Niezależna Gazeta Obywatelska

Dokładnie 28 lipca 1993 w siedzibie Rady Ministrów doszło do podpisania umowy regulującej stosunki między RP a Watykanem. Dokument podpisali ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, abp Józef Kowalczyk oraz minister spraw zagranicznych Krzysztof Skubiszewski.

Konkordat to umowa międzynarodowa zawierana między państwem, a Stolicą Apostolską. Reguluje m.in. kwestie, jak pozycja Kościoła katolickiego w danym państwie, zapewnienie wolności nauczania religii, zasady wypełniania przez Kościół swojej misji ewangelizacyjnej, kwestie własności majątkowych, ważności małżeństw sakramentalnych, czy też wpływu władz państwowych na obsadę stolic biskupich. Współcześnie nazwa konkordat używana jest jako nazwa techniczna na oznaczenie praktycznie każdej umowy dwustronnej pomiędzy władzą kościelną a państwową.

Umowa konkordatowa nie została jednak ratyfikowana przez Parlament od razu . Wybory parlamentarne we wrześniu 1993 wygrały ugrupowania lewicowe (koalicja SLD-PSL), niechętne Kościołowi, dlatego sprawa ratyfikacji została zawieszona . Dopiero kolejne wybory w 1997 i zwycięstwo prawicowego AWS umożliwiło powrót do sprawy konkordatu.
Ustawa o wyrażeniu zgody na ratyfikację umowy konkordatowej została uchwalona przez Sejm 8 stycznia 1998 r. Dokument ratyfikacyjny podpisany został przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego 23 lutego 1998. Tego samego dnia konkordat ratyfikował papież Jan Paweł II. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpiła 25 marca, natomiast konkordat wszedł w życie miesiąc później, 25 kwietnia 1998 r.

Konkordat w art. 12 zobowiązał m.in. szkoły publiczne do prowadzenia lekcji religii w szkołach. Dał też możliwośc, aby małżeństwa kościelne wszystkich legalnych wyznań w Polsce mogły byc traktowane na równi z małżeństwami zawieranymi w urzędach stanu cywilnego.

Autor: Tomasz Zembrzuski, NGO Mysłowice