Niezależna Gazeta Obywatelska

7 września 1939 r. o godz. 10.15 dowódca Wojskowej Składnicy Tranzytowej mjr Henryk Sucharki zarządził wywieszenie białej flagi i osobiście udał się do Niemców, aby omówić warunki kapitulacji. Bohaterska obrona Westerplatte zakończyła się. Polacy skorzystali z honorowej kapitulacji, a dowództwo niemieckie pozwoliło mjr Henrykowi Sucharskiemu odejść do niewoli z szablą przy boku. W wyniku pomyłki Niemców wręczono mu jednak nie jego własną szablę, a szablę kapitana Franciszka Dąbrowskiego. Broń odebrano mu zaraz po dotarciu do pierwszego obozu.

Obrona Westerplatte była pierwszą bitwą II wojny światowej w Europie. Stała się również jednym z najbardziej znanych symboli polskiego oporu przeciwko totalitaryzmowi niemieckiemu. Załoga Westerplatte, mająca za zadanie walczyć kilkanaście godzin, broniła się przez 7 dni. W oblężenie zaangażowanych było tysiące niemieckich żołnierzy wspartych ciężką artylerią (m.in. haubico-moździerze kalibru 220 mm), bombowcami nurkującymi Stukas oraz pancernikiem Schleswig-Holstein. Polskie straty wyniosły15 zabitych oraz 50 rannych. Niemcy stracili ok. 400 zabitych, co było ogromnym wyczynem polskich obrońców. Żołnierze Westerplatte stali się symbolem Wojska Polskiego, które zawsze walczy do końca. Mit Polaków na Westerplatte szybko został rozpowszechniony. Niebagatelne znaczenie na tym polu miały audycje Polskiego Radia na bieżąco informującego o wydarzeniach w placówce. Drugim elementem budowania legendy była wiersz o żołnierzach, którzy „czwórkami do nieba szli” napisany przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, jeszcze w trakcie trwania kampanii wrześniowej. Niemiecką nazwę Westerplatte również zachowano, gdyż stała się symbolem walki o wolność.

Oprac. TK więcej na http://www.sww.w.szu.pl/bitwy/westerplatte.html