Niezależna Gazeta Obywatelska

Bitwę pod Beresteczkiem stoczono w dniach 28 – 30 czerwca 1651 r. w trakcie powstania Chmielnickiego między wojskami polskimi pod dowództwem króla Jana Kazimierza a siłami tatarsko-kozackimi. Była to jedna z największych bitew lądowych XVII w. w Europie. Zakończyła się zwycięstwem Polaków. Wygrana jest zasługą dowodzącego wojskami polskimi Jana Kazimierza, który zastosował skuteczną taktykę szachownicową, która polegała na ustawieniu oddziałów piechoty na przemian z jazdą. W decydującej fazie bitwy ważne okazało się też wykorzystanie przez znajdującą się w centrum ugrupowania polskiego piechotę siły ognia muszkietów i artylerii. 30 czerwca 1651 r. uderzenia głównych sił dowodzonych osobiście przez Jana Kazimierza (w czasie walk w pobliżu króla spadły cztery kule armatnie, jedna obtarła monarsze nogę) oraz jazdy prowadzonej do boju osobiście przez księcia Jeremiego Wiśniowieckiego doprowadziły do pogromu przeciwników i ucieczki chana Islama III Gireja z Bohdanem Chmielnickim. Ostateczną klęskę zadały Kozakom wojska polskie na bagnach nad rzeką Płaszówką 10 lipca. Stamtąd resztki wojsk wyprowadził dowodzący w zastępstwie Chmielnickiego Iwan Bohun. Świetnego zwycięstwa pod Beresteczkiem nie wykorzystano z winy szlachty, zaniepokojonej wystąpieniami chłopskimi w głębi kraju.

Oprac. Tomasz Kwiatek