Niezależna Gazeta Obywatelska

Opolska „Gazeta Wyborcza” zachowała się tendencyjnie, wypaliła spod klawiatury paszkwil na „tragedię smoleńską”. Dokładnie dziennikarzowi GW nie spodobało się to, że tzw. „lżejsza” muzyka leciała z głośników przed ostatnią 43. miesięcznicą upamiętniającą największą katastrofę w powojennej Polsce. Śmierć urzędującego prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, jego małżonki i kwiatu polskiego życia społeczno-politycznego, nie jest standardem w żadnym państwie. 10 kwietnia 2010 r. był szokiem dla milionów Polaków. Być może nie wywarł on wpływu na dziennikarzy GW, gdyż zwykły brak empatii przebił wyraźnie z ostatniego tekstu opolskiego dodatku lewicowej gazety.

Co się takiego wydarzyło, że tematem zajęła się gazeta Michnika? 10 października br. tradycyjnie odprawiono Mszę św. w intencji tragicznie zmarłych pod Smoleńskiem Polaków. Ponad 60 uczestników – działaczy Klubu „Gazety Polskiej” i PiS-u – przeszło spod opolskiej Katedry pod pomnik Żołnierzy Podziemia Antykomunistycznego na placu Wolności. Pod pomnikiem odśpiewano hymn i odczytano oświadczenie Klubu „Gazety Polskiej”, który jest organizatorem uroczystości. Zresztą, każdy może zobaczyć nagranie i skonfrontować fakty z tekstem GW: „Jak opolski lud smoleński wabi rozrywką”.

Klawiatura na której pisał przedstawiciel Agory Piotr Guzik puściła takie oto sformułowanie, będące zarazem relacją:

– Dlatego od pewnego czasu jeszcze przed rozpoczęciem uroczystości, zanim „niepokorni” przejdą z katedry, gdzie odbywa się msza święta w intencji ofiar „zdradzonych o świcie”, z okolic pomnika Żołnierzy Wyklętych niosą się pieśni lżejsze – na przykład „Przeżyj to sam” Lombardu – albo utwory wciąż patriotyczne, ale zagrane z werwą. – donosi swoim czytelnikom Guzik.

– W tej sytuacji nie mogło być mowy o czymś skocznym. Na scenę wkroczył więc patos. I z tej sceny już do końca uroczystości nie zszedł. Uczestnicy najpierw odśpiewali Mazurka Dąbrowskiego, tyle że nie potrafili z siebie wykrzesać ikry i z dumą ryczeć go na całe gardło, tak jak w swoim zwyczaju ma to bliska im ideologicznie brać kibicowska – pisał wyraźnie zadowolony z siebie media worker.

– Zwieńczeniem całości było wspólne odśpiewanie garści sierioznych pieśni, co to utwierdzają człowieka w przekonaniu, że Polska wciąż jest zniewolona – kończył zadowolony z tego, że klubowiczom nie udało się pozyskać młodych ludzi.

Co na to sam zainteresowany Józef Gorzkowski, który od lat społecznie zajmuje się oprawą muzyczną na różnych opolskich uroczystościach patriotycznych, poświęcając w tym celu swój prywatny czas.

– Ja się tym nie przejmuję. Jeśli to przeczytają mądrzy ludzie, to wystawią świadectwo gazecie. Mnie się to nawet podoba, robi mi specyficzną reklamę. Wyborcza jak zwykle dodała swoje pięć groszy. Co byśmy nie zrobili, to zawsze będziemy skrytykowani – ocenia Gorzkowski, który dopiero przeczytał tekst w GW, gdy mu znajomy podesłał linka do tekstu, gdyż od lat nie czyta GW.

W internecie również zawrzało. Na Facebooku pojawiły się takie opinie młodych ludzi, których tak brakowało Guzikowi:

– Można być zwolennikiem bądź przeciwnikiem danego obozu, ale ten artykuł jest żenujący – napisał Krzysztof Drynda, szef Stowarzyszenia „Horyzonty” na facebooku.

– Zaczną się najazdy na wszystko, co związane z prawicą, bo idzie 11 listopada. Trzeba ludziom obrzydzić polskość. Śpiewanie hymnu? Pieśni patriotycznych? Toż to faszyzm!
Gdyby Ci sami starsi ludzie krzyczeli „wolność, równość, tolerancja”, ooo, to by red. Guzik napisał, jak to ładnie się bawią, tańczą, śpiewają, i ogólnie peace&love – skomentował Miłosz Bogdanowicz.

– Tekst GW moim zdaniem miał w zamyśle obśmiać manifestowanie wartości patriotycznych jako takich – ocenia Sławomir Orzeszyna z Ozimka.

Komentarz najlepszy dał, ktoś pod artykułem na GW. – Główną wadą GW jest jej przewidywalność… – ocenił czytelnik ultralewicowego portalu, której nie stać nawet na dobre jakościowe zdjęcia i nagrania wideo z relacji. To pokazuje  poza przerysowaną relację, że ta gazeta się zwija niż rozwija.

Autor: Tomasz Kwiatek