Niezależna Gazeta Obywatelska

Wolność słowa jest podstawowym elementem systemów demokratycznych. Mój wczorajszy tekst dotyczący emisji przez National Geographic filmu „Śmierć prezydenta” opublikowany na łamach „Niezależnej Gazety Obywatelskiej” w Opolu oraz portalu wPolityce.pl został wpisany przez red. Pawła Wrońskiego z Gazety Wyborczej w teorie antysemickie. Wszystko dlatego, że miałem czelność zastanawiać się nad moralnym prawem czołowego komentatora Gazety Wyborczej Konstantego Geberta do wypowiadania się w delikatnej sprawie katastrofy w Smoleńsku. Skoro opiniotwórcza stacja telewizyjna dociera do 440 mln odbiorców, to dobór komentatorów musi spełniać szczególne standardy pozwalające na zbliżenie się do obiektywizmu.

Można powiedzieć „podłość”. Można wzruszyć ramionami, przypominając, że owa szkoła publicystyczna ma źródło w antysemickiej nagonce z Marca ’68, a praźródło w czasach obowiązywania ustaw norymberskich – grzmi w Gazecie Wyborczej Paweł Wroński.

W krótkim komentarzu dziennikarza „Gazety Wyborczej” pojawiają się oczywiste przeinaczenia. Nieprawdziwa jest sugestia Wrońskiego zmierzająca do utożsamienia mnie z redakcją wPolityce.pl.  Krytykowany tekst jasno był oznaczony jako materiał zewnętrzny Niezależnej Gazety Obywatelskiej.  Gromy rzucone przez Wyborczą okazały się na tyle skuteczne, że portal zdecydował się zdjąć mój tekst. W czym był on tak podły?

Oto przypomniał środowisku gazety promującej „ludzi honoru”, że ojciec głównego komentatora „Śmierci prezydenta” tworzył Komunistyczną Partię USA. Myli się przy tym redaktor Wroński w swojej krytyce mojego tekstu uznając, że Bolesław Gebert „wspierał ZSRR”. Senior Gebert był agentem NKGB zmuszonym w 1947 roku do pośpiesznej ewakuacji do PRL. Uciekał z „ojczyzny demokracji” albowiem na ślad jego pracy dla „imperium zła” wpadło FBI … a nie prawicowi publicyści.

Po drugie, redaktor Wroński wskazuje pośrednio na związki „podłości” mojego tekstu z antysemityzmem. Skoro już mieszamy ideologię z wyznaniem, to informuję szanownego redaktora Gazety, że mój pradziadek ukrył skutecznie obywatelkę II RP przed nazistowskim Holokaustem. W 1998 r. podziękowania w tej sprawie zostały przesłane przez Ambasadę Izraela na ręce ostatniego żyjącego członka mojej rodziny, który brał udział w ratowaniu tego życia. Ja sam w latach 90-tych XX wieku organizowałem studencki protest pod katowickim teatrem po rasistowskiej napaści na studenta z Izraela uznając to za swój obowiązek.

W tym kontekście można i trzeba podkreślać wkład posła na Sejm II RP Izaaka Grünbauma w obronę Polski przed agresją ZSRR w latach 20-tych XX wieku. Poseł Grünbaum w czasie masówek Komunistycznej Partii USA wspierających „europejski pochód czerwonej zarazy na Zachód” przypominał wkład polskich Żydów w odzyskanie niepodległości. Elita polityczna II RP oraz ówcześni publicyści doskonale pamiętali udział ponad 500 ochotników pochodzenia żydowskiego w czyn legionowy inspirowany przez Józefa Piłsudskiego. Wspomniany wybitny parlamentarzysta II RP stał się po swojej emigracji w 1932 roku do Palestyny jednym z ojców założycieli Izreala. Czynnie przyczynił się swoją działalnością do ugruntowania istnienia aż dwóch niezależnych państw.

Senior Gebert nie występował o polskie obywatelstwo przed 1945 rokiem. Za swoją działalność na odcinku amerykańskim został nagrodzony funkcją ambasadora PRL w Turcji. Nie ma żadnego związku między jego narodowym pochodzeniem a aktywnością na rzecz „imperium zła”. Występowanie jego syna w charakterze komentatora w „Śmierci prezydenta” rodzi dlatego pewne wątpliwości. To, że nie jest odpowiedzialny za czyny ojca jest przy tym jasne. Docenić trzeba przy tym rolę red. Konstantego Geberta w budowę KOR-owskiej opozycji. Skoro jednak komentator Gazety występował w materiale National Geographic jako jedyny polski dziennikarz … to powinien się liczyć z tym, że jego publiczne oceny zawarte w tym filmie będą odczytywane przez pryzmat czynów Geberta seniora. Bowiem Bolesław Gebert nie zasłużył się swoją działalnością ani dla demokracji w USA, ani dla ponownego odzyskania niepodległości przez Polskę w 1991 r.

„Gruba kreska” nie może stać się parawanem dla wymuszonego braku pamięci historycznej. Tak samo „antysemityzm” nie jest słowem wytrychem dla usprawiedliwienia narzuconego braku możliwości publicznej krytyki historycznej działalności politycznej komunistów.

Stąd krytyczny komentarz redaktora Wrońskiego odbieram … prawie jak komplement.

Autor: Paweł Czyż

Niezależna Gazeta Obywatelska w Bielsku – Białej

ngopole.pl