci„. Czy słowa skandynawskich naukowców wymagają komentarza? Chyba nie. Należy jednak podkreślić, że w miejsce „mniejszości”, które odchodzą, jak podkreśla pan profesor, można wsadzić każdego. Może więc przyjdzie kiedyś większość, która uzna, że „fantastycznym pomysłem” będzie eliminacja ludzi z tytułem profesora? Już jedna lewicowa rewolucja nie potrzebowała naukowców. Mark Twain miał niestety rację pisząc, że „Niczyje zdrowie, wolność oraz mienie nie są bezpieczne, kiedy obraduje parlament”. Życie niepełnosprawnych nie jest bezpieczne gdy do władzy dochodzą entuzjaści eugeniki z tytułami naukowymi. Ciekawe ilu z nich ma blond włosy i atletyczną budowę ciała?

Autor: Łukasz Adamski, www.fronda.pl