Niezależna Gazeta Obywatelska

Brutalna interwencja policji w obronie pomnika „wdzięczności” Armii Czerwonej jest przykładem na brak świadomej polityki historycznej. Niedługo minie 90 lat od początku demontażu symbolu rosyjskiej dominacji w Warszawie – soboru św. Aleksandra Newskiego.

Choć świątynia stojąca na Placu Saskim została ukończona w 1912 roku … to nikt rozsądny nie miał wątpliwości, że po 123 latach zaborów nie powinna być symbolem historii. Z rozbiórki w latach 1924-26 uczyniono wydarzenie polityczne i narodowe. Wypuszczono obligacje, aby „dać każdemu Polakowi szansę uczestniczenia w rozbiórce”. Sama rozbiórka była dość skomplikowana i wymagała prawie 15 tys. kontrolowanych wybuchów.

Tymczasem od ponad dwudziestu lat toczy się debata nad pozostawieniem pomników wystawionych przez rodzimych komunistów swoim bohaterom, którzy w 1920 roku i 17 września 1939 roku pokazali zbrodniami Polakom czym jest czerwony totalitaryzm w praktyce. Przez ponad pół wieku po 1945 nasz kraj był i jest usłany mniejszymi czy większymi pomnikami gloryfikującymi zbrodniarzy i okupantów. O ile nikt nie bronił licznych pomników nazistowskich … to pozostawienie jakiegokolwiek pomnika komunistycznego jest efektem braku rozliczenia Jaruzelskiego i setek tysięcy małych jaruzelskich. To „oni” w murach jednostek samorządu terytorialnego marnują miliony złotych na utrzymanie „pamiątek” zamiast wspierać z tych środków cele społecznie ważne, np. dożywanie dzieci w szkołach.

Zburzenie jednego pomnika Dzierżyńskiego w Warszawie nie zakończyło sprawy. W latach 90-tych XX wieku jako katowicki radny doprowadziłem do uchwały rady miejskiej, która nakazywała demontaż pomnika „wdzięczności” Armii Czerwonej na Placu Wolności w Katowicach. 23 lata oczekiwania na realizację aktu prawa miejscowego kończy się moim pobiciem do nieprzytomności przez funkcjonariuszy policji, którzy żyją z podatków wszystkich Kowalskich – również tych bohaterów walki o niepodległość, których szczególnie chroni art. 19 Konstytucji RP.

We wczorajszym programie TAK CZY NIE red. Agnieszki Gozdyry były poseł SLD i współpracownik Jerzego Urbana Piotr Gadzinowski ubolewa nad luksusowymi warunkami obchodów 90-lecia osobowego symbolu totalitaryzmu w hotelu „Hyatt” i wskazuje gmach Sejmu RP jako odpowiednie miejsce dla „czerwonego sabatu”. Kpi i szydzi z ofiar czerwonego dyktatora, któremu apologeci Okrągłego Stołu zapewniają na razie bezkarność.

Gdyby nie ludobójstwo dokonane w Katyniu przez Rosjan, nie ludobójstwo tysięcy Polaków dokonane przez ukraińskie OUN/UPA i tysiące mordów komunistycznych z lat 1944-91 i oczywiście akty ludobójstwa nazistów … trzecie lub czwarte pokolenie inicjatorów likwidacji soboru św. Aleksandra Newskiego na warszawskim Placu Saskim dawno poradziłoby sobie z symbolami „czerwonego totalitaryzmu”. Tymi osobowymi i tymi samowolami budowlanymi, które do dziś szpecą otoczenie w dziesiątkach polskich miast.

Gdy upadnie ostatni symbol komunistyczny, a winy komunistycznych zbrodniarzy zostaną sądownie uznane, wtedy będzie można budować zdrową Polskę. Jeśli taki scenariusz nie podoba się posłowi Gadzinowskiemu … zawsze może wyjechać z innymi towarzyszami do Korei Północnej, Wietnamu lub do Chińskiej Republiki Ludowo – Demokratycznej z wszystkimi komunistycznymi pomnikami w darze od SLD i Ruchu Palikota …  Nie będziemy z tego tytułu płakać …

Adam Słomka
Przewodniczący KPN-Obóz Patriotyczny,
poseł na Sejm RP I,II,III kadencji