Niezależna Gazeta Obywatelska

Postać św. Stanisława Kostki pojawiła się na szkolnym sztandarze który ufundowany został w 1933 r. przez kierownika szkoły Karola Reginka i sponsorów. Nastały lata okupacji, sztandar z narażeniem życia był przechowywany przez mieszkańców miejscowości. Lata powojenne również nie były łaskawe tak dla sztandaru jak i patrona, sztandar po raz kolejny został ukryty, przechowywany był przez ówczesnego dyrektora szkoły Joachima Jureczko. Władzom komunistycznym nie podobała się postać świętego uwieczniona na sztandarze, sztandar zniknął i dzięki temu ocalał, przez cały ten czas szkoła nie posiadała swojego patrona. Postawa dyrektora szkoły pani mgr. Suchara uporczywe prośby a nawet rozpisanie referendum wśród mieszkańców spowodowały, że w końcu młodzież, rodzice i mieszkańcy Wilczy doczekali się patrona swojej szkoły. Stało się to 18 września 2013 r.

Uroczysta msza święta która dała początek wielkiemu świętu rozpoczęła się o godz 11.00 w kościele parafialnym pod wezwaniem św. Mikołaja. ,,Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich  młodzieży chowanie”, tymi słowami przywitał wiernych proboszcz parafii wilczańskiej ks. Bogdan Reder, w mowie powitalnej nawiązał do historii szkoły i sztandaru, wspomniał również o patriotycznej  postawie mieszkańców, wiele miejsca we wspomnieniach poświęcił osobom kierownika szkoły Reginka i dyrektora pana Jureczko, swoją godną postawą zasłużyli na najwyższy szacunek. Dobrze się stało, że szkoła nasza w końcu ma swojego patrona jest to niejako powrót do wartości które na trwałe zapisane zostały w pamięci mieszkańców tej miejscowości dodał ks. proboszcz… Zwracając się do dzieci i młodzieży ks. proboszcz wspomniał o życiu św. Stanisława Kostki. Wspomniał jak to młody Stanisław wywodzący się z arystokratycznej, bogatej rodziny od samego początku, od wczesnych lat dzieciństwa poświęcił się Bogu, chciał zostać zakonnikiem spotkał się z kategoryczną odmową ojca, na przekór wszystkiemu w przebraniu wyruszył w podróż by w końcu wstąpić do klasztoru, bogactwo i profity zamienił na życie w ubóstwie pozostawiając w sercu tylko miłość do Pana Boga. Kiedy ciężko zachorował miał widzenie jakoby Matka Boska podawała mu komunię świętą, w drugim widzeniu Matka Najświętsza podała mu dzieciątko, kiedy nadszedł czas pożegnania się z tym światem, odszedł z uśmiechem na twarzy a po dwóch latach kiedy otwarto grób okazało się, że ciało jest nietknięte, św. Stanisław stał się patronem Polski, sprawuje opiekę nad dziećmi i młodzieżą, dziś wy kochani macie w nim swojego patrona – to wasz wielki dzień, trzeba wam teraz sprostać temu trudnemu zadaniu, jesteście bowiem niejako poddanymi tego świętego, dajcie swoją postawą, nauką i wychowaniem, dowód na to, że zasługujecie w pełni na swojego patrona…

Mszę świętą w asyście wielu księży sprawował ks. Prałat Stanisław Puchała, dokonał też uroczystego poświęcenia sztandaru, ceremonia poświęcenia była niezwykle wzruszająca i widać było, że ta podniosła chwila udziela się wielu wiernym a szczególnie głęboko przeżywała te chwile młodzież i wychowawcy, homilia ks. Prałata była niezwykle wzruszająca, w słowie Bożym nawiązał  do tej pięknej chwili jaką wszystkim przyszło przeżywać. We mszy świętej uczestniczyło wielu gości obecny był, Wicestarosta Powiatu Gliwickiego Waldemar Dombek, przedstawiciel Rady Powiatu Gliwickiego Marian Sadecki, Wójt Gminy Pilchowice pani Joanna Kołoczek – Wybierek, Radni Gminy Pilchowice, Sołtys miejscowości Wilcza pan Jan Gamon, obecnych było wiele stowarzyszeń działających na terenie miejscowości Wilcza, jak zwykle nie zawiodły słynne ,,Wilczanki”, które wystąpiły w strojach regionalnych, obecne były poczty sztandarowe OSP Wilcza, delegacje górników ze sztandarem, Koło Gospodyń Wiejskich Wilcza z pocztem sztandarowym, licznie zgromadzona młodzież szkolna w strojach regionalnych wzbudziła podziw zgromadzonych gości, do łez wzruszyła obecność delegacji maluchów w strojach śląskich, widać też było wzruszenie na twarzy ks. Prałata kiedy to młodzi Ślązacy zbliżyli się do księdza by złożyć na jego ręce dary i podziękowania, ksiądz Prałat długo robił znak krzyża nad główkami kilkuletnich mieszkańców Wilczy. Na twarzach wiernych i rodziców widać było jak bardzo przeżywają ten czas, budzi się duch w narodzie, jak zwykle zadziałał polski fenomen, kiedy wydawać by się mogło, że już zostaliśmy stłamszeni, nagle porywa się i ożywa duma nasza niezłomna… Warszawa, Wilcza, czy to tylko przypadek, a może coś więcej?… Dziś Wilcza stała się przykładem dla nas wszystkich, bez wyjątku. Msza święta dobiegła końca, czas na przemarsz do budynku szkoły od kościoła dzieli nas spory około dwukilometrowy odcinek, na początku krzyż niesiony przez młodych mieszkańców miejscowości dalej osoby duchowne z księdzem Prałatem na czele, poczty sztandarowe a wśród nich ten najważniejszy, najpiękniejszy z dumą niesiony przez uczniów szkoły ,,Nie potrafię określić stanu w jakim się znajduję”, odpowiada jedna z dziewcząt zagadnięta przeze mnie, ,,nie wiem naprawdę nie wiem, chyba jestem szczęśliwa, nie wiedziałam, że tak bardzo będę przeżywała te chwile, tak oczywiście cieszę się, że św. Stanisław Kostka jest, stał się dziś patronem mojej szkoły, tak, jestem dumna – to chyba właściwe określenie”. Kolumna gości i mieszkańców zbliża się do budynku szkoły, tam czeka nas część nieoficjalna…

                 ,,Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”.

Sala gimnastyczna szkoły im, Św. Stanisława Kostki w Wilczy na czas uroczystości zamieniona została na salę widowiskową. Po licznych przemówieniach w których głos zabrali między innymi Wicestarosta Powiatu Gliwickiego, przedstawiciel Rady Powiatu, Wójt gminy Pilchowice i dyrektor Zespołu Szkolno Przedszkolnego pani mgr. Łucja Suchara, nastąpiła ceremonia przekazania aktu nadania imienia szkole. To co nastąpiło niebawem wprawiło wszystkich obecnych w osłupienie wręcz zdumienie a nie ma w tym ni krzty przesady, oczy wielu zgromadzonych gości pokryły się łzami ze wzruszenia, oto padła komenda do hymnu i zahuczała gromkim śpiewem cała sala a solistami były przedszkolaki, jeszcze nie dawno słyszało się głosy, że młodzież polska nie zna hymnu narodowego, a tu przedszkolaki znają wszystkie zwrotki. Zabiły mocniej nasze stłamszone serca, oto dzieci i młodzież wilczańska dała przykład pięknej postawy. Ziarno samo nie da plonów, widać rękę dobrego siewcy, ziarno już wyrosło i jak widać plon będzie na tym polu obfity, chwała wychowawcom, opiekunom i dyrektorowi…

Nie była to jedyna niespodzianka która jeszcze miała nas spotkać, oto na scenę wychodzą nieco starsze dzieciaki są to pierwszoklasiści, widać piękne suknie a chłopcy w nienagannie skrojonych mundurach… panie ująwszy swych partnerów pod rękę, skłoniły się, kokieteryjnie spoglądając na kawalerów, panowie skłoniwszy się szarmancko ruszyli; ,,Poloneza czas zacząć” i rozpoczął się ten najbardziej polski z polskich tańców, wykonawcami były kilkuletnie dzieci a robiły to świetnie. Czy można opisać słowami, wzruszenie, emocje których byliśmy świadkami?… których doświadczyliśmy sami? Na sali było wiele osób, życiowych twardzieli którzy nie jedno już widzieli i wielu doznali krzywd, i z tych oczu płynęły łzy… Tak bardzo jesteśmy głodni Polski, dziś stanęła przed nami. Widziałem jak rodzi się nasza duma. Nie jest możliwe aby w kilku słowach opisać to wielkie ogromne duchowo wydarzenie. Dziś wielu gości z zewnątrz było świadkami tego o czym mówię od dawna – w pilchowickiej gminie nie tylko mikroklimat nie tylko drzewa są zdrowe, tam zdrowe są ludzkie dusze, raz przyjedziesz będziesz wracał, a każda wizyta to kolejna lekcja. ,,Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”. Na korytarzu spotykam księdza, szkoda mówi, są takie miejsca w których chciałoby się być, nie odchodzić, to właśnie jedno z takich miejsc , cóż, jeszcze tylko wpis do księgi pamiątkowej i czas się pożegnać… Wychodząc z budynku szkoły spoglądam w górę jeszcze kilka godzin temu bezimienna teraz ma swego patrona, sztandar, to coś więcej, to symbol z którego wszyscy powinniśmy brać przykład. Szczęść Boże tej szkole, młodzieży i wychowawcom. W szkolnej skali ocen zasłużyliście na szóstkę.

Cała galeria dostępna na www.fronda.gliwice.pl

Autor: Tadeusz Puchałka

18 września 2013 r.