Niezależna Gazeta Obywatelska

Powstanie Styczniowe było polskim powstaniem narodowym przeciwko Imperium Rosyjskiemu ogłoszonym Manifestem 22 stycznia wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie. Trwało do jesieni 1864, a zasięgiem objęło ziemie zaboru rosyjskiego, tj. Królestwo Polskie i ziemie zabrane. – Pragnę wspomnieć mojego Prapradziadka, Powstańca, Stanisława Borzuchowskiego. Pozostał po Nim Krzyż i „wymodlony” modlitewnik, wymowny testament dla nas i przyszłych pokoleń – podał na swoim profilu na Facebooku prezes Zjednoczenia Chrześcijańskich Rodzin dr Bogusław Rogalski – załączając do postu zdjęcia historycznych rodzinnych pamiątek, o których wspomniał. Lider Zjednoczenia podał, że jego prapradziadek „nie doczekał wolnej Polski, zmarł w 1917”. – To oczywiste, że wielu działaczy ZChR nawiązuje do spuścizny naszych przodków. Odmiennie do obozu postkomunistów nie mamy się czego wstydzić. My sami jesteśmy kolejnym pokoleniem w długiej sztafecie pokoleń walczących o niepodległość Polski bądź jej utrzymanie. Oczywiście dzisiaj ta walka to dbanie o patriotyzm i chrześcijański świat wartości – mówi nam Paweł Czyż, rzecznik prasowy ZChR.

Wybuch Powstania Styczniowego

16 stycznia 1863 roku Komitet Centralny Narodowy wystąpił jako Tymczasowy Rząd Narodowy i wydał odezwę, w której ogłosił w całym kraju stan wyjątkowy, zalecając samoobronę poborowym i skupienie się narodu wokół władzy narodowej. W każdym województwie ustanowił naczelników wojskowych, którym w czasie powstania miały podlegać wszystkie władze lokalne. Komisarzem wojskowym województwa kaliskiego został Józef Grekowicz, krakowskiego Apolinary Kurowski, mazowieckiego Zygmunt Padlewski, płockiego Kazimierz Konrad Błaszczyński, podlaskiego Walenty Lewandowski, sandomierskiego Marian Langiewicz. 19 stycznia KCN podjął uchwałę o powołaniu Ludwika Mierosławskiego na dyktatora powstania i o przekształceniu się w Tymczasowy Rząd Narodowy. 20 stycznia Tymczasowy Rząd Narodowy powołał swój organ zastępczy Komisję Wykonawczą Rządu Narodowego w Warszawie, pod kierownictwem naczelnika miasta Stefana Bobrowskiego. Ponieważ władze rosyjskie zarządziły brankę na prowincji na 25 stycznia, wybuch powstania wyznaczony został na noc z 22 na 23 stycznia. Plan działań zbrojnych zakładał opanowanie Płocka, gdzie miał się ujawnić Rząd Narodowy. Członkowie rządu wyjechali 22 stycznia do Kutna, stacji Kolei Warszawsko-Bydgoskiej niedaleko od Płocka. Jednak stan tymczasowy uległ utrwaleniu i powstaniem w początkowym okresie z konieczności kierowała Komisja Wykonawcza w Warszawie. 22 stycznia ogłoszony został manifest Tymczasowego Rządu Narodowego, autorstwa Marii Ilnickiej, wzywający do czynu zbrojnego przeciw Imperium Rosyjskiemu wszystkie narody przedrozbiorowej Rzeczypospolitej „bez różnicy wiary i rodu, pochodzenia i stanu” oraz ogłaszający powszechne uwłaszczenie chłopów i nadanie ziemi bezrolnym, którzy wstąpią w szeregi powstańcze. Wraz z manifestem ogłoszony został dekret uwłaszczeniowy, a kierowana przez Stefana Bobrowskiego Komisja Wykonawcza podjęła działania wdrożenia go w życie przez dowódców oddziałów powstańczych i wprowadziła zakaz utrudniania przeprowadzenia uwłaszczenia pod groźbą kary śmierci”

– czytamy na Wikipedii.

Piotr Galicki