Niezależna Gazeta Obywatelska

Św. Maksymilian Kolbe, wł. właśc. Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli, należącej wówczas do zaboru rosyjskiego, jako drugi syn Juliusza i Marianny z domu Dąbrowskiej. Ojciec był z pochodzenia Niemcem, a matka była Polką. Z powodu trudnej sytuacji finansowej rodzina Kolbe przeniosła się do Łodzi, a w 1897 r. do Pabianic. W 1906 r. w kościele w Pabianicach Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała go, którą wybiera, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość, po czym wziął obydwie. W 1907 r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w seminarium franciszkanów we Lwowie, w 1910 rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r. przyjmując imię Maria. W 1915 r. uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie Gregorianum, a rok później z teologii. W 1919 r. na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką – w 1915 w urzędzie patentowym złożył szkic „Eteroplanu”, aparatu umożliwiającego podróż w kosmos – był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej. 28 kwietnia 1918 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Przebywając w Rzymie założył wraz ze współbraćmi w 1917 roku pobożny związek (pia unio) Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae), zajmujący się apostolstwem pod znakiem Maryi. Aby realizować cele organizacji i utrzymywać kontakt z jego członkami od stycznia 1922 wydawał w Krakowie miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów wybudowanym na gruncie podarowanym przez księcia Druckiego-Lubeckiego. Klasztor szybko stał się największym klasztorem katolickim na świecie. Prowadził też działalność misyjną m.in. w dalekiej Japonii, Chinach, Indiach. 28 maja 1941 r. ojciec Maksymilian Maria Kolbe został więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. W ostatnich dniach lipca 1941 r. oddał życie za nieznanego mu więźnia Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową w ramach represji po ucieczce innego z więźniów. Święty Zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium. Maksymilian Kolbe został beatyfikowany 17 października 1971 r. jako wyznawca przez papieża Pawła VI, a kanonizowany 10 października 1982 r. przez papieża Jana Pawła II jako męczennik.