Niezależna Gazeta Obywatelska

Czy widzieliście Państwo już bierdzką śmierć? Jeśli nie, to gorąco zachęcamy, tym bardziej, że znajduje się ona ok. 27 km na północny-wschód od Opola, przy trasie Opole-Kluczbork. Mowa oczywiście o malowidle przedstawiającym wyobrażenie śmierci znajdującym się przy bocznych drzwiach wejściowych w drewnianym kościele w Bierdzanach.

Kościół pw. św. Jadwigi w Bierdzanach (gmina Turawa), to szczególny zabytek na Szlaku Kościółków Drewnianych Śląska Opolskiego. Jest jednym z nielicznych kościołów w woj. opolskim, których wieża ma izbicę, czyli najwyższą, nadwieszoną kondygnację. Usytuowany jest pośrodku wsi, na niewielkim wzniesieniu, w otoczeniu starych dębów. Świątynię wzniesiono w konstrukcji zrębowej jako ewangelicką w 1711 r. w miejscu poprzedniej również drewnianej, wzmiankowanej w źródłach w 1410 r. Data budowy kościoła widoczna jest na jednej z belek południowego ramienia nawy poprzecznej (transeptu). Nie wiadomo czy z tego okresu pochodzi również wieża w konstrukcji słupowej do poziomu izbicy (z desek iglastych) obita gontem. Kościół jest orientowany, o ścianach zewnętrznych szalowanych deskami w układzie pionowym i zamknięty dachem krytym gontem. Nie wiemy też kiedy dostawiono od strony północnej dobudówkę w konstrukcji szkieletowej – przy zakrystii i północnej ścianie nawy.

Wnętrze świątyni pokryte jest dekoracją malarską z motywami wici roślinnej, scenami z Biblii i iluzjonistycznie przedstawionym niebem na stropie. Jest to przykład charakterystycznej dla drewnianych kościołów twórczości ludowej, czerpiącej z renesansowych wzorców. Polichromie te odkryto przypadkowo podczas remontu świątyni na początku lat 60. XX w. W latach 1984-1985 miała miejsce ich konserwacja. Wyposażenie kościoła jest stylowo jednorodne Z historycznego wyposażenia zachowały się m.in. ołtarze boczne (w transepcie), ufundowane przez Annę Justynę Loweneron z Turawy. Wykonał je Kasper Żołądek, mistrz stolarski z Opola. Cenna jest również zabytkowa stolarka okienna i drzwiowa. Kościół gruntownie odnowiono w 1930 r. – zmieniono wówczas dach namiotowy wieży na baniasty. Kolejny remont generalny przeprowadzono w 1951 r. Od tego czasu, w miarę potrzeb, wykonywane są systematyczne prace przy tym cennym zabytku.

Autor: Fundacja „Dla Dziedzictwa”