Stanisław Witkiewicz urodził się 8 maja 1851 r. w Poszawszu na Żmudzi. Był polskim malarzem, architektem, pisarzem i teoretykiem sztuki, popularyzatorem stylu zakopiańskiego, ojcem Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego).
Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1869-1871) i Monachium (1872-1875). Po powrocie do kraju zajmował się m.in. krytyką artystyczną tworząc jej nowoczesne podstawy. W 1890 r. osiadł w Zakopanem, gdzie zafascynowany tamtejszą sztuką ludową stworzył teorię stylu zakopiańskiego projektując architekturę i wnętrza zakopiańskich willi. Był również projektantem wzniesionej w 1904 r. kaplicy Najświętszego Serca Jezusowego w Jaszczurówce (dzielnica Zakopanego). Stworzony przez niego styl opisał w publikacjach Styl zakopiański. Zeszyt I. Pokój jadalny wyd. 1904 oraz Styl zakopiański. Zeszyt II. Ciesielstwo (rok wyd. 1910). Stanisław Witkiewicz w 1891 r. napisał książkę pt. Na przełęczy nazywaną Ewangelią Tatr. Zmarł na gruźlicę 5 września 1915 r. w Lovranie w Istrii w Chorwacji. Trumnę z jego zwłokami przez ogarniętą wojną Europę przewiozła 13 września 1915 r. Cztery dni później odbył się jego pogrzeb na starym zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.
Oprac. Tomasz Kwiatek