Niezależna Gazeta Obywatelska

Żadna rewolucja nie jest dziełem przypadku, lecz stanowi dobrze przemyślaną inwestycję ideologiczną. To, co się dzieje na Ukrainie jest jednym z wielu takich wydarzeń, jakie zna historia. To mechanizm już sprawdzony i przewidywalny- który jednak nie byłby możliwy bez olbrzymich środków finansowych. Bez pieniędzy nie wyprowadzi się ludzi na ulice i nie zatrzęsie w posadach bryłą świata.

Ukraina za rządów prezydenta Janukowycza obrała nieco inny kurs polityczny nawiązując współpracę z Chinami. Trzecie mocarstwo miało stać się głównym partnerem Ukrainy równoważąc wpływy Rosji jak i Zachodu. Zwłaszcza, że kooperacja ta miała opierać się na kontraktach wartych 10 miliardów dolarów. Chiny zainwestują w infrastrukturę oraz transport. Ukraina uzyska przy tym kredyt, który będzie spłacać brakującym w Chinach zbożem. A to oznacza, że nastąpi rozwój ukraińskiego rolnictwa. O szczegółach tych pisała „Rzeczpospolita” 5 grudnia 2013 roku. Kilka dni później rozpoczęła się awantura na kijowskim Majdanie, a więc polityka Janukowycza spotkała się z reakcją „światowego” establishmentu. Ukraina ma położenie strategiczne. Dla polityki amerykańskiej oraz niemieckiej stanowi ważny punkt w ekspansji na wschód, w osaczaniu Iranu i zbliżaniu się do złóż ropy w obszarze Morza Kaspijskiego. Ponadto, kto panuje nad Ukrainą, ten panuje nad światowymi zasobami żywności. Parcie Brukseli do anschlussu Ukrainy z Unią Europejską, jest również w interesie niemieckim, dla których Generalplan Ost jest nadal w fazie realizacji. Ten aspekt jest dobrze widoczny akurat w Polsce. Niemieckie inwestycje na południu naszego kraju mają na względzie połączenie komunikacyjne Rzeszy ze wschodem. Transport kolejowy jak i drogowy, jest zatem w pierwszej kolejności modernizowany na odcinku Zgorzelec- Medyka.

Wiktor Janukowycz, znający niewątpliwie plany polityczne Anglosasów jak i Rosji, wybrał trzecią opcję- w jego rozumieniu słuszną oraz bezpieczną- współpracę z Chinami. Obecność Chin nad Dnieprem będzie katalizatorem w rozgrywkach na linii: Waszyngton- Kijów- Moskwa. To dla światowej finansjery jest już za wiele. Dlatego mamy rewolucję, której celem jest upadek rządu, doprowadzenie do wyborów i zmiana ukraińskiej polityki zagranicznej. Jeśli powiedzie się scenariusz, za którym stoją pieniądze George Sorosa i jemu podobnych animatorów Nowego Ładu Światowego, to władze na Ukrainie obejmą siły dążące do przyłączenia państwa do Unii Europejskiej, jak i do NATO- bowiem konsekwencją przystąpienia do tego paktu, będzie zmiana doktryny wojennej, oraz instalacja jednostek wojskowych Paktu nad Dnieprem. Na ile jest to realny scenariusz, dopiero czas pokaże. Jednak możemy być pewni, że jeśli dojdzie do nowych wyborów prezydenckich, to Zachód zrobi wszystko, by je wygrał odpowiednik naszego Lecha Kaczyńskiego, który na fali patriotyzmu, podparty banderowskimi flagami i szowinizmem partii neonazistowskich, doprowadzi do zrzeczenia się suwerenności na rzecz UE, ułatwi wyprzedaż majątku narodowego w ramach restrukturyzacji oraz reform, zmodernizuje armię, no i zaciągnie kredyty w Banku Światowym, a MFW stanie się główną siłą eksploatacji ukraińskiego potencjału. Scenariusz będzie podobny do scenariusza polskich przemian po 1989 roku. O ile ważna jest ta rewolucja, niech świadczy fakt iż żydzi z Polski, także różnego rodzaju patrioci związani mniej lub bardziej z PiS; z pełnym poświęceniem ideowym opowiedzieli się po stronie banderowców- a więc morderców również ludności żydowskiej, używając w swojej retoryce języka wypowiedzi OUN/UPA. Niczym komisarze polityczni, zaganiają tłum na Majdanie do coraz to krwawych wystąpień. Jeśli sięgniemy pamięcią wstecz do naszej historii, to w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, miejscami działo się podobnie- mam na myśli mechanizm walki politycznej. Zawsze mamy ofiary po stronie tubylczej ludności, natomiast importowani etnicznie jak i geograficznie doradcy-rewolucjoniści- uchodzą z tych bojów cało, niejako wzmocnieni. Słusznie też zwrócił uwagę red. Michalkiewicz, iż nikomu przy zdrowych zmysłach, tak samemu z siebie nie chciałoby się stać tygodniami i nocować na mrozie. W tym wszystkim musi być powód niezwykle korzystny, co też finansowy. To tak jak z ekologami- nie ma protestów za darmo, ani blokad, ani wiązania się do drzew. Żyć trzeba, a rewolucja nim zabije, to wcześniej nakarmi.

Pytanie, co na to Rosja? Wydaje się, ze w chwili obecnej Moskwa nie angażuje się w politykę Kijowa, co wydaje się być zrozumiałe, z uwagi na rysującą się współpracę Ukrainy z Chinami. Na pewno w interesie jej będzie leżało, aby NATO nie zbliżyło się zanadto do granic Federacji. Stąd mniejszym złem dla Kremla może być ostatecznie rozpad Ukrainy na Wschodnią i Zachodnią, a dla nas, pojawi się wielki problem, bo Zachodnia Ukraina, uwolniona od dominacji Kijowa, bardzo szybko porozumie się z Niemcami, którzy swoje dalekosiężne plany potrafią realizować, bez względu na to , kto u nich jest kanclerzem. Nie na darmo więc, na pierwszy plan kijowskich awantur wysunęła się partia ukraińskich szowinistów, mająca w swoich planach rewizję obecnej granicy polsko- ukraińskiej. Trudno mi wierzyć, że rodzimi miłośnicy ukraińskich reform, nie zdają sobie z tego sprawy. Czytając te wszystkie laudacje pod adresem majdańskich awanturników, mam wrażenie, że włączenie Ukrainy pod zarząd Brukseli jest ważniejszy dla nich niż bezrobocie Polaków, drakońskie podatki, grabież naszego majątku, bezkarność ZUS-u i biurokratów, demoralizacja młodzieży polskiej, upadek przedsiębiorstw. Strażnicy rodzimego etosu i cała reszta zawodowych politruków na zawołanie, woli sojusz z neobanderowcami w celu obalenia obcego dla nas w końcu rządu, w obcym państwie, niż włączenie się w walkę o odzyskanie suwerenności nad Wisłą. Tak to wygląda, kiedy spojrzymy na to z boku. Co ciekawe, konsekwencje takich zachowań poniesiemy sami, już bez ich udziału, tak jak sami niesiemy w sobie i na sobie jarzmo zdrady dokonanej podpisaniem Traktatu Lizbońskiego, a wcześniej anschlussu z Unią Europejską.

Historia lubi się powtarzać, a my nie lubimy się z niej uczyć. I tu jest przyczynek do kolejnej tragedii. Oby nie. Ale polityka polska nie rozgrywa się w Polsce, choć jest udziałem Polaków. Ukraińcy jeszcze mają ten komfort, że decydują o sobie. I my chcemy ich tego pozbawić. Na pocieszenie wmawiamy sobie, ze odzyskamy Kresy. Chyba armią złożoną z rekonstruktorów historycznych, bo ich liczba chyba już przewyższyła stan naszego wojska. A tak na poważnie, to aby zmieniać granice i wysnuwać roszczenia, to trzeba mieć potencjał i pozycję w świecie. A już na pewno przemysł, rolnictwo i finanse we własnych rękach.

W interesie polskim jest aby Ukraina pozostała pod rządami Wiktora Janukowycza. Również w naszym interesie jest, aby do jego polityki wewnętrznej nie mieszać się, zwłaszcza kiedy poza wrzaskiem „dzieci wdów” nie mamy nic dobrego do zaoferowania. Kurs obrany przez obecnego prezydenta Ukrainy na pewno nie jest po myśli architektów Nowego Porządku Światowego, ale pamiętajmy, że ten Porządek uczynił już z nas niewolników na własnej zagrodzie i analogiczny status niektórzy z nas pragną zaoferować naszym sąsiadom.

Tomasz J. Kostyła