Niezależna Gazeta Obywatelska

Tradycyjnie już w Wielką Sobotę w parafiach w całej Polsce odbywa się tradycyjne święcenie pokarmów, które następnego dnia znajdą się na świątecznym stole i zostaną zjedzone podczas śniadania wielkanocnego. Na placu przed Xaverianum ze święconką pojawili się też mieszkańcy Opola. Niektórzy przybyli całymi rodzinami. Przydał się nowy parking przed Kościołem Jezuitów oddany do użytku jesienią ubiegłego roku.

Święcenie pokarmów, to stary obyczaj. Praktykuje się go od VII wieku. W tamtych czasach święcono tylko jajka i chleb. W Polsce zwyczaj ten pojawił się na przełomie XIII i XIV wieku. Obecnie święcenie pokarmów ma wymiar symboliczny. W każdym koszyku Wielkanocnym nie może zabraknąć jajek, bo to one symbolizują odnowę i odradzające się życie. Jajo to symbol triumfu życia nad śmiercią!

Chleb wkładamy do koszyka, bo oznacza przemianę jaka dokonała się podczas Wielkiego Czwartku. Wkładamy też wędlinę, aby zapewnić zdrowie i dostatek całej rodzinie. Ostatnio w koszyczkach pojawia się tez ciasto w formie małych babeczek. Najlepiej, gdy są wypiekane samodzielnie, bo to oznacza nasze umiejętności. Nie może też zabraknąć krzepkiego chrzanu, bo ten symbolizuje ludzką siłę, a sól w koszyczku, to symbol prostoty życia.

Do przystrojenia koszyczków używany jest bukszpan, bo zielony kolor odwołuje się do nadziei. U chrześcijan bukszpan, to nadzieja na zmartwychwstanie i nieskończoność życia. Nie zapominajmy o wierzbowych baziach. Według pradawnych wierzeń zapewniają nagrodę w Niebie.

Judyta Kocoń, która przyjechała ze Stanów Zjednoczonych i Wielkanoc spędza u rodziny w Opolu mówi: „Zawsze śmiałam się z tradycji. Odkąd mieszkam w USA czuję wielką pustkę i brak. Ludzie tutaj są „wolni”, ale „puści” w środku”. Nie dajmy się omamić i nie dajmy się „zunifikować” nawet jeśli próbuje się nam wmówić, że jest to poprawne polityczne, brońmy swojej tożsamości, historii i tradycji, bo to jest najcenniejsze co mamy. Tradycyjnie, więc życzmy sobie: Wesołych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego i obfitych łask Bożych.

Autor i fot. Andrzej Strzelczyk