Niezależna Gazeta Obywatelska

Juliusz Ligoń urodził się 28 lutego 1823 r. w rodzinie kowala w Prądach koło Koszęcina. Był poetą ludowym, samoukiem polskim działaczem na Górnym Śląsku, jednym z pierwszych budzicieli ducha narodowego na Górnym Śląsku.

Juliusz Ligoń szkołę ukończył w Strzebiniu lecz później kształcił się samodzielnie i był samoukiem. W wieku 18 lat otrzymał pracę kowala w Królewskiej Hucie (Chorzów). W 1848 r. gdy Śląsk dotknęła klęska głodu, Juliusz Ligoń zorganizował polską pomoc charytatywną dla poszkodowanych. Następnie założył „Komitet pomocy polskiej” oraz „Polskie Konsum”, które można określić jako pierwszą organizację o charakterze spółdzielczym.

W 1851 r. zwolniono go z pracy i przeniósł się do huty „Andrzej” w Zawadzkiem, gdzie pracował jako kowal. Kilka lat później, 1858 r. założył „Kółko Czytelnicze” i pisał w języku polskim poezję i artykuły prasowe. Współpracował też z innymi polskimi pismami. W 1869 r. założył „Towarzystwo Pożyczkowe” na potrzeby Kółka, także umożliwiające pobieranie pożyczek polskim robotnikom. Rok później ponownie został zwolniony za szerzenie „antyniemieckiej propagandy”. Następnie rozpoczął działalność w założonym przez Karola Miarkę Kółku Towarzyskim. W 1870 r. został zmuszony do wyjechania do Chorzowa, ponieważ za działalność na rzecz polskiej świadomości narodowej groziło mu zwolnienie z pracy bez prawa do emerytury. Od 1877 r. był członkiem Towarzystwa Wzajemnej Pomocy. Obok Karola Miarki uznawany jest za współtwórcę regionalnego dramatu ludowego na Górnym Śląsku. W utworach łączył elementy oświatowo-dydaktyczne z patriotyzmem i przesłaniem moralnym. Był przeciwnikiem germanizacji oraz zwolennikiem jedności różnych historycznych regionów Polski.

Przez całe życie był szykanowany za swoją propolską działalność, nie mógł podjąć stałej pracy zarobkowej, skonfiskowano mu jego biblioteczkę, przeprowadzano często rewizje i nakładano wysokie kary finansowe, przez co żył w wielkiej biedzie razem z żoną i sześciorgiem dzieci. Zmarł po ciężkiej chorobie 17 listopada 1889 r. Grób Juliusza Ligonia znajduje się w Chorzowie pomiędzy kościołem św. Barbary, a zespołem szkół jego imienia.

 

Warto przeczytać: http://www.naszglos.civitaschristiana.pl/index.php?type=artykul&rok=2009&nr=12&str=52