Informuję, że rozpatrzenie podjęcia sprawy naruszenia art. 196 i 256 kk przez Ruch Palikota zostało odłożone na 7 dni. Zastosowany w praktyce i merytoryczny eksperyment polegający na weryfikacji stosowania rezolucji Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy wydanej na podstawie interpretacji art. 9 Konwencji Praw Człowieka (dotyczący art. 196 polskiego kk.) trwa!

 

SSR w Bielsku – Białej Ewa Śmietańska nie zezwoliła miediom na rejestrowanie przebiegu rozprawy – czym rodzi pewne wątpliwości o naruszenie dyspozycji art 357.1. kpk – mimo dostarczenia Sądowi w czasie posiedzenia 17.10. br.  uchwały Sądu Najwyższego o sygn. I KZP 26/11, która wskazuje intencje wymiaru sprawieliwości w tym zakresie.

 

Obecni na posiedzeniu Sądu dziennikarze PAP i Polskiego Radia o/Katowice byli zdumieni zachowaniem jawności i brakiem możliwości rejestrowania przebiegu postepowania sądowego.

 

 

http://ngopole.pl/2012/10/17/jak-wyglada-sadownictwo-przyklad-smutny-z-bielska-bialej/ .

 

Ogłoszenie postanowienia bielskiego Sądu w tej sprawie odbędzie się 24 października o godz. 9:30 (sala 3).

 

Przypominamy, że z inicjatywy wydawcy NGOpole.pl została podjęta sprawa M. Tuska. W kontekście wczorajszej decyzji płockiego wymiaru sprawiedliwości w sprawie użycia osoby Jana Pawła II w kontekście treści podofilskich (podobna w wymowie odmowa wszczęcia postępowania) redakcję NGO zastanawia fakt możliwej iluzoryczności praktycznego stosowania art. 196 i 256 kk. 

 

Czy polski (bielski) wymiar sprawiedliwości zastosuje standardy wynikające z rezolucji 1510 Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z 2006 r. w kontekście sprawy 4 Ds 785/12? Dowiemy się za 7 dni …

 

Autor: Paweł Czyż

 

Tekst oświadczenie załączone do akt sprawy sygn. akt 4 DS. 785/12

 

 

 

OŚWIADCZENIE

 

29 czerwca br. złożyłem w oparciu o art. 9 Konwencji Praw Człowieka zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 196 kk w związku z art. 256 kk czynu, który może naruszać również art. 13 Konstytucji RP. Odmowa wszczęcia dochodzenia w sprawie mojego zawiadomienia pomija kwestię stosowania  prawa wspólnotowego UE.

 

Wbrew treści mojego zawiadomienia i bez przesłuchania autorów treści programowych partii politycznej Ruch Palikota umieszczonych na oficjalnej stronie tej partii politycznej, a polegających na nawoływaniu do palenia przedmiotu kultu religijnego, tj. Biblii, Prokuratura przeprowadziła wykładnię rozszerzającą. W moim zawiadomieniu nie chodziło o zamiary i hasła tekstowe, a o zamieszczenie w formie graficznej (zdjęcie) wezwania do palenia Biblii. Wbrew stanowisku Prokuratury przedstawienie zdjęcia z szowinistycznym i nietolerancyjnym wezwaniem daje podstawy do wszczęcia dochodzenia w kierunku przestępstwa z art. 196 i 256 kk.

 

Prokuratura całkowicie arbitralnie skupiła się na tekście informacji programowej zamieszczonej na stronie internetowej Ruchu Palikota pomijając milczeniem fakt, że przedstawienie fragmentu zdjęcia transparentu o treści „PALIĆ BIBLIĘ” miało charakter celowy. Gdyby podzielić argumentację Prokuratury z uzasadnienia o odmowie wszczęcia dochodzenia można by każdy tekst ilustrować dowolnymi fragmentami zdjęć, np. z Adolfem Hitlerem i napisem „Sieg Heil” jako fragmentem większej całości teoretycznego transparentu, który w całości byłby krytyczny dla nazizmu. Takie zwalnianie z odpowiedzialności uczyniłoby przepisy art. 196 i 256 kk faktycznie iluzorycznymi. W tym aspekcie można nawet zinterpretować zbrodniarza Adolfa Hitlera za miłośnika pokoju albowiem był on nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla!

 

 

W rezolucji 1510 (2006) dotyczącej wolności słowa i respektowania poglądów religijnych Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy podzieliło pogląd Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, stwierdzając, iż prawo do swobody wypowiedzi odnosi się nie tylko do opinii postrzeganych jako szeroko akceptowane w społeczeństwie lub neutralne, lecz również jako mogące szokować, obrażać albo być nieuznawane przez rząd lub jakąkolwiek grupę ludzi. W pkt 2 rezolucji Zgromadzenie podkreśliło natomiast, iż wolność do formułowania oraz posiadania własnych myśli i poglądów inspirowanych zarówno etycznymi, jak i religijnymi systemami wartości stanowi nieodłączny komponent ludzkiej egzystencji i jest chroniony przez art. 9 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Paryżu dnia 20 marca 1952 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175 i z 1998 r. Nr 147, poz. 962). W tym kontekście, wszelkie formy atakowania i obrażania cudzych uczuć religijnych są niedopuszczalne.

 

Wskazuję również na pomijane przez Prokuraturę stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości w sprawie karalności przestępstw z art. 196 kk wyrażone w odpowiedzi na interpelację posła Łukasza Zbonikowskiego (VI kadencja Sejmu RP) nr 21570:

 

„(…)Należy wskazać, że art. 196 kk. chroni wynikającą z konstytucyjnej zasady wolności sumienia i wyznania ideę wolności przekonań obywateli w sprawach wiary, będącej wyrazem tolerancji światopoglądowej państwa i jego neutralności w sprawach religii i przekonań. Przez „brazę uczuć religijnych” należy rozumieć takie zachowanie sprawcy, które zarówno obiektywnie, jak i w odczuciu konkretnej osoby lub grupy osób odbierane jest jako zachowanie obelżywe i poniżające ich uczucia religijne. Znieważenie może przybrać postać werbalną, pisemną, rysunkową, gestu, a nawet zniszczenia przedmiotu lub miejsca kultu. Warunkiem karalności jest publiczny sposób działania sprawcy, który ma miejsce również w wypadku działania sprawcy za pośrednictwem środków masowego przekazu, takich jak Internet.

 

Jak wskazuje się w literaturze przedmiotem czci religijnej może być sam Bóg, jego wizerunki, sposób przedstawiania, postacie świętych czy Matki Boskiej, określone znaki, rytuały czy słowa mające charakter sprawowania sakramentów (zob. L. Gardocki, Prawo karne, Warszawa 2004, s. 247). Mogą być to również określone słowa lub imiona, które według doktryny danej wspólnoty religijnej uznawane są za święte, godne najwyższego szacunku, poważania i uwielbienia (zob. Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1981, t. III, s. 468; Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 3, Warszawa 2003, s. 1607), w szczególności zaś takie, które wyrażają bezpośrednio obecność Boga lub też stanowią jego znak (…)”.

 

Jako obywatel Polski oraz dziennikarz Niezależnej Gazety Obywatelskiej w Opolu domagam się poszanowania moich praw obywatelskich i realizowania wspólnotowego prawa UE w sposób, który nie rodzi wątpliwości. Bowiem orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wydane m.in. na podstawie wspominanej Konwencji gwarantują mi prawa, które nie są teoretyczne lub iluzoryczne, lecz prawa, które są praktyczne i skuteczne.

 

Z poważaniem

 

Autor: Paweł Czyż

 

Bielsko – Biała, 16 października 2012 r.