Niezależna Gazeta Obywatelska

Upływa kolejny piękny rok z naszego życia, dlatego warto zastanowić się, kto politycznie zyskał a kto stracił w trakcie ostatnich 12 miesięcy. Wiele można by się rozpisywać, dlatego dziś w przeglądzie, będą same konkrety.

Z Opola

Sławomir Kłosowski – to jest przypadek dość dziwny. Kłosowski już w 2011 roku stracił większość swojego zaplecza, jednak przez okrągły rok w żaden sposób go nie odbudował. Jego zaplecze mówiąc szczerze jest słabe, dlatego polityk ratuje się populistycznymi zagrywkami.

Patryk Jaki – jako część starego zaplecza Kłosowskiego, obecnie robiący karierę w Warszawie polityki, jest na równi pochyłej. Oczywiście zdobywa ogromne doświadczenie polityczne, jednak partia którą reprezentuje notuje coraz słabsze wyniki i powoli zaczyna być traktowana jak plankton. Przez rok nie udało się zrobić nic, aby to zmienić. Plusem natomiast jest fakt, że Jaki stał się pewna postacią w polskiej polityce. Choć zmienił charakter.

Ryszard Zembaczyński – koniecznie trzeba odnotować, że prezydent Opola nie wstydzi się obchodzić prawicowych imprez. Zasadniczo co mógł stracić? Powoli wszyscy przestają go rozliczać. Powód? Koniec kariery.

Blog prezydenta – zyskał na ciekawej twórczości.

Tomasz Garbowski – stracił fotel szefa SLD, choć uważam, że jest lokalnym liderem. Generalnie stracił atrakcyjność polityczną.

Opolska PO – zaraz po głosowaniu w którym prawie wszyscy posłowie Platformy zagłosowali przeciwko obwodnicom Nysy, Strzelec Opolskich i Niemodlina, partia powinna stracić głosy w regionie. Dlatego będziemy o tym przypominać.

Arkadiusz Wiśniewski – ruszył trochę opolską strefę ekonomiczna.

Wszyscy radni Opola– zyskali nowe iPady.

Łukasz Tusk – były poseł PO zyskał robotę jako specjalista Agencji Nieruchomości Rolnej w Oleśnie

Z Kraju: 

Radosław Sikorski – to nie był udany rok dla tego polityka. Zaliczył całą gamę drobnych i większych wtop, dlatego będzie otwierał roczne notowanie.

Twitter Sikorskiego – zyskał kolejnych kilka tysięcy odbiorców.

Joanna Mucha – obecnie jest cichutko o pięknej „pani ministrze”, jednak połowa roku była dla niej gorąca. Ale przecież nie tylko połowa, bo obrywała również za zalany Stadion Narodowy.

Michał Tusk – stracił drugą robotę na lotnisku.

Lotnisko w Modlinie – traci sens istnienia. Przez cały rok słyszeliśmy o ciągłych problemach tego obiektu.

Bartosz Arłukowicz – czy muszę się rozpisywać, dlaczego stracił?

Grzegorz Hajdarowicz – stracił wielu znakomitych autorów z tygodnika Uważam Rze, który to tygodnik powoli będzie odchodził w zapomnienie. Hajdarowicz pokazał jak nie powinny wyglądać demokratyczne media, choć pewnie sam nie zdaje sobie z tego sprawy. Będzie trwał przy swoim do końca wydawnictwa.

Janusz Palikot – stracił resztki moralności. Jego partia również bardziej traci niż zyskuje, dlatego Palikot szuka wsparcia łowiąc polityków SLD niezadowolonych z Leszka Milera, oraz widzi swoją przyszłość u boku Ola Kwaśniewskiego. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

Piotr Gliński – wszedł do gry jako człowiek liczący się w polityce.

Tomasz Lis – stracił oglądalność. Pokazał, że mowa nienawiści, z którą tak bardzo chce walczyć pochodzi również od niego samego. Agresywnymi okładkami tygodnika Newsweek udowodnił, że idzie po trupach do celu, a dziennikarstwo jest mu tak dalekie, jak Polsce Australia.

TVP – straciła dochody z powodu mniejszej oglądalności Lisa. Ale nie tylko, bo coraz słabsza ramówka, która tłumaczona jest mniejszymi wpływami z abonamentu, to paranoja. TVP stała się bardziej stronniczą telewizją niż rok wcześniej co widać gołym okiem.

Ruch Narodowy – zaczął być brany pod uwagę jako opcja polityczna.

Teraz cały cykl PSL:

Janusz Piechociński – zyskał szansę na rozwój kariery

Waldemar Pawlak – stracił przywództwo w partii i pokazał, że nie potrafi przegrywać.

Marek Sawicki – przez aferę taśmową stracił stołek ministra rolnictwa.

Niezależna Gazeta Obywatelska w Opolu: zyskała wielu nowych czytelników, nowych tekściarzy i rozwija się coraz prężniej i odważniej. Dlatego do zobaczenia w Nowym Roku, abyśmy byli silni i obiektywni dla Was!

Do siego roku!

Autor:  Łukasz Żygadło