Niezależna Gazeta Obywatelska

Dzisiaj, w niedzielę 24 listopada, w Uroczystość Chrystusa Króla uroczyście zamknięty zostaje w Kościele Powszechnym Rok Wiary. Jest to sposobność do wyrażenia modlitewnej wdzięczności Panu Bogu za łaski mijającego czasu oraz do wołania o przymnożenie nam wiary, zwłaszcza w obliczu różnych trudności.

Rok Wiary ogłoszony został przez papieża Benedykta XVI w liście apostolskim w formie motu proprio Porta fidei wydanym 11 października 2011 roku. To okres w Kościele katolickim, który rozpoczął się 11 października 2012 roku, w pięćdziesiątą rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a kończy w Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, 24 listopada 2013 roku.

Rok Wiary jest „zachętą do autentycznego i nowego nawrócenia się do Pana, jedynego Zbawiciela świata” [Porta Fidei, 6]. Rok Wiary był okazją do autentycznego i nowego nawrócenia do Chrystusa, zaangażowania misyjnego na rzecz nowej ewangelizacji.

W dzień rozpoczęcia Roku Wiary mijało także 20 lat od opublikowania przez Bł. Jana Pawła II Katechizmu Kościoła Katolickiego, jak pisze Benedykt XVI „tekstu promulgowanego przez mojego poprzednika, błogosławionego papieża Jana Pawła II, aby ukazać wszystkim wiernym siłę i piękno wiary”.

W „Porta fidei” Ojciec Święty pisze też:

„Pragniemy, aby ten Rok rozbudził w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, z ufnością i nadzieją. Będzie to też dobra okazja, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii, która «jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie źródłem, z którego wypływa cała jego moc». Jednocześnie pragniemy, żeby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej wiarygodne. Zwłaszcza w tym Roku każdy wierzący powinien ponownie odkryć treść wiary wyznawanej, celebrowanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowić się nad samym aktem wiary”.

Kończący się Rok Wiary zamyka w życiu każdego z nas osobisty czas refleksji nad wiarą w Chrystusa, zastanowieniem nad jakością apostolskiego świadectwa, nad wiernością i oddaniem Kościołowi. Rok Wiary był duchowym wezwaniem do wytrwania przy Chrystusie, był okazją do weryfikacji naszych postaw. Przypadł na czasy trudne, dla Kościoła często okrutne. Ten czas zaskoczył niejednego z nas; był sposobnością zajrzenia do własnego serca i sumienia.

Bóg jest Królem czasu, tego globalnego odmierzającego zdarzenia historyczne i tego czasu który wyznacza wieczność. Dlatego zamknięcie Roku Wiary nie kończy naszego udziału w apostolskim dziele sprawozdawczości przed Panem Bogiem, jest przejściem do bardziej samodzielnego świadectwa w czasach, jakby zapisanych jako czas egzaminu. Święto Chrystusa Króla jawi się jako przełom dla każdego wierzącego, patrzącego na swoją wiarę w kontekście wybrania przez Króla do swojego orszaku. Owoce osobistych rozważań widoczne będą w konfrontacji z treściami wyrażonymi w Credo.

Wyznanie wiary jest naszą definicją wiary, streszczeniem Biblii, osobistą modlitwą i programem życia zapisanym w sercu, zapamiętanym w dzieciństwie ze słów wypowiadanych przez Mamę. Zapamiętanym na zawsze. Tak, jak opuszczamy rodzinny dom w dorosłości i z nabytymi przyzwyczajeniami i zapamiętanymi modlitwami udajemy się we własną drogę, zakładamy własne rodziny, wychowujemy w wierz własne dzieci, tak zamknięcie Roku Wiary traktujemy jako samodzielne wypłynięcie na szerokie i wzburzone morze życia.

Jezus Chrystus Król Wszechświata, któremu posłuszne są wszystkie dzieła stworzenia poprowadzi nas w nowy rozdział życia Kościoła, po drogach, które prowadza do Niego.

Za: Aspekt Polski/EKAI