Niezależna Gazeta Obywatelska

Jasna Góra jest jednym z ważniejszych symboli Polski i duchową stolicą milionów Polaków. Kompleks zabudowań Sanktuarium Najświętszej Marii Panny Jasnogórskiej w Częstochowie jest malowniczo położony na wysokości 293 m n.p.m. w pasie wapiennych wzgórz, ciągnących się od Krakowa po Wieluń. Fundatorem klasztoru jest książę opolski, palatyn Węgier i wielkorządca Rusi Halickiej Władysław Opolczyk († 1401 r.).

18 listopada 1655 r. licząca trzy tysiące żołnierzy armia szwedzkiego generała Millera stanęła pod murami Jasnej Góry, żądając natychmiastowego poddania twierdzy. Przeor Jasnej Góry, o. Augustyn Kordecki, postanowił jednak bronić świętego miejsca, mając do dyspozycji zaledwie 170 żołnierzy, 20 szlachciców i 70 zakonników. Na wszelki wypadek oryginał św. obrazu przewieziono na zamek Oppersdorffów w Głogówku. Walka trwała 40 dni i zakończyła się zwycięstwem Polaków, co miało ogromne znaczenie religijne i polityczne.

20 grudnia około godziny 13.00, Polacy pod wodzą Stefana Zamojskiego dokonali brawurowego wypadu z twierdzy, podczas którego zagwoździli dwa działa i wybili kopiących tunel olkuskich górników. 24 grudnia Kordecki odrzucił kolejne żądanie poddania twierdzy, dlatego następnego dnia Szwedzi zbombardowali klasztor ponownie od strony północnej. Ostrzał był tak intensywny, że Szwedom pękła armata oblężnicza. Nie mogąc zdobyć twierdzy jasnogórskiej, 27 grudnia 1655 r. Szwedzi zrezygnowali z oblężenia.

Atak na Jasną Górę uznano bowiem za obrazę uczuć religijnych, a zwycięstwo przypisano nie tyle sprawności załogi i wytrzymałości murów, co wstawiennictwu i opiece Matki Bożej, osłaniającej wybrane przez siebie miejsce. Wdzięczny król Jan Kazimierz 1 kwietnia 1656 r. w uroczystym ślubowaniu w katedrze lwowskiej oddał kraj pod władzę Matki Bożej, obierając Ją za Patronkę i Królową państwa. Od tego momentu Jasna Góra jest symbolem wolności narodowej i religijnej.

Oblężenie Jasnej Góry, które przeszło do naszej historii i stało się pięknym narodowym mitem – głównie dzięki Hennrykowi Sienkiewiczowi, który barwnie i z wyobraźnią opisał obronę twierdzy jasnogórskiej w Potopie. Warto dodać, że i dzieło Sienkiewicza oparte było na pamiętnikach o. Augustyna Kordeckiego.

Oprac.: TK