Niezależna Gazeta Obywatelska

Jak się okazuje, do organizatorów spotkania Opolan z Bogdanem Święczkowskim, w czwartek 14 b. m., należała również Solidarna Polska. Mówiąc delikatnie, uważam to za jakieś nieporozumienie.

Wedle mego przekonania żadna partia polityczna nie powinna  organizacyjnie uczestniczyć w tego rodzaju przedsięwzięciach. Jest to bowiem tani i niezbyt czysty chwyt, mający na celu zyskanie przychylności wyborców i będący jedną z form korupcji (używam tu słowa „korupcja” w szerokim, etymologicznym znaczeniu; od łac. corruptio, czyli „zepsucie”). Zamiast przekonywać do siebie czytelnym programem i sensownymi działaniami prospołecznymi, chce się ich w ten właśnie sposób po prostu kupić.

Ale nie było to również w porządku wobec Bogdana Święczkowskiego. Solidarna Polska liczyła chyba, że przyczyni się on do wzrostu jej popularności w Opolu. Tego rodzaju rachuby nie budziłyby większych zastrzeżeń, gdyby ex-szef ABW był członkiem tej partii. Przyznam się jednak, że nic nie słyszałem o jego faktycznym bądź domniemanym transferze do Solidarnej Polski.

Obiektywnie rzecz biorąc, to, co odnosi się do publiczności i jej gościa, ma też odniesienie do dwu pozostałych  organizatorów:  Komisji Zakładowej „Solidarności” Uniwersytetu Opolskiego oraz Wszechnicy Solidarności (nie jest dla mnie jasne, czy są to dwie odrębne organizacje, czy ta druga jest emanacją tej pierwszej). Przy czym nie dostrzegli pewnie manipulacji, w jakiej wzięli udział. Ich cele bowiem nie są tożsame z celami Solidarnej Polski. Inaczej mówiąc, nie są to cele bezpośrednio polityczne. A jeśli tak, to zarówno oni jak i publiczność oraz Bogdan Święczkowski, zostali potraktowani przez tę partię jako narzędzia. Nie szło przecież wyłącznie o pieniądze na zorganizowanie spotkania.

Tym, którzy nie wierzą, że Solidarna Polska – nota bene nazwa ta brzmi fałszywie – usiłuje wykorzystywać takie, jak ta, okazje, przypomnę spotkanie z Jerzym Robertem Nowakiem w domu katechetycznym przy katedrze parę miesięcy temu. Dziwne było już to, że organizowali je: Solidarna Polska i… Patryk Jaki, występujący tu jako odrębny od swej partii podmiot.

Nie była to wszakże jedyna zaskakująca dziwaczność. W drugiej połowie spotkania, warująca u drzwi ówczesna przyboczna byłego radnego miejskiego przerwała nagle wypowiedź profesora i rozedrganym z emocji głosem oznajmiła: „Oto, proszę państwa, na salę wchodzi pan poseł Patryk Jaki!”

Wtedy stała się kolejna dziwna rzecz. Zebrani, zamiast dać wyraz swemu oburzeniu, że w ten niegrzeczny sposób traktuje się ich samych i gościa, przywitali spóźnialskiego oklaskami. Brakowało tylko, by w przejściu między rzędami krzeseł pojawił się szpaler dworek i dworzan,  dygających i kłaniających się w pas przechodzącemu jaśnie panu.

I jak tu mówić o lemingach wyłącznie po jednej stronie sceny politycznej.

autor: Tadeusz Kasprowicz