Niezależna Gazeta Obywatelska

Idee Narodowej Demokracji są używane w walce byłych UB-ków i ich mentalnych dzieci w walce z obozem niepodległościowym. Naczelnym przesłaniem NGO jest tolerancja, która powinna oznaczać swoje pierwotne znaczenie, tj. tolerowanie osób o innych poglądach.

Polacy dokonali postępu cywilizacyjnego i środowiska narodowe oraz niepodległościowe – w swym patriotycznym kręgosłupie – mówią o tym samym … innym językiem. Fora internetowe są pełne dawnych funkcjonariuszy MSW PRL, którzy posługując się wytycznymi Kremla … chcą mieć patent na jątrzenie między dwoma „bliźniaczymi rękami” – korzystając z ponadprzeciętnych emerytur wypłacanych im przez niezdekomunizowane państwo polskie.  Roman Dmowski – zmarły przed epoką PRL –  twierdził w „Myślach nowoczesnego Polaka”, cyt.:

 

Wyrafinowanie duchowe naszego inteligentnego ogółu, jakkolwiek zupełnie zrozumiałe, gdy zważamy wszystkie jego źródła, przy bliższym zastanowieniu jest i smutne, i śmieszne zarazem. I nie tylko dlatego, że nie odpowiada ono poziomowi rozwoju naszych władz duchowych, że intelektualizm łączy się często ze słabymi zdolnościami umysłowymi i nawet nieuctwem, że estetyzmowi towarzyszy brak poczucia piękna, surowość i niewyrobienie smaku, podlegającego pierwszej lepszej sugestii, że w pierwszych szeregach ruchu etycznego idą niedojrzałe dusze, nie rozumiejące życia i jego zadań, niezdolne do konsekwentnego stosowania zasad, ale dlatego także, iż obecnemu momentowi i w dziejowym rozwoju naszego narodu najmniej odpowiada wszelka kontemplacja, wyrafinowanie duchowe, bierne filozofowanie lub pływanie w estetycznych ekstazach. My jesteśmy narodem młodym, a jeżeli idzie o świeżość duchową głównej masy społecznej – może najmłodszym w Europie. Polska upadła nie dlatego, że się jako naród zestarzała, ale dlatego, że się wykoleiła w rozwoju.”

Dmowski nie mógł wiedzieć o tym, co przyniesie przyszłość – w tym o wsparciu rodziny Giertychów dla PO. Ataki na materiały NGO dotyczące obozu niepodległościowego (warto prześledzić wpisy w celu ustalenia nicku) wskazują na nieuctwo. Krew zalałaby gen. Antoniego Hedę „Szarego” z NSZ … gdyby czytał te komunonarodowe bzdety! Oddajmy jednak głos Romanowi Dmowskiemu, który „pięknie” różnił się z Piłsudskim:

 

(…)

 A z Józefem Piłsudskim zetknął się Pan Prezes wówczas?

– R. Dmowski: O ile zetknięciem się można nazwać dziewięciogodzinną rozmowę – to nastąpiło ono ale nie w Krakowie, ale na drugiej półkuli globu – w Japonii. Było to w roku 1905. Dowiedziałem się, że Piłsudski zamierza jechać do Japonii, by uzyskać pomoc dla przygotowywanego powstania w Królestwie. Dla przyczyn, które pan zna zapewne, uważałem wybuch powstania za niewskazany i postanowiłem udać się do Tokio by paraliżować akcję Piłsudskiego. Przyjechałem też do Tokio przed nim.

(…)

Nagle widzę, że ulicą jadą dwa wózki ciągnione jak zwykle przez ludzi, a w nich dostrzegam twarze dziwnie jakoś znajome, gdyż bardzo polskie. Gdy podjechali bliżej w moją stronę, poznałem jednego pasażera: był to Filipowicz. Zawołałem do niego:

– Dokąd tak jedziecie?!
Filipowicz odpowiedział:
– Do was!
– No to zaczekajcie chwilę zaraz tu będę.
Była godzina trzecia po południu, gdy rozpoczęliśmy rozmowę we trójkę – gdyż drugim podróżnikiem był Piłsudski. Około piątej opuścił nas Filipowicz. Sami we dwójkę rozmawialiśmy z Piłsudskim do dwunastej w nocy. Wiedzieliśmy, że się nie przekonamy – ależ ileż mieliśmy wspólnych trosk i uczuć! Powiedziałem Piłsudskiemu: „Oczerniać Was tu nie będę, ale będę Wam przeszkadzał..”

 

(…)

Dmowski i Piłsudski spotkali się, ale przebieg ich rozmowy jest nieznany. Po latach Dmowski miał napisać o tokijskim spotkaniu: „Próbowałem dowiedzieć się od kierowników PPS, co mają zamiar osiągnąć przez ruch powstańczy w Królestwie, jak im się przedstawiają widoki jego powodzenia, jak sobie wyobrażają realne jego skutki. Usiłowałem ich przekonać, że to, co chcą zrobić, jest nonsensem i zbrodnią wobec Polski. Ani jedno, ani drugie mi się nie udało. W odpowiedzi dostałem procesję mętnych frazesów wygłoszonych z ogromną pewnością siebie”.

Różnica zdań nie przeszkodziła jednak w relacjach towarzyskich i panowie przez kolejne dni zwiedzali wspólnie Tokio. Podziwiali między innymi słynną Yoshiwarę, obejrzeli część spektaklu (tylko część gdyż przedstawienie trwało cały dzień) i inne osobliwości stolicy Japonii. W rolę przewodnika wcielił się sam Dmowski, który uprzednio przestudiował przewodnik Cooka.*

Spór ideologiczny deputowanego do Dumy Państwowej Romana Dmowskiego i szefa Frakcji Rewolucyjnej PPS Józefa Piłsudskiego nie przekraczał granic ideologii. Dziś – niestety na łamach NGO – komunogrunwald pieje o „kasztance”, agenciarskie KPN i innych bzdurach.  A na tylnym siodełku siedzi „gościu” od Putina i śmieje się w kułak! Nie ma wroga między „piłsudczykami” a „dmowczykami” A.D. 2013 r. Razem możemy zwiedzać nie tylko stolicę Japonii! Jedyna przeszkoda to … agenci Kremla. Niestety! Narodowej-komunie warto powiedzieć: wolnoć „ułomku” w ruskim domku! Skoro kultury  i wiedzy nie ma !

Paweł Czyż

Niezależna Gazeta Obywatelska w Bielsku – Białej

* Fragment wywiadu z Romanem Dmowskim, rozmawiał Mieczysław Pruszyński, koniec 1935 roku, publikacja z sierpnia 1939. Za: „Klasyka wywiadu polskiego”,wydawnictwo Fronda.