Bronisław Komorowski, były prezydent Polski był honorowym gościem konferencji ‘Dialog Komunistycznej Partii Chin ze światem’. Jednym z dwóch, obok byłego szefa parlamentu Indonezji, najważniejszym zagranicznym gościem konferencji największej partii świata. Komorowski zaproszenie przyjął z radością i dumą. Pojechał już bez obstawy BOR-u. Komorowski skarżył się w Chinach na PiS.Generalnie na coroczne konferencje Komunistycznej Partii Chin przyjeżdżają przede wszystkim komuniści – od dekady również komuniści, którzy zezwalają w swoich poglądach na możliwość istnienia ograniczonej gospodarki wolnorynkowej. Choć, jak przyznają, niechętnie. ‘Dialog Komunistycznej Partii Chin’ to ważne spotkanie nie tylko dla samych Chińczyków, ale także dla świata. Choć zwykle zachodni politycy na tych zjazdach nie pojawiają się. Z dwóch powodów – nie są zapraszani, bo ich serca nie biją po wystarczająco lewej stronie, lub nie decydują się korzystać z zaproszenia organizacji często oskarżanej o prowadzenie eks
terminacji narodów (m.in. Tybetańczyków) w ramach budowy jednolitych, kontynentalnych Chin. Bronisław Komorowski był dla Chińczyków spod sierpa i młota atrakcyjnym gościem. Czemu? Uzasadnienie zna KPCh i sam były prezydent. Komorowski uważał również, że w dobrym tonie będzie pojawić się na Konferencji i wziąć w niej czynny udział. Był podejmowany z honorami. Jak informuje państwowa Agencja Prasowa Xinhua, tegoroczna konferencja poświęcona był m.in. idei ‘Jednego Pasa i Szlaku’.
Komunistyczna Partia Chin to rządząca partia narodowa w Chińskiej Republice Ludowej, założona w 1921. Do 1927 współpracowała z Kuomintangiem, następnie toczyła z nim wojnę domową do 1949 z przerwą w latach 1937–1945, kiedy to obie partie zawarły taktyczny sojusz przeciwko japońskim najeźdźcom.
Pod względem liczby członków, wynoszącej ponad 75 milionów, Komunistyczna Partia Chin (KPCh, ZG) jest największą partią polityczną na świecie. Członkowie partii stanowią około 5-6 proc. społeczeństwa Chin.
Partia na przestrzeni lat przeszła ewolucję ideową z maoizmu do dengizmu i socjalizmu rynkowego. Obecnie utrzymuje ożywione kontakty z partiami zza granicy szczególnie z tymi o profilu komunistycznym czy socjaldemokratycznym.
ChRL powstała na zasadach marksizmu-leninizmu a precyzyjnie na zasadach schińszczonego leninizmu nazwanego później jako maoizm[28]. W latach 60. doszło do rozłamu radziecko-chińskiego który oddzielił KPCh ideologicznie od Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego[29]. W kolejnych latach odbyła się rewolucja kulturalna[30]. Po śmierci Mao w 1976 wybuchła walka o władzę między Deng Xiaopingiem a Hua Guofengiem. Walkę o władzę wygrał Deng. Deng wraz z Chen Yunem i Li Xiannianem przeprowadzili szereg reform i wdrażali politykę otwarcia na świat. Wówczas powstało pojęcie socjalizmu o chińskiej specyfice[31][32]. Deng odrzucił niektóre z lewicowych elementów polityki Mao twierdząc że państwo socjalistyczne może wykorzystywać elementy gospodarki rynkowej nie stając się przy tym kapitalistycznym państwem[33]. Polityka ta przyczyniła się do gigantycznego wzrostu gospodarczego. Nowa ideologia była kwestionowana w partii zarówno przez maoistów, jak i zwolenników głębszej liberalizacji. Kulminacją sytuacji były protesty na placu Tian’anmen w 1989. Wizja ekonomii Denga zwyciężyła i w ciągu lat 90. wprowadzony został socjalizm rynkowy, a w 1997 przekonania Denga (Teoria Denga Xiaopinga) została umiejscowiona w konstytucji KPCh.
Władzę po Dengu w 1990 przejął Jiang Zemin który nazwał Denga najważniejszym liderem i kontynuował większość elementów jego polityki. W 2003 w ramach konstytucji partii ratyfikowano Zasadę Trzech Reprezentacji Zemina która była jeszcze głębszym odejściem od maoizmu. Następca Mao, Hu Jintao objął urząd w 2002. W odróżnieniu od poprzedników Jintao położył większy nacisk na wspólne przywództwo aniżeli jednoosobowe rządy. Jintao rozwinął koncepcje zwaną jako Harmonijne Społeczeństwo. W 2012 zrezygnował z urzędu a władzę po nim objął Xi Jinping. Według komentatorów zagranicznych działania Xi takie jak zwiększenie centralizacji i walka z korupcją mają upodobnić go do postaci Mao.
Pawel Pietkun, www.3obieg.pl
oprac. W.S