Niezależna Gazeta Obywatelska

Pokój toruński kończył tzw. wielką wojnę między Polską i Litwą a Krzyżakami z lat 1409-1411 i był oznaką upadku potęgi państwa krzyżackiego, dotąd niemal zawsze zwycięskiego.

Traktat pokojowy zawarto 1 lutego 1411 r. na wiślanej wyspie Kępa Bazarowa w Toruniu. Ustalono m.in., że ziemie, miasta i zamki zdobyte przez obie strony wrócą pod poprzednią władzę. Zakon krzyżacki zrezygnował ze Żmudzi na okres życia Władysława Jagiełły i Witolda, Mazowsze odzyskało Zawkrze, a Polska ziemię dobrzyńską. Toruń, po pięciomiesięcznej przynależności do Polski, na mocy traktatu przeszedł ponownie pod panowanie Krzyżaków, podobnie jak cała ziemia chełmińska. Obie strony postanowiły też, że kupcy obu państw mogą swobodnie i bez przeszkód, wg dawnych zwyczajów, używać dróg wodnych i lądowych. Uroczystego zaprzysiężenia i opieczętowania traktatu dokonał Władysław Jagiełło i Witold ze strony polskiej i litewskiej, a następnie wielki mistrz zakonu krzyżackiego Heinrich V von Plauen. Do wymiany w pełni opieczętowanych dokumentów pokoju doszło ostatecznie w maju 1411 roku w Złotorii. Traktat nie doprowadził do trwałego pokoju między państwem krzyżackim a Koroną i Wielkim Księstwem. Już w 1414 r. rozgorzały walki.

Według ocen historyków, pokój toruński zawarty po ogromnym sukcesie sprzymierzonych wojsk polsko-litewskich pod Grunwaldem nie odzwierciedlał rangi owego polsko-litewskiego zwycięstwa. Po zwycięstwie grunwaldzkim Królestwo Polskie nadal było zagrożone możliwością walk z Zakonem (który otrzymał posiłki z Inflant i Rzeszy) oraz wojskami Zygmunta Luksemburskiego atakującego Małopolskę. W tej sytuacji Władysław Jagiełło zdecydował się na ugodę z Krzyżakami i podjął rokowania poprzedzające zawarcie pokoju.

http://www.turystyka.torun.pl/index.php?strona=231&jezyk=1&back=1#pierwszy

Oprac. TK