Niezależna Gazeta Obywatelska

Śląsk Opolski jest piękny. Jako region pogranicza, ma bogate i burzliwe dzieje, których spuścizną jest różnorodne, wielokulturowe dziedzictwo materialne i niematerialne. Zbliżają się wakacje, dni są coraz dłuższe, warto więc pomyśleć o wypadach zza miasto i poznaniu dziedzictwa kulturowego woj. opolskiego. Jednym z takich cudownych zabytków, które koniecznie trzeba zobaczyć jest drewniany kościół pw. św. Michała Archanioła w Michalicach koło Namysłowa. Jest to jeden z piękniejszych tego typu zabytków na szlaku kościołów drewnianych w woj. opolskim. Swoim wyglądem wyraźnie różni się od pozostałych kościółków drewnianych Opolszczyzny, które charakteryzują się naleciałościami pruskimi – ma wyraźnie polski charakter. Zdaniem historyków sztuki, świątynia ta jest jedną z piękniejszych w Polsce realizacji siedemnastowiecznych, łączących w sobie gotycką tradycję z nowymi tendencjami w sztuce.

Kościół usytuowany jest na niewielkim wzniesieniu, we wschodnim krańcu wsi, pośrodku cmentarza. Teren parceli cmentarza i kościoła, od strony wiejskiej drogi otoczony jest drewnianym płotem z bramką z dwiema furtami po bokach. Wejście na cmentarz wiedzie przez drewnianą, zadaszoną bramkę w murze z kamieni granitowych, stanowiącym wschodni fragment ogrodzenia cmentarnego.

Jednonawową budowlę wzniesiono w konstrukcji zrębowej. Trójstolcowy dach kryty jest gontem, a górna partia wieży – blachą. Do węższego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium przylega kwadratowa nawa. We wnętrzu prezbiterium i nawa równej wielkości. Do nawy od strony zachodniej przylega kwadratowa, trzykondygnacyjna wieża, przykryta trójdzielnym, baniastym hełmem. Wieżę wzniesiono w 1730 r. z inicjatywy proboszcza Chocimirskiego w miejscu wcześniejszej. Główne wejście znajduje się nietypowo w południowej ścianie bocznej. Malowniczą bryłę obiektu urozmaicają daszki pod oknami i „kozubek” – okap utworzony z górnej części dachu nawy wysuniętej nad prezbiterium.

Kościół wzniesiony został (w miejscu wcześniejszego, średniowiecznego) z fundacji proboszcza Jerzego Brzóski w 1614 r. przez cieślę Millera ze Starego Miasta (obecnie część Namysłowa). Zarówno data budowy jaki i nazwisko fundatora widnieją wyryte na nadprożu drzwi wejściowych (budowniczego Millera na słupie podtrzymującym belkowanie).

W świątyni zachował się przepiękny historyczny wystrój. Uwagę zwraca przede wszystkim sufit ozdobiony w 1624 r. kasetonami i polichromiami, charakteryzującymi się owalnymi polami, w których widnieją postacie świętych, papieży, biskupów, fundatora kościoła, symbole religijne oraz herby: korony Polski i Litwy oraz orzeł króla Zygmunta III Wazy. Strop w nawie podparto słupem dekorowanym rzeźbioną spiralą. Słup wieńczy krótka belka z napisami odnoszącymi się do budowy.

W ramach restauracji kościoła po zniszczeniach poczynionych przez wojska szwedzkie w 1647 r., w 1663 r. polichromiami pokryto ściany prezbiterium i nawy. Malowidła te przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Dekoracja malarska pokrywa nawet zamknięte łukami w ośli grzbiet portale oraz drzwi. W 1668 r. dobudowano zachodnią galerię i południowy przedsionek, w 1736 r. galerię północną. W 1879 r. polichromie zamalowano. Odkryto je i odsłonięto w latach 1914 – 1918 pod kierunkiem Józefa Langera i Adolfa Backera. W 1937 r. odrestaurował je Heinrich Schneider. Kościół może poszczycić się również zabytkowym wyposażeniem. Do dziś zachowały się: konfesjonał i ławy kolatorskie z 1663 r. (fundacja proboszcza Andrzeja Jana Janika), ołtarz z 1668 r. pochodzący z fundacji proboszcza Andrzeja Jana Janika (inskrypcja w języku polskim: „Proboszcz Andrzej Jan Janik ten to ołtarz w dniu 22 sierpnia 1668 roku fundował”), ołtarze boczne z 1699 r., ambona z 1716 r., organy i chrzcielnica z 1736 r. (misa chrzcielna odlana przez Chrystiana Scholtza z Namysłowa.

Autor: Fundacja „Dla Dziedzictwa”