Niezależna Gazeta Obywatelska

Z wielkim zainteresowanie przeczytałem tekst Pana Łukasza Żygadły pt. „Przestaję się dziwić muzułmanom, kiedy obraża się ich religię!”. Nie ukrywam, że postawił mnie on na nogi w trakcie dzisiejszego deszczowego wieczoru. Oto bowiem redaktor pisma, które za cel stawia sobie między innymi propagowanie katolickiego i konserwatywnego światopoglądu, szerzy najgorsze liberalno – modernistyczne błędy czy raczej – używając określenia papieża Grzegorza XVI – majaczy.

Pobudką do napisania heterodoksyjnego tekst stały się dla Pana Redaktor dzisiejsze wydarzenia w Libii podczas których, najprawdopodobniej z rąk islamskich radykałów, zginął ambasador Stanów Zjednoczonych w Libii. Nie mam najmniejszego zamiaru rozpatrywać tutaj politycznej oceny, której Autor dokonuje w swoim krótkim wywodzie. To oddzielny temat. Skupmy się tylko i wyłącznie na tezach Pana Żygadły, które odnoszą się do aspektów religijnych.

Po pierwsze: Autor twierdzi, że w Polsce za profanację dostaje się niskie wyroki. Tak, to prawda, aczkolwiek to kwestia mniej lub bardziej subiektywnej oceny.

Po drugie: Pan Żygadło twierdzi, że w Polsce można obrażać uczucia religijne, jeżeli jest się celebrytą etc. Fakt, zgarniającego potężne pieniądze telewizyjnego klauna, obrażanie tzw. uczuć religijnych nie kosztuje wiele.

Dalej Autor wykazuje się totalną ignorancją wobec Prawdy, jawi się jako człowiek zupełnie indyferentny.

Otóż, właśnie dlatego, że u nas każe się za „obrazę uczuć religijnych” wyroki są tak śmiesznie niskie. Jest to, rzecz jasna, logiczna konsekwencja prawodawcy. Uczucia ludzkie są przecież czymś bardzo zmiennym, nieostrym, subiektywnym, dlatego ciężko się spodziewać, żeby ich obraza miała być surowo karana. Gdyby karano za obrazę „Boga i religii”, a no to sprawa byłaby zupełnie inna. Gdyby prawodawca chciał chronić imię Boga i Jego religię wyroki oczywiście byłyby wyższe, bo i przestępstwo takie ma wielką wagę. Cóż, tak niestety nie jest. Takie są właśnie skutki przyjęcia wolności religijnej.

Po trzecie: Autor twierdzi, że „…jako cywilizowani, ludzie dążący do pokoju, chrześcijanie nie stosują tak radykalnych środków w obronie swojej wiary. Tylko problem polega na tym, że muzułmanie też nie!” Owszem, chrześcijanie nie mordują dyplomatów w obronie swojej wiary. Celem jednak chrześcijaństwa samym w sobie nie jest ustanawianie pokoju, ale cele nadprzyrodzone, wieczne.

Redaktor Żygadło, dokonując rozróżnienia na islamskich radykałów i muzułmanów, twierdzi, że ci drudzy nie są tak radykalni, jak ci pierwsi. Pomijam fakt, że takie rozróżnienie jest pewnym uproszczeniem, ale czy aby na pewno muzułmanie nie są „radykalni” jeśli chodzi o obronę swojej „wiary”? A czy prawo przewidujące karę śmierci za posiadanie egzemplarzu Biblii, za konwersję na chrześcijaństwo np. w Arabii Saudyjskiej nie jest przypadkiem brutalne? No cóż, Pan Żygadło musi sobie na to pytanie odpowiedzieć.

Po czwarte: Autor zaznacza, że: „W czasach proroka, nie było takich problemów, wręcz można powiedzieć, że ówcześni chrześcijanie żyli dobrze z muzułmanami. Pomagali im, gdy zostali wygnani ze swojej ziemi. Władze ówczesnej Mekki były zaniepokojone pojawieniem się nowej wiary. Muzułmanie musieli więc uciekać. Przyjął ich chrześcijański władca Etiopii, dając bezpieczeństwo oraz opiekę” No cóż, Szanowny Redaktor powinien zrobić powtórkę z historii i policzyć sobie ile lat minęło od ucieczki „proroka” z Mekki do Medyny, a tym gdy Karol Młot wygrywał bitwę pod Poitiers. Wtedy może uświadomi sobie jaką to islam jest „religią pokoju” i kto komu zagarnął terytoria i przysporzył cierpienia.

Dalej następuje już tylko kanonada kolejnych herezji głoszonych przez naszego Autora, który twierdzi, że „Islam to wiara jak każda inna, wystarczy tylko sięgnąć po Koran wraz z przypisami i przeczytać na spokojnie pismo.” Czytelnicy już otworzyli tę księgę i przytoczyli Panu parę cytatów, pełną wersów o miłości wobec bliźniego. Co jednak najbardziej zatrważa to, że Pan Żygadło stawia znak równości między islamem, a każdą inna wiarą. Logicznie więc także i z wiarą katolicką. Czystej wody indyferentyzm potępiony przez Kościół wielokrotnie.

Przypomnijmy więc podstawową różnicę między wiarą katolicką, a wszelką inną wiarą. Wiara katolicka nie jest wiarą naturalną, nie jest wymysłem ludzkiego ducha i ludzkiej kultury. Wiara katolicka jest nadprzyrodzona, jest dana ludziom przez objawiającego się Boga. Żadna inna wiara nadprzyrodzoną nie jest, bo nie jest dana z Nieba, a jedynie wytworem człowieka i niczym więcej. Taka jest zasadnicza i najważniejsza różnica między wiarą katolicką, a herezjami, między Wiarą, a niewiarą.

Czym zaś jest islam?  A no właśnie wymysłem ludzkim. Judaizmem zmieszanym z innymi pogańskimi wierzeniami semickimi, a nie żadnym objawianiem z Nieba. A Mahomet to nie „Prorok” tylko duchowy uczeń rabinów.

Następnie Autor stara się udowodnić, że naganne moralne postawy najwyższej hierarchii kościelnej czasów końca średniowiecza są podstawą do tego, ażeby „uciszyć w zbędnej dyskusji o tym, która wiara jest lepsza, cenniejsza.”. To już naprawdę jest język antyklerykalnego pospólstwa. Co mają wspólnego grzechy członków Kościoła do jego prawdziwości? Autor nawet nie próbuje nam wytłumaczyć. Może to i lepiej, bo pewnie by się jeszcze bardziej pogrążył.

Dalej czytamy: „Każda jest ważna- wiara to coś co otrzymujemy od narodzin.” No cóż, wiarę – cnotę nadprzyrodzoną – niezbędną do zbawienia dostajemy na chrzcie, nie przy narodzinach. Tego Autor, skażony naturalizmem, także nie jest w stanie dostrzec. To zaś, że każda jest ważna tak naprawdę nic nie znaczy. Przed kim ważna? Przed Bogiem ważna jest Jego religia, objawiona z Nieba – religia katolicka. Każda inna przynosi zgubę i potępienie.

Pan Redaktor pisze w kolejnym zdaniu: „Wiara, którą wybieramy zależy najpierw od naszych bliskich, później od nas samych.” To także najzwyczajniejszy naturalizm i indyferentyzm w jednym. Wyklucza się tutaj kwestię łaski jako Bożej pomocy i stawia każdą religię na jednym i tym samym poziomie.

Jest także trochę humorystyczny wątek w tekście red. Żygadły. Pan Żygadło, jak rasowy lewak, nadaje na tych samych falach, co obrońcy praw kobiet. Pisze bowiem: „…szacunek i postawa wobec kobiet jest w tej formie bardzo dyskusyjna. Jednak i tam powoli rodzą się ruchy kobiece, które stają się coraz silniejsze i tak jak w dawnym chrześcijaństwie rola kobiety ograniczała się do minimum, po latach wychodząc na równi z mężczyzną, tak w islamie powoli rozpoczyna się proces rewolucyjny.” Zabawnie, prawda? Pierwsze słyszę, żeby religia katolicka kobiety postrzegała na równi z mężczyznami i odwrotnie. Oczywistym jest, że obie płcie mają swoje role do spełnienia. A to, że rola kobiety w początkach chrześcijaństwa sprowadzała się do minimum to już kompletna bajka. Panie Łukaszu, to Maryja, Matka Boga, kobieta jest najdoskonalszym ze stworzeń Bożych, stojącą ponad aniołami. To pobożne kobiety nawróciły Rzym, według słów świętego Augustyna „ Dajcie mi modlące się matki, a zbawię świat”, notabene zawdzięczającemu swoje nawrócenie własnej matce – świętej Monice. No cóż, może Pan o tym nie wiedzieć, ale żeby wyć w jednym stadzie z lewakami i feministkami? Wstyd!

Smutne jest to, że Pan Redaktor w swoim króciutkim tekście dokonał takiej syntezy modernizmu, który św. Pius X nazwą zlewiskiem wszystkich herezji. Wygłosił Pan wszystko to co Kościół potępił. Co więcej Szanowny Autor nieumiejętnie przeczytał Syllabus Piusa XI, wmawiając niejako temu obrońcy Wiary wszystko to co on, jako papież potępił. Co zupełnie kompromituje Autora i ukazuje jego ignorancję.

Cieszy jednak postawa Czytelników, którzy od razu świetnie wyłapali błędy, które Pan Żygadło głosi na łamach NGO.

Autor: Bartłomiej Gajos