Niezależna Gazeta Obywatelska

Najbardziej niepokojące jest to, że pytanie po co nam państwo, zadają obywatele III RP. Zadają je w sposób tak beztroski, że u naszych tradycyjnych sąsiadów musi budzić to nie tyle zdziwienie, co śmiech i pogardę.

Pytanie to wychodzi z ust potomków tych, którym państwo odebrano, którzy tego państwa przez 5 lub 25 pokoleń nie mieli. Wszyscy rozumieją, że jeżeli rodzina nie ma domu, to jest bezdomna, ale, jak się wydaje, większość nie rozumie, że z tego samego powodu naród musi mieć państwo. Jeżeli naród i obywatele nie mają państwa, pozbawieni są nie tylko swojego domu domów, ale również ochrony – pod każdym względem (bezpieczeństwa, socjalnej, ekonomicznej zdrowia itd.). Nagminne jest też szkalowanie państwa, polskiej kultury i samych Polaków. I co gorsze uważane jest to za tzw. dobry ton. Szkalowanie to jest już tak powszechne, że nie wymaga podania żadnych dowodów. Wystarczy włączyć radio lub telewizor.

Martwimy się o pracę, o przyszłość, o standard życia, a nie bardzo rozumiemy, że budowanie nowych fundamentów państwa – tego, które ma zapewnić nam lepszy byt, wymaga skupienia, jedności, wspólnego celu i respektowania własnych interesów. Czy Polacy, którzy nie mają poczucia państwa, nie rozumieją na czym państwo polega, ba, to wszystko wyśmiewają, mogą cokolwiek zbudować? Na jakim gruncie chcą postawić swoją przyszłość? Co chcą zbudować niepoważnym śmiechem i szyderstwem? Jaka przyszłość chcą zapewnić sobie i swoim dzieciom?

A tymczasem logika dziejów wykazuje, że tym razem nie będziemy mieli do czynienia z upadkiem poszczególnych państw, lecz prawdopodobnie całej cywilizacji łacińskiej, a więc Europy. A co będzie, gdy UE się rozpadnie? Będziemy walczyć każdy z każdym o nowe granice państw, czy o nową unię? Powszechność może istnieć tylko w Kościele katolickim (i to nie wszędzie), poza nim uznawanie jej jest proletariacką naiwnością.

Niepodległe państwo (takie, jak II RP) jest nam potrzebne po to, abyśmy mogli powołać taką władzę, do której będziemy mieli zaufanie. Władza ta musi pokierować tak polską szkołą, gospodarką, polityką i administracją, aby świadomość obywatelska zaczęła cementować polskie społeczeństwo, a najwyższe organa państwowe czuły się w obowiązku zagwarantować nam naszą własność, tę wspólną i osobistą; musiały zagwarantować nam nasze bezpieczeństwo prywatne, państwowe, ekonomiczne i kulturowe, a także swobodne warunki dalszego kształtowania polskiej kultury rozumianej szeroko.

Państwo jest nam potrzebne też do tego, aby kupowana żywność, leki, szczepionki i środki czystości były bezpieczne dla naszego zdrowia, a środki masowego przekazu dostosowane do poziomu i potrzeb naszej kultury; żeby politycy i osoby na stanowisku państwowym czuły się częścią administracji ogólnopaństwowej, ośrodków naukowych lub zdrowia. Także rynek reklam musi zostać zobowiązany do odpowiedzialności za to, co głosi. Tu przekroczone zostały już wszelkie granice przyzwoitości. Reklama zaczyna żerować na dzieciach. Wszyscy odpowiadamy za wspólne dobro, wszyscy jesteśmy jego częścią i wszyscy powinniśmy czuć się za nie odpowiedzialni. Prawo musi być sprawiedliwe, a sprawiedliwość wymaga równego traktowania.

Bezwzględnie. Państwo służy nam, a my służymy państwu, nigdy odwrotnie. Ogłaszanie końca historii, Boga itd. jest nie tyle dowodem skostnienia cywilizacji łacińskiej, co skarleniem samych jej instytucji i dodatkowo brakiem jakichkolwiek rozwiązań filozoficzno-systemowych na przyszłość. Gwoli wyjaśnienia należy dodać, że skostnieniu instytucji towarzyszy blokada zdrowego rozsądku i tych sfer, które widzą konieczność zmian. Jest to bardzo zły prognostyk, który w prostej linii prowadzi do załamania się naszej cywilizacji, a w konsekwencji wojny każdego z każdym. Szkalowanie samych siebie nie mieści się nawet w najniższych standardach przeciętności. Państwo jest nam potrzebne do przeżycia biologicznego.

Autor: Ryszard Surmacz

Artykuł ukazał się w 7 wydaniu papierowym NGO [pdf pobierz na maila]

Polecamy najnowszą książkę Ryszarda Surmacza „Wyrównać przechył”