Niezależna Gazeta Obywatelska

Jest rok 1948 – ostatnie szczątki oporu antykomunistycznego zanikły, jak by się zdawało. Jednym z ostatnich bastionów myśli niepodległościowej, pozostał nie kto inny, jak Kościół Rzymsko Katolicki. Jak wiemy – walki Partii z Kościołem posiadały różne oblicza. Ja jednak postaram się uderzyć w coś, co mnie osobiście zbulwersowało i sprawiło, że poczułem wściekłość do rządzących i Ministerstwa Edukacji.

W 1951 roku komuchy rozpoczęły zmagania, których celem było usunięcie tych ostatnich niepodległościowych ostańców w Kościele. Walki z KRK zaogniły się, w ruch poszły nie tylko partyjniacze media, ale i gazety, radio, a także liczne manifestacje i.. brutalność. Jednym z tych działań, było oskarżanie księży w sfingowanych przez NKWD procesach, o bycie szpiegiem USA na terenie ZSRR. Właśnie takowym aresztowaniem się to wszystko rozpoczęło, a aresztowanym był nie kto inny, jak biskup kielecki Czesław Kaczmarek. Obrzydliwe zarzuty miały jeden cel – obrażenie Kościoła i zniesławienie go w oczach narodu Polski, narodu, który wtedy większą rolę przywiązywał do Kościoła. Potężna fala zdziwienia, strachu i złości przelała się w narodzie zdławionym czerwonym dyktatem moskiewskich sług. Władza jednak miała zawiązane ręce – brak poparcia ludu wobec ich kroków, bardzo im przeszkadzał. Potrzebowali poparcia, ażeby móc księży skazać na śmierć. Jest luty 1953 roku – ta data winna być nauczana w całej Polsce, od gór po morze, od Puszczy Białowieskiej, po województwo Opolskie – nasza „elita” narodowa: myśliciele, humaniści, racjonaliści, inteligencja i poeci, wysłali list, który nosił nazwę:

„Rezolucja Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego.”

Co tam takiego było? Żądali oni, by …stracić księży. Zabić ich i to niezwłocznie. Oczywiście, ktoś mógłby rzec: A co mieli poradzić? Cóż, dróg mieli więcej, niźli tylko tę jedną. A jako elita, winni być humanistami, chcącymi ratować życie księży. I teraz najgorsza rzecz: Pod tą rezolucją podpisało się 53 ludzi. W tym… Wisława Szymborska. Tym samym, dali ukłon zbrodniom Stalinowskim i jasno pokazali, że nie wspierają kultury narodu polskiego.

Zastanawia mnie, jak długo będziemy uczeni w szkołach, że Szymborska jest jakimkolwiek autorytetem? Jak długo będziemy udawać, że jest to „polska” pisarka, która przetrwała komunę? Przyznam szczerze, po odkryciu tych faktów, straciłem wszelki szacunek –tak dla MEN, jak i Szymborskiej. Przydałaby się akcja informująca ludzi, bo dzieciaki w szkołach nie mają nawet bąknięte o tym, iż ta kobieta tak perfidnie i zbrodniczo się zachowała. Widać dokładnie teraz, że pomniki w Raciborzu i Głubczycach – wybudowane na cześć czerwonych morderców, są nie jedynymi przykładami tego, że czasy komuny, nie zostały jeszcze zakończone z końcem ’89. Jak długo będziemy znosili upokorzenia komuchów na narodzie polskim?

Na koniec, polecam tekst owej rezolucji:

W ostatnich dniach toczył się w Krakowie proces grupy szpiegów amerykańskich powiązanych z krakowską Kurią Metropolitarną.

 My zebrani w dniu 8 lutego 1953 r. członkowie krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich wyrażamy bezwzględne potępienie dla zdrajców Ojczyzny, którzy wykorzystując swe duchowe stanowiska i wpływ na część młodzieży skupionej w KSM działali wrogo wobec narodu i państwa ludowego, uprawiali – za amerykańskie pieniądze – szpiegostwo i dywersję.

Potępiamy tych dostojników z wyższej hierarchii kościelnej, którzy sprzyjali knowaniom antypolskim i okazywali zdrajcom pomoc, oraz niszczyli cenne zabytki kulturalne.

Wobec tych faktów zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piętnować wrogów narodu – dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej.

Autor: Maciej Kałek, NGO Głubczyce