Niezależna Gazeta Obywatelska

– Czechy wniosły do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprawę rzekomego braku uzgodnień klimatycznych w odniesieniu do polskiej kopalni Turów. Naszym zdaniem, TSUE powinno zbadać kwestię ważniejszą, czyli sprawę unikania przez Czechy wydania Polsce ponad 350 ha terytorium z pozostałego długu granicznego. Sprawa pozostaje otwarta od 1958 roku i czas ją uregulować – powiedział Niezależnej Gazecie Obywatelskiej dr Bogusław Rogalski, prezes Zjednoczenia Chrześcijańskich Rodzin.

Od opuszczenia terenów Zaolzia przez Niemców pod koniec kwietnia 1945 do 9 maja 1945 działała tam polska administracja państwowa. Po wojnie władze czechosłowackie stwierdziły jednostronnie, że zatwierdzona przez rząd czechosłowacki w 1938 zmiana graniczna, następnie utwierdzona nową polsko-czechosłowacką umową graniczną, jest nieważna. 15 czerwca 1945 gen. Michał Rola-Żymierski, zastępujący nieobecnego w kraju premiera, postawił stronie czechosłowackiej ultimatum. Po jego odrzuceniu oddziały polskie wkroczyły na Śląsk Cieszyński i zapowiedziano dalsze posuwanie się oddziałów za Olzę. Stalin „odradził” jednak dalszego używania siły. Delegacja polskich komunistów otrzymała stanowisko negocjacyjne, które brzmiało: „Na Zaolziu bronić każdego kilometra między Morawską Ostrawą a Karwiną – kluczowe stanowisko dla koksu”. Rokowania zakończyły się podpisaniem 10 marca 1947 układu o przyjaźni i pomocy wzajemnej z Czechosłowacją, który sprawę granic pozostawiał otwartą. 13 czerwca 1958 rządy PRL i CSRS podpisały porozumienie ostatecznie zostawiając Zaolzie w granicach Czechosłowacji. Podczas wytyczania granicy w 1958 roku PRL przekazała Czechosłowacji 1205,9 ha, natomiast Czechosłowacja na rzecz Polski Ludowej 837,46 ha. Powstał tzw. dług graniczny, tytułem którego do Polski powinno być jeszcze dziś przekazane 368,44 ha.”

– pisał w sierpniu 2018 roku na łamach NGO Adam Słomka, były poseł KPN, który pochodzi z Cieszyna.

Piotr Galicki