Niezależna Gazeta Obywatelska

Generał Franciszek Gągor zginął 10 kwietnia 2010 r. w wyniku katastrofy rządowego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Franciszek Gągor urodził się 8 września 1951 r. w Koniuszowej koło Nowego Sącza. Był generałem Wojska Polskiego, doktorem nauk wojskowych, szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w latach 2006-2010, specjalistą w dziedzinie rozpoznania i operacji wojskowych.

Egzamin maturalny zdał w 1969 r. w I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza w Nowym Sączu. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Po promocji oficerskiej został skierowany do 2 Pułku Czołgów Średnich, w którym służył na stanowisku dowódcy plutonu rozpoznania, a następnie dowódcy kompanii rozpoznania. W 1983 r. ukończył także Był także filologię angielską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 2001 r. studia strategiczne w Akademii Obrony NATO w Rzymie. Wcześniej, w 1998 r. w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie obronił rozprawę doktorską nt. „Międzynarodowe operacje pokojowe oraz ich miejsce we współczesnej doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej„. W 2002 r. odbył Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne na Narodowym Uniwersytecie Obrony Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie. Generał biegle władał językiem angielskim, znał także język rosyjski i francuski. W 1999 r. wraz z Krzysztofem Paszkowskim napisał książkę pt. „Międzynarodowe operacje pokojowe w doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej„.

W latach 1976–1977, Gągor będąc starszym oficerem operacyjnym w polskim kontyngencie, brał udział w misji pokojowej II Doraźnych Sił Pokojowych ONZ w Egipcie (UNEF II). W latach 1980 – 1985 kierował Pionem Operacyjnym PKW na Misji Obserwacyjnej Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan (UNDOF), natomiast w latach 1989–1990 pełnił funkcję zastępcy szefa Logistyki Sił Narodów Zjednoczonych w tej operacji. W 1991 r. został zastępcą dowódcy polskiego kontyngentu w Operacji „Pustynna Burza”, a w 1992 r. służył jako zastępca dowódcy sektora Misji Obserwacyjnej ONZ w Iraku i Kuwejcie (UNIKOM). W 1992 r. objął stanowisko szefa Oddziału Operacji Pokojowych Zarządu Wojskowych Spraw Zagranicznych, które w 1993 r. przemianowano na szefa Oddziału Misji Pokojowych Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych. Następnie kontynuował służbę w Departamencie Wojskowych Spraw Zagranicznych Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, gdzie był kolejno dyrektorem Biura Kontroli Zbrojeń i Misji Międzynarodowych – zastępcą dyrektora Departamentu (1993–1996) oraz dyrektorem Departamentu (1996–1999). W 1999 r. został szefem Generalnego Zarządu Operacyjnego P-3 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie. W 2003 r. kierował Misją Obserwacyjną ONZ w Iraku i Kuwejcie, po czym pełnił funkcję dowódcy Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan. W latach 2004–2006 był polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli. 27 lutego 2006 został szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 10 kwietnia 2010 r. jego karierę wojskową przerwała nagła i niespodziewana śmierć w wyniku katastrofy lotniczej w Smoleńsku. Trumna z jego ciałem przybyła do Polski 16 kwietnia 2010 r. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Pozostawił żonę i dwoje dzieci.

Cześć Jego Pamięci!

Oprac: TK