Niezależna Gazeta Obywatelska

Leon Szubert urodził się 5 czerwca 1829 r. w Oświęcimiu, w tzw. Domu Ślebarskich. Był synem kancelisty Antoniego i Barbary z domu Kosińskiej; brat Awita (1837 – 1919) – malarza i fotografa.

Po ukończeniu szkoły średniej, studiował w latach 1847-1850 w krakowskiej Szkole Rysunku i Malarstwa, późniejszej Akademii Sztuk Pięknych. Rzeźby uczyli go profesorowie Henryk Kossowski i Karol Ceptowski a rysunku Wojciech Stattler. W 1851 r. został on wysłany na rok do Wiednia, gdzie pogłębił umiejętności artystyczne. Doceniono też jego talent rzeźbiarski. Gdy okazało się, że Szubert przerasta swym talentem nauczycieli wiedeńskiej akademii postanowiono go wysłać na dwuletnie stypendium do Monachium. Tam w latach 1852-1853 Szubert kontynuował naukę rzeźby w założonej w 1808 r. Monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Z pobytu w Monachium znane są jego dwa dzieła: wielka grupa Chrystus wśród dzieci – obecnie w kościele franciszkanów w Krakowie oraz Chrystus – kolosalny posąg wykonany po wielkim pożarze Krakowa w 1850 r. do kaplicy Przeździeckich w kościele dominikanów. W Monachium wykonał też kompozycję Minesänger oraz portret księcia Esterhazego, byłego ambasadora austriackiego, a dzięki jego poparciu uzyskał pieniądze na dwuletni pobyt w Rzymie. W 1855 r., po zwiedzeniu Włoch, Szubert zamieszkał w pałacu austriackiej ambasady na piazza di Venezia w Rzymie, gdzie mieściła się jego pracownia. Wcześniej była to pracownia Antonio Canovy – czołowego przedstawiciela klasycyzmu w rzeźbie włoskiej.

W Rzymie artysta pracował bardzo intensywnie, często w niedostatku. Przebywał tam w towarzystwie polskich emigrantów. Polski rzeźbiarz, Tomasz Oskar Sosnowski profesor Akademii św. Łukasza w Rzymie uważał Szuberta za najlepszego młodego polskiego rzeźbiarza tworzącego w Rzymie.

W Rzymie powstała dużych rozmiarów rzeźba wykonana z gliny, a następnie odlana z gipsu Przekleństwo śpiewaka, która przedstawia starca podtrzymującego umierającego młodzieńca. Starzec wyobrażać miał wieszcza narodu, zaś umierający młodzieniec był symbolem przedwczesnej śmierci artysty. Grupa Przekleństwo śpiewaka powstała na motywach poezji Ludwiga Uhlanda. Za rzeźbę Konkordat (1856) przedstawiającą Piusa IX i cesarza Franciszka Józefa podających sobie ręce uzyskał środki finansowe na przedłużenie pobytu w Rzymie o kolejne dwa lata. Inne jego prace z tego okresu ograniczały się do portretowania na medalionach przyjaciół i znajomych. Powstało też kilka kompozycji graficznych opartych na motywach Konrada Wallenroda.

Szubert nie mając dostatecznych środków na założenie warsztatu snycerskiego, kamieniarskiego nie mógł uwiecznić swoich projektów w materiale bardziej trwałym: brązie, marmurze czy chociażby drewnie. W latach 1856-1857 pracował nad wielką grupą Ukoronowanie Chrystusa. Odczytując natchnione objawienia Katarzyny Emmerich, zamierzał powtórzyć je w swojej pracy. Na dzieło składały się trzy figury: Chrystus, żołnierz, który go koronował cierniem i drugi, który go biczował. Intensywna i ciężka praca nad tą rzeźbą nadwerężyła zdrowie artysty. Lekarze leczyli jego chorobę płuc częstym upuszczaniem krwi, lecz metoda ta do reszty zrujnowała jego zdrowie. Nasilająca się choroba nie pozwoliła na kontynuowanie pracy i na początku września artysta zmuszony był opuścić Rzym. W drodze powrotnej do Oświęcimia towarzyszył mu jego brat Awit, który również uczył się malarstwa w Rzymie. Leon Szubert zmarł 18 września 1859 r. w Oświęcimiu.

Oprac. WN za http://pl.wikipedia.org/wiki/Leon_Szubert