Niezależna Gazeta Obywatelska

Urszula Ledóchowska, właśc. Julia Ledóchowska urodziła się 17 kwietnia 1865 r. w Loosdorfie w Austrii, zmarła 29 maja 1939 r. w Rzymie. Jest świętą katolicka katolickiego, założycielką Urszulanek Serca Jezusa Konającego.

Była jedną z dziewięciorga dzieci Antoniego Augusta Ledóchowskiego (1823-1885), rotmistrza huzarów i szambelana cesarskiego i Józefiny z d. Salis-Zizers (1831-1909) z pochodzenia Szwajcarki, wnuczką generała Ignacego Ledóchowskiego. Spośród jej rodzeństwa stan duchowny wybrały dwie siostry i brat. Była również stryjeczną bratanicą kardynała i prymasa Polski Mieczysława Halki-Ledóchowskiego. Gdy 18 lat, przeniosła się wraz z rodziną do Lipnicy Dolnej w gminie Lipnica Murowana. Trzy lata później wstąpiła do krakowskiego klasztoru urszulanek, przyjmując imię Urszula. W 1907 r., otrzymawszy błogosławieństwo Piusa X wraz z dwiema siostrami wyjechała do Sankt Petersburga, by objąć kierownictwo internatu przy polskim gimnazjum. W 1910 r. powstał dom dla wspólnoty oraz gimnazjum z internatem dla dziewcząt. Cztery lata później matkę Urszulę wydalono z Rosji, co spowodowane było wybuchem I wojny światowej. Urszula Ledóchowska udała się do Sztokholmu, następnie do Danii. W Skandynawii kontynuowała pracę pedagogiczną – założyła szkołę dla dziewcząt, ochronkę dla sierot po polskich emigrantach, współpracowała z założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, starając się uwrażliwić Skandynawów na sprawę niepodległości Polski.

W 1920 r. petersburskie urszulanki wróciły do Polski i osiedliły się w Pniewach k. Poznania. Niedługo potem Benedykt XV zezwolił im na przekształcenie się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, mające żyć duchowością urszulańską oraz tradycją pracy wychowawczej jako uprzywilejowanego narzędzia ewangelizacji. W jej ramach urszulanki SJK, zwane od koloru habitów urszulankami szarymi, działały nie tylko w Polsce, ale także we Włoszech i Francji. 1 stycznia 1925 r. założyła w Pniewach pierwsze w Polsce koło Krucjaty Eucharystycznej.

Powszechnie ceniono ją i szanowano za poświęcenie dla innych (zwłaszcza dzieci) oraz pogodę ducha, którą sama uznawała za świadectwo więzi z Chrystusem. Gdy umarła podczas wizyty w Rzymie, mówiono, że „zmarła święta”. 20 czerwca 1983 r. w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował matkę Urszulę, a 18 maja 2003 r. w Rzymie kanonizował. W 1989 r., w pięćdziesiątą rocznicę śmierci zachowane od zniszczenia ciało błogosławionej Urszuli zostało przewiezione z Rzymu do Pniew i złożone w kaplicy domu macierzystego.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Urszula_Led%C3%B3chowska

Oprac. TK