Niezależna Gazeta Obywatelska

W Sądzie Okręgowym w Opolu zapadło 1 kwietnia 2014 r. postanowienie o oddaleniu zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Opolu w sprawie upadłości z likwidacją majątku „Taboru Szynowego” Opole SA. Postanowienie jest prawomocne.

Sprawa toczyła się z wniosku wierzyciela Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opolu. Postanowieniem z dnia 27 lutego 2014 r. sąd rejonowy uchylił układ zawarty przez dłużnika, czyli Tabor Szynowy Opole SA z jego wierzycielami w dniu 5 września 2013 r. oraz otworzył zakończone postępowanie upadłościowe zmieniając jego prowadzenie z postępowania z możliwością zawarcia układu na obejmujące likwidację jego majątku.

Sąd I instancji, dokonując oceny faktycznej i prawnej wziął pod uwagę ustalenia nadzorcy sądowego, który w swoim sprawozdaniu sporządzonym w dniu 24 lutego 2014 przedstawił, że spółka obecnie całkowicie zaprzestała prowadzenia działalności operacyjnej, nie posiada również zawartych nowych umów pozwalających na wznowienie działalności. Pracownicy spółki otrzymali płatne urlopy do końca lutego 2014 r. z uzasadnieniem braku zleceń produkcyjnych. Dłużnik nie przedstawił żadnych dokumentów świadczących o posiadaniu odpowiednich środków na zaspokojenie wierzycieli pozaukładowych, w tym pracowników, jak również innych dowodów uwiarygodniających posiadanie środków przez głównego akcjonariusza spółkę Grupa Leo-Maks.

Postanowienie Sądu Rejonowego w Opolu zostało zaskarżone przez upadłego, który zarzucił sądowi I instancji m.in. rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów podczas gdy sprawy w przedmiocie uchylenia układu są rozpoznawane w składzie jednoosobowym oraz brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonywanie selektywnej oceny dowodów odnoszących się do możliwości pozyskania przez dłużnika dodatkowych środków finansowych.

Sąd odwoławczy oddalił zażalenie dłużnika, uznając, iż nie zachodzi zarzucana przez upadłego nieważność postępowania, gdyż prezes sądu może uznać za wskazane rozpatrzenie sprawy przez kolegialny skład zawodowy ze względu na jego szczególną zawiłość lub precedensowy charakter, zarządzenie to powinno być wydane przez prezesa sądu w konkretnej sprawie, i tak się stało w tym przypadku.

Nie znalazł także uzasadnienia zarzut dotyczący braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego. Przeciwnie, zdaniem sądu odwoławczego należy podzielić stanowisko sądu pierwszej instancji, iż przedstawione przez nadzorcę sądowego w sprawozdaniu okoliczności dotyczące przebiegu czynności upadłego przedsięwzięte w celu wykonania układu nie wskazują na to, że układ zostanie przez upadłego wykonany. Sąd upadłościowy prawidłowo ocenił, iż pożyczka, której termin płatności został określony na trzy tygodnie ( tj. na dzień 25 lutego) do dnia orzekania, tj. 27 lutego nie została przez akcjonariusza przekazana upadłemu na żaden z rachunków upadłej spółki, jak również nie zostały spłacone zobowiązania na które pożyczka miała być przeznaczona. Wniosek o przedłużenie terminu do wpłaty pożyczki nie zawiera żadnych wiarygodnych i przekonywujących argumentów uzasadniających to przedłużenie. Godzi się również wskazać na fakt, że strony tej umowy nie wyjaśniły dlaczego umowa pożyczki nie została wykonana.

Nie można podzielić stanowiska skarżącego, że sąd I instancji dokonał zbyt pochopnej oceny okoliczności. Sąd dokonał poza oceną braku zapłaty pożyczki oceny całokształtu zachowań, poczynionych starań i okoliczności które nie zostały podjęte przez upadłego w celu spełnienia zobowiązań układowych jak i pozaukładowych. I właśnie doświadczenie życiowe poparte szeroką praktyką w prowadzeniu szeregu upadłości upoważniło sąd do wyciągnięcia wniosków, które legły u podstaw oceny czy zostały spełnione przesłanki opisane w przepisie art. 302 p u n.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu jest prawomocne.

Ewa Kosowska-Korniak

Specjalista ds. Public Relations

Sądu Okręgowego w Opolu