Szanowna Pani Profesor, [Rzecznik Praw Obywatelskich, Prof. Irena Lipowicz] Jako dziennikarz Niezależnej Gazety Obywatelskiej w Bielsku – Białej oraz obywatel Rzeczypospolitej Polskiej wnoszę o spowodowanie podjęcia sprawy o sygn. akt 4 Ds 785/12 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Bielsku – Białej, a zakończonej 24 października 2012 r. postanowieniem o odmowie uwzględnienia zażalenia na postanowienie Prokuratury Rejonowej w Bielsku – Białej o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie mojego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 196 i 256 kk w związku z art. 13 Konstytucji RP przez nawoływanie do „palenia Biblii” przez Ruch Palikota.
Moje rozliczne pisma procesowe wskazywały na standardy ochrony praw obywatelskich dotyczące przekonań religijnych wskazane w Rezolucji 1510 Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy z 2006 r. wydanej na podstawie interpretacji art. 9 Konwencji Praw. Mimo tego stanowisko organów UE bielski Sąd całkowicie pominął w swoim wspomnianym wyżej postanowieniu.
Tymczasem Sąd Najwyższy postanowił, że począwszy od daty, z którą Polska stała się państwem członkowskim Rady Europy, orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka można i należy uwzględniać w interpretacji prawa polskiego. Orzeczenie SN – III ARN 75/95, OSN Zb. U. 1995, nr 9. Sam Europejski Trybunał Praw Człowieka wielokrotnie w swoich wyrokach podkreślał, że nie ma zgody na naruszenie praw osób wierzących. Orzecznictwo Trybunału opiera się bowiem na zasadzie, że Konwencja gwarantuje prawa nie teoretyczne lub iluzoryczne, lecz praktyczne i skuteczne (practical and effective). Dotyczy to zwłaszcza prawa dostępu do sądu w związku ze szczególnym znaczeniem, jakie ma prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy w społeczeństwie demokratycznym (Airey, op. cit., str. 12-14, oraz Ait-Mouhoub p. Francji, Wyrok z 28.10.1998, Reports 1998-VIII, str. 3227, § 32).
Prawdopodobnie wbrew interesowi społecznemu na pierwszym posiedzeniu w tej sprawie Sąd nie zezwolił mediom na rejestrowanie przebiegu rozprawy – czym zrodził pewne wątpliwości o naruszenie dyspozycji art 357.1. kpk w związku z uchwałą Sądu Najwyższego o sygn. I KZP 26/11, która wskazuje na intencje wymiaru sprawiedliwości w tym zakresie.
Równocześnie w związku z orzeczeniem Sądu Najwyższego z 29 października 2012 r. w sprawie Adama „Nergala” Darskiego (sygn. I KZP 12/12), gdzie SN uznał, że obrazić uczucia religijne można nie tylko z premedytacją, a wystarczy, że godziliśmy się z myślą, że ktoś może poczuć się urażony – ponowne podjęcie sprawy 4 Ds. 785/12 jest uzasadnione.
W związku z tym liczę, że na gruncie instytucji krajowych uda się spowodować praktyczne stosowanie prawa do poszanowania poglądów religijnych.
Z poważaniem
(-) Paweł Czyż
Niezależna Gazeta Obywatelska w Bielsku – Białej
Mam nadzieje,ze interwencja będzie skuteczna,czego życzę polskiemu kościołowi katolickiemu.