Niezależna Gazeta Obywatelska

…to szczególnie uroczysty czas dla wyznawców Chrystusa, w którym wierni wspominają ostatnie dni ziemskiego życia Jezusa Chrystusa, oraz jego zbawczą śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.

Obchodzenie tego święta, to dla chrześcijan trwała tradycja, którą poprzedza 40-dniowy wielki post. W tym okresie dużo wierzących odmawia sobie np. tłustego i ciężkiego jedzenia, palenia, hucznych zabaw, picia alkoholu, wielu innych przyjemności i rozrywek a szczególnie zaś starają się poprawić swoje życie poprzez kontemplację Męki Pańskiej.

Ostatni tydzień postu, czyli Wielki Tydzień jest najważniejszym czasem oczekiwania na Zmartwychwstanie. W tym okresie wierni przygotowują się do przyjęcia Zmartwychwstałego Chrystusa do swoich domów i serc. Rozpoczyna się on Niedzielą Palmową, a kończy się w Wielką Niedzielę.

Istotne znaczenie ma dla wierzących odpowiednie przeżycie Wielkiego Czwartku, ponieważ jest on związany ze wspomnieniem ostatniej wieczerzy Chrystusa ze swoimi uczniami. W Wielki Piątek wierzących obowiązuje post ścisły oraz powaga gdyż tego dnia przeżywa się wspomnienie męki Jezusa.

Przez cały wielki tydzień sprząta się i dekoruje domy oraz mieszkania wielkanocnymi stroikami np. gałązkami wierzby i leszczyny, wiosennymi kwiatami, jajkami i zającami. W kuchniach przygotowuje się tradycyjne potrawy takie jak babki, mazurki, żurek lub biały barszcz i oczywiście biała polska kiełbasa, które później trafią na świąteczny stół.

W dzień Wielkiej Soboty rodziny wybierają się do kościoła, aby poświęcić specjalnie przygotowane produkty. Do święconki szykuje się koszyczek z kolorowymi jajkami (symbolizujące nowe życie, a dzielenie się nim umacnia rodzinne więzi), barankiem (symbolizującego zmartwychwstanie Jezusa), chlebem (symbolizującym pomyślność oraz dobrobyt), solą (odstrasza zło i nieczyste siły, chroni przed zepsuciem i jest symbolem prostoty życia), chrzanem (symbol ludzkiej siły) wędlinami (zapewniające zdrowie, płodność i dostatek całej rodzinie) i czekoladowymi zajączkami, babką (powinno się ją samodzielnie przygotować, iż symbolizuje ona nasze umiejętności).

Tradycja święcenia pokarmu pochodzi ze średniowiecza i miała zapobiec chorobie po długim poście i zapewnić błogosławieństwo dla duszy i ciała.

Istnieje dawny i ciekawy zwyczaj w polskich wsiach, iż trzeba obejść ze swoją święconką trzy razy dom, zgodnie ze wskazówką zegara, aby wypędzić złe siły ze swojego gospodarstwa.

W Niedzielę wielkanocną, czyli pierwszy dzień świąt wierzący obchodzą uroczyście Zmartwychwstanie Jezusa i cieszą się z możliwość wiecznego życia przy Bogu. Rano przy śniadaniu spotykają się rodziny i bliscy sobie ludzie, dzielą się tradycyjnie święconką oraz jedzą wspólnie śniadanie. W zależności od zwyczajów przyjętych przez rodzinę wręcza się sobie nawzajem małe prezenty lub słodycze, a małym dzieciom prezenty przynosi zając.

Drugi dzień świąt, tzw. lany poniedziałek, największą radość sprawia dzieciom, ponieważ mogą się na wzajem lać wodą, co im przynosi dużo śmiechu. Zgodnie z niektórymi tradycjami chłopcy powinni polewać dziewczęta a sąsiedzi robić sobie nawzajem psikusy np. wyciąganie bram z zawiasów.

Zwróćmy również uwagę na to, iż post dla człowieka ma znaczenie również biologiczne oraz antropologiczne. Okres postu przypada na czas wczesnowiosenny, w którym rolnikom kończyły się powoli zimowe zapasy. Siłą rzeczy człowiek uprawiający ziemię, w czasach, w których nie było supermarketów, musiał gromadzić zimowe zapasy, aby wraz z rodziną przeżyć ten okres. Nim jednak znów będzie można zbierać żniwa trzeba nadal korzystać ze zgromadzonych zasobów. Co jednak zrobić, gdy jedzenia nie wystarcza?  Oczywiście ograniczyć wykorzystywanie zapasów, czyli najprościej mówiąc pościć.

Zapewne wielu z nas już dzisiaj nie przywiązuje takiej uwagi do przestrzegania postu, pamiętajmy jednak o tym, że ma on wymiar nie tylko religijny, ale i biologiczny, bowiem po tysiącach lat ludzkie organizmy do ograniczenia jedzenie najnormalniej w świecie przywykły.

-Nicole Bartodziej

fot. Wikipedia