Niezależna Gazeta Obywatelska

Co najmniej od kilkunastu lat trwa w Europie rewolucja pedagogiczna, która zmierza do narzucenia swoistej etyki kształtującej nowy model społeczeństwa, społeczeństwa wielokulturowego, w którym nie ma miejsca dla wartości chrześcijańskich. Pewne tendencje tego modelu dostrzec można już w polskim systemie edukacji.

​Dwadzieścia lat temu ukazała się książka francuskiego autora Pascala Bernardina poświęcona zaprogramowanym działaniom różnych instytucji międzynarodowych na rzecz wprowadzenia, przede wszystkim w Europie, systemu ujednoliconej edukacji. Bernardin zwracał uwagę na rolę, jaką w tym procesie odgrywają nauki psychopedagogiczne. Nowe nauczanie – „wielowymiarowe i nie poznawcze” ma zastąpić kształcenie klasyczne i objąć wszystkie elementy osobowości: etyczny, emocjonalny, społeczny, obywatelski, psychiczny itp. Stąd też, treści poznawcze mają zostać wyrugowane i zastąpione demoliberalną indoktrynacją.

​Przyjęte rozwiązania nawiązują do wzorów edukacji amerykańskiej, brytyjskiej, szwedzkiej, niekiedy niemieckiej. Szczególnie popularne są behawiorystyczne teorie amerykańskiego systemu edukacyjnego, zgodnie z którymi poziom szkoły jest najwłaściwszy wówczas, gdy daje „wykształcenie minimalne”. Przyjęte założenia doprowadziły oczywiście do głębokiego obniżenia poziomu szkolnictwa.
​Rola szkoły uległa redefinicji. Głównym jej zadaniem nie jest już formowanie umysłów uczniów, lecz kształtowanie oczekiwanych postaw społecznych, tzw. kompetencji społecznych i personalnych. Rewolucja pedagogiczna zmierza do wytworzenia „nowego człowieka” w duchu utopii „społeczeństwa wielokulturowego ”. Nauczanie wielokulturowe z czasem ma być zastąpione – międzykulturowym, zgodnie z którym różne kultury już nie współistnieją obok siebie, ale wzajemnie się przenikają, by w ostateczności wytworzyć nową kulturę. Ta współczesna wersja kosmopolityzmu dąży do odcięcia młodego pokolenia od historii, tradycji i tożsamości.
​Wytyczne rewolucji pedagogicznej nakreślają międzynarodowe instytucje, przede wszystkim różne agendy ONZ i UE. W ostatnim czasie mamy do czynienia z ekspansją ideologii gender, na wszystkich poziomach kształcenia. To współczesna emanacja marksizmu, rewolucyjne narzędzie przekształcania społeczeństwa. Odrzucenie Boga i prawa naturalnego.

​Przed polską edukacją stoją różne wyzwania. Wśród nich przywrócenie kształcenia klasycznego i autorytetu nauczyciela.

Animatorzy klasycznej pedagogiki podkreślają, że w praktyce wychowawczej wypracowała metody, które są odbiciem chrześcijańskiej antropologii filozoficznej. Powrót do zasad edukacji klasycznej to rozwijanie i formowanie zarówno sprawności intelektualnych jak i moralnych oraz przekazywanie kanonu kulturowego zawartego w naukach humanistycznych. Powrót do klasycznych metod nauczania oznacza także przywrócenie rangi nauczaniu historii, klasycznej literatury, poszerzenie możliwości nauczania łaciny.
​Dominująca pedagogika naturalistyczno – liberalna artykułuje opór przeciwko wszelkiej władzy, hierarchii, wszelkiemu autorytetowi. Przyjmuje bezkrytycznie ideę dialogi i partnerstwa. Tymczasem kluczem do sukcesu w edukacji jest odbudowanie relacji między nauczycielem a uczniem, w myśl zasady mistrz – uczeń. Nauczyciel jest przewodnikiem, doradcą, który pozwala na wydobycie ukrytej w uczniu wiedzy. Powinien być także wzorem, autorytetem, dzięki któremu młody człowiek kształtuje swoją postawę i umiejętności – intelektualne, jak też życiowe i moralne.

dr Krzysztof Kawęcki