Niezależna Gazeta Obywatelska

Arogancja u Ursuli von der Leyen

Wnioskodawcy zarzucają przewodniczącej Komisji Ursuli von der Leyen działania o charakterze korupcyjnym w aferze Pfizergate. Wniosek jest motywowany m.in. trwającym śledztwem Prokuratury Europejskiej w sprawie udziału KE w procesie zakupu szczepionek przeciw COVID-19. Inicjatorzy wniosku zwracają uwagę na brak przejrzystości w wydawaniu pieniędzy. Komisja przeznaczyła 35 mld EUR ze środków publicznych na szczepionki, lecz nie zapewniła przejrzystości i rozliczalności. Nie wiadomo dokąd poszły aż 4 mld EUR, co budzi poważne obawy co do nadzoru finansowego i uczciwości. Komisja podważa też autorytet wymiaru sprawiedliwości w odniesieniu do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie afery szczepionkowej, wyroku którego Komisja Europejska postanowiła nie wykonać, łamiąc tym samym prawo.

Wśród zarzutów znalazło się także niewłaściwe zarządzanie środkami w ramach popandemicznego Funduszu Odbudowy, a także oskarżenia wobec Komisji o bezprawną i łamiącą Traktaty ingerencję w wybory prezydenckie w Rumunii. Ponadto w ciągu ostatnich sześciu lat Komisja von der Leyen w sposób nadużywający władzy przejmowała kompetencje państw członkowskich, naruszała zasadę trójpodziału władzy i pomijała Parlament Europejski przy podejmowaniu kluczowych decyzji. Niedemokratyczna koncentracja władzy decyzyjnej w rękach przewodniczącej KE jest sprzeczna z zasadą równowagi i podziału władz. Proces decyzyjny stał się nieprzejrzysty i arbitralny, budzi obawy o nadużycia i korupcję.

Dodatkowo zwykli ludzie muszą ponosić wysokie koszty „obsesji unijnej biurokracji”, takiej jak polityka klimatyczna wywołująca wysokie ceny energii i paliw oraz niszczenie europejskiego przemysłu. Komisja zaplanowała drastyczny nakaz dla gospodarstw domowych wymiany do roku 2035 wszystkich systemów grzewczych na paliwa stałe, co finansowo uderzy przede wszystkim w prostych ludzi. Deklarowane częściowe pokrycie kosztów jest fikcją, bo do instalacji nowych kotłów często będzie potrzeba rekonstrukcji całego domu i większości ludzi po prostu na to nie stać. W wymiarze gospodarczym wzrosła liczba bankructw zwykłych ludzi i przedsiębiorców, a w państwach członkowskich Unii pojawiło się ryzyko niewypłacalności, za co winę ponosi polityka Komisji. Z kolei niekontrolowana nielegalna imigracja i unijna polityka relokacji uchodźców zagraża bezpieczeństwu państw i mieszkańców Europy, wywołuje wzrost najcięższych przestępstw, w tym morderstw.

Głos w sprawie wotum nieufności wobec Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen zabrał również europoseł Waldemar Tomaszewski jako jeden z wnioskodawców.

Arogancja i brak myślenia o prostych ludziach jest porażający u Ursuli von der Leyen. Komisja i jej szefowa powinni służyć zwykłym ludziom, a jest zupełnie odwrotnie. Buta z jaką traktowani są mieszkańcy naszych państw pokazuje całkowite oderwanie od rzeczywistości komisarzy i unijnej biurokracji. Poparłem wniosek, ponieważ istnieje wiele argumentów za tym i wiele zarzutów, począwszy od nadużycia urzędu przez zwykłą ignorancję, lekceważenie wyborców, po bardzo poważne oskarżenia o korupcję, gdzie w tle są miliardy euro. To wotum nieufności jest swoistym ostrzeżeniem i sprzeciwem wobec braku uczciwości oraz oligarchizacji unijnej polityki, której twarzą i negatywnym symbolem stała się szefowa Komisji Europejskiej. Polityka musi być dla ludzi, a nie przeciwko nim” 

– podkreślił lider Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin.

Do przyjęcia wniosku konieczne jest uzyskanie większości absolutnej (co najmniej 361 głosów), ale także poparcia dwóch trzecich obecnych na sali europosłów.

Ursuli von der Leyen zachowa „stołek”

W historii Parlamentu Europejskiego złożono pięć takich wniosków, dotychczas żaden nie przeszedł. Najbliżej odwołania była Komisja Jacques’a Santera w 1999 roku, która jednak sama ustąpiła przed głosowaniem. Ostatnia próba odwołania przez posłów do PE szefa Komisji Europejskiej miała miejsce w roku 2005.

Źródło: l24.lt/Wirtualna Polska