Niezależna Gazeta Obywatelska

Ale dość już o tych drobiazgach, bo chciałbym zwrócić uwagę na znacznie ważniejszy aspekt „czarnego protestu”, który takiego stracha napędził prezesowi Kaczyńskiemu, że nie tylko całym PiS-em zawrócił o 180 stopni, ale, „obawiając się sądu zagniewanego ludu”, jednym susem schronił się za murami leninowskiego przykazania, by w celu zrobienia kroku naprzód, cofnąć się o dwa kroki wstecz. Okazuje się, że Lenin jest dobry na wszystko, nie tylko za pierwszej komuny, ale i za demokracji. Nie o to jednak chodzi, tylko o motyw przewodni „czarnego protestu” w postaci „prawa wyboru”. Protestujące damy domagały się zagwarantowania „kobietom” prawa wyboru, czy mianowicie poćwiartować jakiegoś bardzo małego człowieka, czy nie. Ponieważ Cezary Lombroso utrzymywał, iż kobiety w rozwoju intelektualnym z reguły zatrzymują się na poziomie dziecka, to pewnie i one nie zdają sobie sprawy z odległych następstw takiego przywileju. Tymczasem nie żyjemy w jakiejś prawnej próżni, przeciwnie – jest ona wypełniona rozmaitymi regulacjami i zasadami, między innymi – zasadą równości i to nie tylko między kobietami i mężczyznami, ale w ogóle – między ludźmi. Nie ma zatem żadnego powodu, by przywilejem decydowania o ćwiartowaniu ludzi bardzo małych obdarzać tylko kobiety tym bardziej, że granica między kobietami i mężczyznami coraz bardziej się zaciera. Podobnie nie ma żadnego powodu, by zawężać ten przywilej, który powinien przysługiwać symetrycznie każdej możliwej płci, jedynie w stosunku do ludzi bardzo małych. Ludzie wyrośnięci czy zwłaszcza przerośnięci nie tylko zajmują więcej przestrzeni w naturalnym środowisku, ale stwarzają znacznie więcej i poważniejszych problemów, niż ludzie bardzo mali. W tej sytuacji należałoby przyznać ludziom reprezentującym wszystkie możliwe płcie przywileju samodzielnego decydowania, czy poćwiartować, albo uśmiercić w jakiś inny sposób upatrzonego osobnika, czy też pozwolić mu na kontynuowanie nędznej egzystencji. Pewne wątpliwości mogłyby pojawić się tylko w przypadku osobników pochodzenia żydowskiego, ale jeśli nawet w stosunku do nich uczyniono by wyjątek, to nawet dobrze, bo – podobnie jak każdy inny wyjątek – również i ten dodatkowo potwierdzałby, czyli wzmacniał, regułę. Dlaczego jednak mielibyśmy ograniczać ten – co tu ukrywać – radosny przywilej tylko do materii ścisłej egzystencji? Skoro już zdecydowaliśmy się na śmiałe przełamywanie anachronicznych konwenansów, to trzeba by również zmodyfikować zakres ochrony innych wartości – na przykład – wolności i własności. Dlaczegóż to wolność, czy własność miałaby być bardziej chroniona prawem, niż życie? W końcu zarówno wolność, jak i własność są pochodnymi egzystencji, więc skoro wchodzimy na drogę likwidacji ochrony życia to nie ma co się trząść ani nad wolnością, ani nad własnością. Wyobraźmy sobie tylko, ileż cierpień, a być może nawet dolegliwości natury medycznej, powoduje niemożność natychmiastowego odbycia stosunku płciowego z upatrzoną damą tylko z powodu konieczności respektowania jej kaprysów, nie wiedzieć czemu awansowanych do rangi „prawa wyboru”? Skoro człowieka bardzo małego bez ceregieli takiego prawa pozbawiamy, to dlaczego mielibyśmy nabożnie respektować uroszczenia jakiejś klempy? Niech nie marudzi, tylko w podskokach rozkłada nogi. Podobnie z właścicielami. Któż to widział, by jeden miał całą fabrykę gwoździ, a drugi żeby nic nie miał? Jak jeden ma całą fabrykę gwoździ, to i drugi niech ma całą fabrykę gwoździ, a jak jeden nie ma nic, to i drugi niech nie ma nic. Tak właśnie tłumaczył mi zasady sprawiedliwości społecznej mój przyjaciel z dzieciństwa, pięcioletni Henio Zielski z Markuszowa. Za sprawą „czarnych dam” chyba się wreszcie tego doczekamy.

Stanisław Michalkiewicz

Felieton  •  tygodnik „Najwyższy Czas!”  •  21 października 2016

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w każdym numerze tygodnika „Najwyższy Czas!”.