Niezależna Gazeta Obywatelska

Wielokrotnie w różnych grupach, w których wywiązywała się dyskusja na ten temat, padały zaraz bluźniercze niemalże teksty. Ciche chichoty, uśmieszki, pogarda, odrzucenie… Z taką reakcją mogłem się spotkać – a nie tylko ja – gdy mówiłem na temat Dumy. Czymże jest, ach czymże była, Duma?

Poczucie Dumy, wedle dzisiejszych głównonurtowych mediów, ma dotykać jedynie pederastów, transków, osoby innego pochodzenia, mniejszości jakiekolwiek (na przykład Cyganie) w Rzeczpospolitej. Każdy ma być dumny z tego, kim jest.. poza ludźmi prawicowymi.

Dawno temu spotkałem się z takim obrazkiem: trójka dzieci: dwa białe, jedno czarne. Jedno z dzieci (czarne) powiedziało „Jestem dumny z tego, że jestem czarny i ze swoich korzeni afrykańskich!” Dziecko dostało pochwałę od społeczeństwa, w tym przypadku symbolizowanego przez rodziców. Potem podobną rzecz powiedziało dziecko białe: „Jestem dumny,  że jestem biały i że mam polskie korzenie!” Na co rodzice nakrzyczeli na chłopca, mówiąc, że to ksenofobia, rasizm i faszyzm.

Według mnie, z tym samym mamy do czynienia dzisiaj. Spójrzmy na przykład na moje miasto – Głubczyce. W Głubczycach mieszka paręnaście rodzin cygańskich – cz, jak postępowe media lubią poprawiać: Mniejszości Romskiej z góry zaznaczam, nie uogólniam, a pokazuję pewne konkretne sprawy!). To, że duża część z nich miała coś wspólnego z kryminałem, nie powinno ich przekreślać jako ludzi. Ale szacunek mieszkańców do tych ludzi jest mały, gdyż jest to dość niebezpieczna grupa na terenie miasta. Wystarczy zapytać prostego przechodnia, czy w nocy zapuszcza się w rejony bloków i domów mieszkalnych od tej „mniejszości”. Zaraz pada odpowiedź, że nie. Niestety, w Polsce nie da się powiedzieć otwarcie o tym problemie, bo z razu wyskoczą teksty, o rzekomym rasizmie i ksenofobii. A tymczasem, w tym samym momencie, gdy jakiś popularny dziennikarz drze się o nietolerancji dla cyganów, to ci sami ludzie biją dzieci w parku. Mnie i moich znajomych nieraz zaczepiali. Zazwyczaj jest wyklinanie, plucie, rzucanie butelkami, poniżanie, bicie…

Nie o Romach jednak jest ten artykuł, pozwolę sobie tylko spuentować ten wątek: Romowie są tak mocno wbici we własne struktury rodzinne, że nie dopuszczają w ogóle innych ludzi do siebie prawie. Zmienia się to dopiero wtedy, gdy chcą pieniędzy socjalnych.

Do czego dążę – w Polsce wpadliśmy w paranoję, a obserwując Amerykę, myślę, że nie tylko my. Nie można nic złego powiedzieć na ludzi, którzy robią coś złego, tylko dlatego, że mają inny kolor skóry lub są żydami, muzułmanami, jehowami… Paranoja polega na tym, że ja nie mogę czuć dumy z powodu swych korzeni, czy Pamięci Narodowej.. Nie mam prawa czuć dumy z tego, jaki jestem, z moich przodków lub Kościoła. Zarazem inni mogą i to jeszcze jak! W internecie masę jest filmików, w których aż roi się od „poprawianych” przez prezenterów wypowiedzi aktorów, piosenkarzy, czy idoli, którzy użyli słowa: Murzyn, Cygan, Pederasta, Transek, Cudzołożenie. W gruncie rzeczy, grupą represjonowaną w Polsce jest… większość! Wiem, że wedle lewackiej logiki, jest to wspaniałe i szczytowe osiągnięcie, bo jak mawiają: „mniejsza grupa nie ma jak się bronić!” Problem polega na tym, że te „mniejsze” grupy są przeważnie ciemiężycielami „większej” grupy, a przecież walka miała dotyczyć właśnie ciemiężenia!

Postaram się więc namówić czytelników NGO, by razem ze mną przeanalizowali fakty odnośnie nas samych.

Otóż:

Żyjemy w Polsce, kraju nękanym przez rozbiory, zabory, najazdy, ataki, sponiewieranie, okupacje i niewolę. Nawet 123 lata potrafiliśmy wytrwać, bez własnego Państwa. To niesłychane na skalę ogólnoświatową. Powtarzam – TO NIESŁYCHANE, by Naród jakikolwiek wytrwał tyle czasu ciągłych represji! Jesteśmy ewenementem na skalę światową. Zestawcie wszystkie lata represji, zaborów i ataków na Polskę, a wyjdzie wam wiele więcej lat, niż np. Ameryka istnieje!

Nasza historia i tradycja to wspaniały depozyt przodków. Depozyt, jaki nasi rodzice nam przekazali. A im ich rodzice, a dziadkom ich rodzice… Wszystko to, co składa się na Polaka: Język (jeden z najtrudniejszych na świecie!), Kultura, Tradycja, Religia, Moralność, Etnografii – to wszystko zostało nam dane, jako depozyt, ale i testament, w którym ostatnią wolą bohaterów było, byśmy z Polski starali się robić mocarstwo. Nie tylko techniczne, ale i moralne!

Ten Naród, pomimo przeciwności, wydał na świat rzesze doskonałych świętych, generałów, bohaterów, misjonarzy, a nawet papieża – jedną z największych postaci kart XX wieku!

Kościół na terenie Rzeczpospolitej, może pochwalić się (choć nigdy się nie chwali) tym, że zawsze stał po stronie Narodu. Księża ginęli za i z ludźmi. Biskupi i wysocy rangą duchowni, byli mordowani, więzieni, gnębieni przez władze obcych mocarstw.

Faktów do bycia dumnym, jest znacznie więcej. Nie starczyłoby strony!

Czy naprawdę nie mamy z czego być dumni? Musimy dawać się tej chorej paranoi?

Polaku! Katoliku! Noś dumnie głowę podniesioną, a klatę wypiętą! Jesteś Polakiem Katolikiem, jesteś Narodowcem! Nie masz najmniejszych powodów, by czuć wstyd.

Niech przemówi do Ciebie ostatnie wydarzenie. Sam nie jestem Piłsudczykiem, ale szanuję tych ludzi. W Warszawie, tuż przed Marszem Niepodległości, gdy się ustawialiśmy, podeszła do nas Pani Janina S. – starsza, miła Pani, która – jak mówiła – pochodzi z rodziny piłsudczykowskiej. Spojrzała na nasze flagi, trzymane dumnie nad głowami i powiedziała:

„Taka młodzież, to się nawet Piłsudskiemu nie śniła, a Dmowski by z zachwytem na was patrzył…”

Wiecie co wtedy poczułem – a jestem pewny, że nie ja jeden?

Dumę.

Autor: Maciej Kałek