Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za najlepszy artykuł
6 listopada 1951 r. o godz. 14:00 z taśmy produkcyjnej FSO zjechała pierwsza Warszawa M-20 zmontowana z części sprowadzonych z ZSRR. Był to pierwszy w powojennej historii Polski samochód produkowany seryjnie.
FSO Warszawa (potocznie: warszawka, garbuska) to samochód osobowy produkowany od 6 listopada 1951 r. do 30 marca 1973 r. w FSO (w warszawskiej fabryce na Żeraniu) na licencji ZSRR. Gamę jednostek napędowych stanowiły dwa benzynowe silniki R4 o pojemności skokowej 2120 cm³, dolnozaworowy M-20 i górnozaworowy S-21. Moment obrotowy przekazywany był poprzez suche jednotarczowe sprzęgło, 3-biegową manualną skrzynię biegów (od 1971 w niewielkiej liczbie egzemplarzy skrzynia 4-biegowa) i wał napędowy na oś tylną. Pierwsze Warszawy (M20, 200, 201 i 202) charakteryzowały się 4-drzwiowym nadwoziem typu fastback. Od 1964 r. produkowana była wersja sedan, zaś od 1965 5-drzwiowe kombi. Przez cały okres produkcji Warszawa poddawana była licznym modernizacjom.
Początkowe plany zakładały produkcję na poziomie 25 000 sztuk rocznie, do końca roku 1951 powstało jednak jedynie 75 egzemplarzy. W następnych latach nigdy nie udało się osiągnąć założeń produkcyjnych. W początkowym okresie produkcji samochód montowany był z części radzieckich. Dopiero 19 września 1953 r.zmontowano silnik M-20 w całości z części polskich. W marcu 1954 r. wykonano pierwsze nadwozie z polskich wytłoczek, natomiast w lipcu tego samego roku rozpoczęto seryjną produkcję mostów napędowych, przekładni kierowniczych oraz wałów napędowych. W 1954 r. rozpoczęto również eksport. Początkowo samochód trafiał do Chin, Rumunii, Albanii oraz Bułgarii. Zakładano, że w 1955 r. zostanie wyprodukowanych 12 000 egzemplarzy, jednak ich liczba okazała się trzy razy mniejsza. Warszawa M-20, samochodem w całości montowanym z podzespołów wyprodukowanych w Polsce, stała się w 1956 r. Produkcja była cały czas modyfikowana. Powstały także odmiany specjalne Warszawy: radiowóz, ambulans/sanitarka, furgon, pocztylion oraz drezyna. W oparciu o podzespoły dedykowane dla Warszawy skonstruowano także samochody dostawcze: Żuka, Nysę oraz Tarpana. Ostatnia Warszawa zjechała z taśmy produkcyjnej 30 marca 1973 r. Przyczyniło się do tego faktu wprowadzenie w 1967 r. następcy dla przestarzałego samochodu z FSO, Polskiego Fiata 125p. Przez cały okres produkcji powstało ogółem 254 471 egzemplarzy modelu, z czego 72 834 trafiło na eksport.
Oprac. TK
A dziś 55 milionowy naród polski nie ma własnego samochodu, nie produkuje polskiego samochodu. Wstyd!
fabryka była i tak sowiecka.
a na Górnym Śląsku to 2 fabryki wybudowali Włosi.
VW chciał kupić FSO, ale Niemcom nie można przecież.
A teraz najpopularniejszą marką jest Skoda:)
problemem jest to ze polska klasa polityczna albo zajmuje się dniem dzisiejszym (koalicja) albo wczorajszym (opozycja).
Nikt nie myśli o przyszłości.
@svatopluk
Pełna zgoda.
Przy okazji polecam Panu też świetny art. Ferdynanda Goetla pt. „Polonizacja przemysłu śląskiego”, który ukazał się w „Gazecie Polskiej” w 1935 r. chyba numer 14. Przy okazji apeluję do redakcji NGO, żeby kiedyś w ramach retrospeksji przypomniała go. Za Mackiewicza duży plus!
możesz podać link do artykułu.
Niestety, takie rarytasy to tylko w papierze w bibliotece albo w dziełach zebranych.
Napisałem w tej sprawie e-maila do redkacji, może dadzą na NGO, to będzie można podyskutować. Zaproponowałem tez kilka innych tekstow w tym G.K. Chestertona, Skiwskiego i Bocheńskiego. Czekam na oodpowiedź. Obawiam się tylko, że takie ambitne teksty, to niewiele osób przeczyta:-)