Niezależna Gazeta Obywatelska

7 sierpnia 1413 r. w Legnicy powołano do życia związek rycerski nazwany „Rudenband” – „Związek Psów Gończych”, którego nazwę można tłumaczyć też jako „Obroża Psa Gończego”, bo taka była odznaka noszona przez jego członków. Założycielem tego stowarzyszenia był książę brzeski Ludwik II. W jego szeregach znaleźli się najznamienitsi przedstawiciele ówczesnego rycerstwa, w tym m.in. książęta Wacław II legnicki, Przemysł opawski, Jan żagański, Konrad Starszy oleśnicki i Konrad Młodszy oleśnicki. Książę Ludwik II był też członkiem założonego 12 grudnia 1408 r. przez króla Węgier Zygmunta Luksemburczyka Zakonu Smoka, który miał bronić Krzyża Pańskiego i walczyć z niewiernymi.

W pierwszym okresie działalności Związkiem Psów Gończych, kierował sam biskup wrocławski Wacław, a po nim książę brzeski Ludwik II. Zakon miał charakter polityczny, jednoczył część księstw piastowskich, eliminując spory do których często dochodziło.

Celem związku było: wzajemne wspieranie się w sprawach słusznych i w sprawach dziedzictwa, wzajemna pomoc w trudnych sytuacjach, zapobieganie sporom wewnętrznym i organizacja życia towarzyskiego, w tym uroczystości dworskich odbywających się w pierwszą niedzielę po św. Marcinie, każdego roku w innej miejscowości. Dokument fundacyjny nakazywał noszenie orderu stowarzyszenia „Rudenband”, którym była obroża psów gończych – wyposażona w kolce wystające na zewnątrz, które chroniły je przed atakami innych psów i wilków. Zakon podobnie jak obroża psa, chronił swoich członków. Działalność związku przerwały wojny husyckie po 1418 r.

Autor: Fundacja Dla Dziedzictwa