Niezależna Gazeta Obywatelska

„Smoleńsk” to dwie godziny trzymającej w napięciu akcji pomimo że historię tę doskonale znamy. Emocje wstrząsają widzem jeszcze po wyjściu z kina, nawet tym widzem, na którym to, co działo się od 10 kwietnia 2010 nie robiło przez lata zbytniego wrażenia. A wszystko to pomimo nierównej gry aktorów i skromnych środków.

Obóz obrony koryta zarzuci filmowi, że jest to obraz propagandowy. I będzie miał rację. Dziś prawda wykorzystująca mechanizmy propagandy jest niezwykle potrzebna na odtrutkę dla propagandowych kłamstw, którymi Polacy truci byli przez media od 25 lat.

Nie należny się przejmować krytycznym wobec „Smoleńska” skowytem lewicy, lemingów i szabesgojów banksterów, jaki będzie miał miejsce w najbliższym czasie – koalicja beneficjentów transformacji ustrojowej zawsze używała, i będzie używać, kultury instrumentalnie do promowania swoich patologicznych zabobonów i swojego monopolu na władzę i profity.

„Smoleńsk” krok po kroku pokazuje wydarzenia związane z mordem smoleńskim. Widzowie dowiadują się o warunkach, jakie zastali na lotnisku wojskowym Smoleńsk-Siewiernyj piloci polskiego samolotu Jak-40, komunikatach o zrzucie, jakiego dokonał przed przylotem Tu-154M, rosyjski samolot Ił-76MD, nagłej mgle, zachowaniu rosyjskich kontrolerów lotu, rekwizycji materiałów nagranych na miejscu katastrofy przez polskich dziennikarzy, działaniach ABW po katastrofie (niestety nie jest poruszony wątek aneksu do raportu o WSI), żałoby, identyfikacji zwłok i przesłuchań rodzin ofiar w Moskwie.

Twórcy filmu ukazali też: niszczenie wraku przez Rosjan, pakowanie worków z zwłokami do trumien (później zaspawanych), demonstracje przeciwników pochowania Lecha Kaczyńskiego na Wawelu, pogrzeb prezydenta Kaczyńskiego, system kreowania kłamstwa smoleńskiego przez media, ataki dziczy na obrońców krzyża, manipulacje medialne wokół katastrofy, katastrofę samolotu Casa, kłamstwa rosyjskiej komisji MAK i komisji rządu PO, wydarzenia w Gruzji, walkę obywateli o prawdę o Smoleńsku, zdziwienie zachodnich dziennikarzy nierzetelnością polskojęzycznych mediów, serie zabójstw świadków nieprawidłowości związanych z mordem smoleńskim, dwa wybuchy na pokładzie Tu 154.

Bohaterkami filmu są dwie kobiety. Dziennikarka stacji TVM oraz żona generała, który zginął w katastrofie. Pierwsza ochoczo bierze udział w kreowaniu kłamstwa smoleńskiego, a druga broni prawdy o swoim szkalowanym przez media mężu. Doskonale ukazane jest zdemoralizowanie dziennikarki, która z radością brnie w kolejne kłamstwa (dzięki czemu zrobiła pewnie karierę w mediach lojalnych wobec PO).

Film składa się z bardzo wielu materiałów archiwalnych, scen rekonstrukcji i scen fabularnych. Ma charakter bardziej fabularyzowanego dokumentu niż filmu fabularnego. Przez całe dwie godziny trzyma tempo dzięki dobrze napisanemu scenariuszowi.

Reżyserem filmu jest Antoni Krauze (autor takich obrazów jak „Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł”, „Palec Boży”, „Akwarium”). Autorami scenariusza jest: Tomasz Łysiak, Antoni Krauze, Maciej Pawlicki, Marcin Wolski. W filmie wystąpili: Lech Łotocki („Bogowie”, „Sęp”, „Poznań 56”, „Akcja pod Arsenałem”, „Kamienie na szaniec”), Beata Fido („Popiełuszko. Wolność jest w nas”, „Karol – człowiek, który został papieżem”), Ewa Dałkowska („Body/ciało”, „Sąsiady”, „Przedwiośnie”), Jerzy Zelnik („Chopin. Pragnienie miłości”, „Faraon”), Anna Samusionek („Prawo ojca”, „Egoiści”), Redbad Klynstra („Trick”, „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową”, Wojciech Żołądkowicz („Układ zamknięty”, „Matka Teresa od kotów”), Andrzej Mastalerz („Zmruż oczy”, „Nad życie”, „Kamienie na szaniec”, „Obława”, „Krótki film o zabijaniu”), Aldona Struzik („Yuma”), Halina Łabonarska („Człowiek z żelaza”, Popiełuszko. Wolność jest w nas”), Dominika Figurska („Ratownicy”, „M jak miłość”), Maciej Półtorak („Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł”, „Karol – człowiek, który został papieżem”), Marek Bukowski („Uwikłanie”), Katarzyna Łaniewska („Plebania”, „Kogel-mogel”, „Przedwiośnie”, „Pierścionek z orłem w koronie”, „Przesłuchanie”), Maria Gładkowska („Chopin. Pragnienie miłości”), Piotr Bajor („Dom wariatów”), Michał Chorosiński („Ogniem i mieczem”)

Jan Bodakowski

jkg