Niezależna Gazeta Obywatelska

Rok temu przy okazji II Opolskiego Marszu Niepodległości podszedł do mnie pewien człowiek, znany i szanowany w lokalnym środowisku patriotycznym członek Opolskiego Stowarzyszenia Pamięci Narodowej. W krótkiej rozmowie nawiązał do hasła, którym zakończyłem manifestację. „Czołem Wielkiej Polsce”, rozniosło się w centrum Opola. Okrzyk został podchwycony przez manifestujących, którzy chętnie odpowiedzieli.

Uważam, że powinniście mówić „czołem silnej, mocnej, potężnej Polsce” – mówił mi – „Wielka” kojarzy się dość jednoznacznie z obszarem terytorialnym. Owszem, wszyscy chcielibyśmy mieć w naszych granicach Lwów, Wilno i Grodno, ale nie powinno się tego tak otwarcie manifestować. Już i tak jesteśmy faszystami. Zaraz będą pisać, że mamy zapędy terytorialne.

Trudno się z podobną retoryką nie zgodzić. Rozważyłem słowa, które usłyszałem 2 maja 2012 roku i podjąłem decyzję. W sumie nie było co podejmować, bo mogła ona być tylko jedna. „Czołem Wielkiej Polsce”, okrzyk znany jeszcze z dwudziestolecia międzywojennego, jeden z symboli działającego w tamtym okresie prężnie Ruchu Narodowego. Jeden z symboli, obok szczerbca i falangi, którą niektórzy nazywają „złamaną swastyką”. Wreszcie, jeden z symboli obok pozdrowienia narodowego, znanego też rzymskim pozdrowieniem. Niestety, przez wydarzenia II Wojny Światowej, dramat nazizmu i ludobójstwa, z tego ostatniego narodowcy musieli zrezygnować. Długo to trwało (przypominam Górę Świętej Anny), jednak obecnie trudno zobaczyć tego typu gesty na narodowych uroczystościach.

Czy mamy prawo rezygnować z tradycji pokoleń ? Tak, pytam o prawo, bo przyzwolenie społeczne na odrzucenie narodowej tożsamości istnieje od dawna. Prym w szerzeniu go wiodą czołowe stacje telewizyjne i papierowe dzienniki, których nazw przez przyzwoitość (któryś z czytelników mógł przecież dopiero spożywać posiłek) nie wymienię. Oni dają nam przyzwolenie, żeby odrzucić wszelkie gesty, symbole i zachowania, którymi szczycili się nasi przodkowie. Oni wręcz nakazują nam tego, dają nam do ręki oręż, którym mamy przeciąć pępowinę łącząca nas z matką Ojczyzną. A my ? My uważamy, że nie mamy prawa rezygnacji z patriotycznej tożsamości. Co więcej, mamy obowiązek bronić jej całymi naszymi siłami. Co powiedzą o nas nasi potomkowie ? To oni za 50, 100, 300 lat będą nas oceniać. Czy mamy prawo przerwać tożsamość przekazaną nam przez ponad wiekową historię państwa polskiego ? Nie. Chwile chwalebne i klęski, wielkie czyny i zdrady-oto na czym zbudowane jest nasze państwo, nasz naród i nasza tożsamość. Nie możemy tego po prostu odrzucić. Jeśli przyjmujemy dziedzictwo przedwojennych narodowców, to musimy je pielęgnować. Przyjmując ich dziedzictwo, przyjmujemy jednocześnie także dziedzictwo przyjęte wcześniej przez nich-całą ponad tysiącletnią tradycję Polski.

Jako Polacy, nie w sensie patrioci i narodowcy, ale członkowie liczącego 50 milionów ludzi narodu winni jesteśmy coś przeszłym oraz przyszłym pokoleniom. Niestety, tak wiele osób o tym zapomina. Nie mam na myśli tego, że wyjeżdżają na zachód czy stają się ateistami. Każdy z nas błądzi. Błądzeniem nie jest jednak praca za granicą. No bo czyja to jest wina ? Wyjeżdżających ? Nie, wina leży po stronie rządzących. To oni decydują o tym, w jakim kierunku idzie nasz kraj. Niestety, często zapominają o spoczywającej na nich ogromnej odpowiedzialności. Sprzedają grunty zagranicznym inwestorom, sprowadzają imigrantów i wyniszczają nas na każdym kroku poprzez ogromne podatki. Nie można dziwić się ludziom, że szukają szczęścia za granicą. Podobnie z ateizmem. Ludzka rzeczą jest błądzić, jednak człowiek nie nawróci się na wiarę, jeśli będzie z każdej strony atakowany pornografią, lewicowością i pochwałą tolerancji oraz głupoty. Władza współpracująca z mediami wyniszcza w ten sposób naród. Ludzie są ogłupiani, każdy z nas, czytających „Śląską gazetę”, zdaje sobie z tego sprawę. Ludzie są słabi, nie potrafią przezwyciężyć złego, ale nie mają też bodźców, który mogłyby ich w tym dziele nawrócenia wspomóc.

Problem tkwi właśnie w tym, że ludzie nie chcą pracować dla naszego kraju. Dla naszej wspólnoty, Ojczyzny. Przez swoją bierność i pytania w stylu „a co ja będę z tego miał?” lub „a co Polska mi da?” odrzucają opisywaną powyżej tożsamość. Wypierają się dziedzictwa, które otrzymali w spadku po poprzednich pokoleniach. Wspierani przez wrogów narodu wydają się ucieszeni swoim brakiem aktywności. Nie zdają sobie sprawy, że historia ich osądzi. Osądzą ich potomkowie, wyrok wyda własny syn i wnuki.

My (patrioci) także będziemy osądzeni. Nie dlatego jednak wykazujemy aktywność. Robimy to z wewnętrznej potrzeby. Jesteśmy strażnikami tożsamości. Czuję się dumny, że mogę stanąć w jednym szeregu z potomkami konfederatów barskich, walczącej pod Kłuszynem szlachty czy obrońców Częstochowy. Stajemy razem przeciwko tym, którzy także w historii zapisali się grubą czcionką-sprzedali cześć Ojczyzny Szwedom, zawiązali Targowicę czy wreszcie pracowali w UB przy mordowaniu polskich patriotów, członków NSZ, naszych przodków.

Nie ma się jednak co podpalać. Szereg historii, w którym stoimy jest jakże zacny. Nie jest to jednak powód do przechwałek czy podbudowywania własnej próżności. Jest to jedynie nasz obowiązek. Nikt nam nie da nagrody za to, że przejdziemy ulicami Warszawy 11 listopada. Pamiętajmy jednak, ku przestrodze, o tych wszystkich, którym słomiany zapał czy garść srebrników odebrały chęć jakiejkolwiek aktywności. O tych, którzy sprzedali własną matkę. Bo skoro wszystko co mamy, to nasza tożsamość, dziedzictwo i Matka-Ojczyzna, a ktoś za pieniądze się jej wyrzeka, to jak to nazwać ?

Podsumowując, nie odważyłem się zrezygnować z okrzyku „Czołem Wielkiej Polsce”. Nie dbam o to, co będą pisały przeróżne gadzinówki. Nie dbam też o zrozumienie wśród biernego społeczeństwa. Dbam jedynie o to, by nie zaprzepaścić narodowego dziedzictwa, które wynosi już ponad tysiąc lat. Nie jesteśmy jego początkiem ani końcem. Jesteśmy jednym z ogniw łączącym przeszłe tysiąc lat z przyszłością. I jako to ogniwo oceni nas historia. Czołem Wielkiej Polsce !

Krzysztof Marcinkiewicz

Tekst ukazał się w ostatnim wydaniu „Śląskiej Gazety”, do której wspierania serdecznie zapraszamy. Kupując polską prasę, wspierasz inicjatywy patriotyczne.